Καμμιὰ ὑποχώρηση στὸ Σκοπιανὸ.
Δεκαετίες τώρα οἱ Σκοπιανοὶ μᾶς δουλεύουνε γαζὶ ψιλὸ!
Οἱ πρόσφατες τάχα ὑποχωρήσεις εἶναι προσχηματικὲς γιὰ νὰ
δημιουργὴσουν πάλι στὴν Ἑλλάδα ἀστάθεια καὶ ὡς πρὸς τὰ
ἐσωτερικὰ της καὶ ὡς πρὸς τὴν ἐξωτερικὴ της πολιτικὴ.
Ἤδη στὸ κομματικὸ πανηγύρι ἄρχισε χορὸς τρελὸς –γιὰ νὰ μὴν ποῦμε
χορὸς τῶν τρελῶν. Δηλώσεις, ἀντιδηλώσεις, ὑποδηλώσεις, λαϊκὲς γιὰ
νὰ μὴν ποῦμε τραγικὲς - ἐκδηλώσεις.
Τέτοιες ἔγιναν πολλὲς στὸ παρελθὸν ἀλλὰ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν μηδενικό.
Στὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ χολλυγουντιανοῦ ἀνδριάντα τοῦ Ἀλεξάνδρου
στὰ Σκόπια παραβρέθηκε καὶ ὁ ἀκατανόμαστος Κλίντον, ποὺ ὡς πρόεδρος
εἶχε δηλώσει στοὺς ὁμογενεῖς ὅτι ποτὲ δὲν θὰ ἀναγνωρίσει τὰ Σκόπια μὲ
τὸ ὄνομα Μακεδονία.
«Τάξε στὸ Ρωμιὸ καὶ οὔτος σοῦ δίνει τὴν ψυχὴ του».
Λέγανε κάποιοι ὑψηλοὶ διανοητὲς στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ ’90:
«Τὸ ὄνομα Μακεδονία εἶναι ἡ ψυχή μας»!
Μετὰ οἱ πλεῖστοι λιγοψύχησαν. Καὶ ἄρχισε τὸ δόσιμο τῆς ψυχῆς μας.
Σήμερα παρακολουθοῦμε ἕνα θλιβερὸ πολιτικὸ λεκτικὸ γαϊτανάκι.
Ἄλλα λέει ὁ ἕνας, ἄλλα λέει ὁ ἄλλος. Ὅμως τὸ ζήτημα δὲν εἶναι κομματικό˙
εἶναι ἐθνικό. Καὶ σ’ ἕνα ἐθνικὸ ζήτημα –καὶ μάλιστα μεγάλου ἱστορικοῦ
βάθους καὶ μακρᾶς χρονικῆς διαρκείας– δὲν σηκώνει πολυφωνία.
Ἀπαιτεῖται συμφωνία.
Ἐπ’ αὐτοῦ ἔχω ἄπειρες φορὲς γράψει καὶ μιλήσει στὸ παρελθὸν.
Ὁποιοδήποτε ὄνομα κι ἄν υἱοθετηθεῖ γιὰ τὸ σκοπιανὸ μόρφωμα, τίποτα δὲν
θὰ ἀλλάξει, ἐφόσον οἱ Σκοπιανοὶ ἐπισήμως κατὰ ἐθνότητα θὰ προβάλλονται
ὡς Μακεδόνες, ἄρα καὶ ὡς κληρονόμοι τῆς Μακεδονικῆς ἱστορικότητας. Ἐνθυμοῦμαι τὶς μάχες ποὺ ἔδινε ὁ ἀείμνηστος φίλος μου Κων/νος Λιάμπας, ἀρχαιοφύλακας στὰ Λευκάδια καὶ ἄριστος γνώστης τῆς σλαβικῆς, ὅταν
ἄκουγε τοὺς Σκοπιανοὺς ξεναγοὺς νὰ λένε στὰ ἀπ’ αὐτοὺς ὁδηγούμενα
κοπάδια Γιουγκοσλάβων ὅτι «αὐτὰ ποὺ βλέπετε τὰ ἔφτιαξαν οἱ πρόγονοι μας προτοῦ τοὺς διώξουν οἱ Ἕλληνες»!
Οἱ ὁποῖοι μάλιστα Ἕλληνες –κατὰ τὸ λέγειν τῶν Σκοπιανῶν– ἔγραψαν τὰ
ὀνόματὰ τους στὸν Τάφο Λύσσωνος καὶ Καλλικλὲους γιὰ νὰ φαίνεται
Ἑλληνικός!
Δεκαετίες τώρα οἱ Σκοπιανοὶ μᾶς δουλεύουνε γαζὶ ψιλὸ!
Οἱ πρόσφατες τάχα ὑποχωρήσεις εἶναι προσχηματικὲς γιὰ νὰ
δημιουργὴσουν πάλι στὴν Ἑλλάδα ἀστάθεια καὶ ὡς πρὸς τὰ
ἐσωτερικὰ της καὶ ὡς πρὸς τὴν ἐξωτερικὴ της πολιτικὴ.
Ἤδη στὸ κομματικὸ πανηγύρι ἄρχισε χορὸς τρελὸς –γιὰ νὰ μὴν ποῦμε
χορὸς τῶν τρελῶν. Δηλώσεις, ἀντιδηλώσεις, ὑποδηλώσεις, λαϊκὲς γιὰ
νὰ μὴν ποῦμε τραγικὲς - ἐκδηλώσεις.
Τέτοιες ἔγιναν πολλὲς στὸ παρελθὸν ἀλλὰ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν μηδενικό.
Στὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ χολλυγουντιανοῦ ἀνδριάντα τοῦ Ἀλεξάνδρου
στὰ Σκόπια παραβρέθηκε καὶ ὁ ἀκατανόμαστος Κλίντον, ποὺ ὡς πρόεδρος
εἶχε δηλώσει στοὺς ὁμογενεῖς ὅτι ποτὲ δὲν θὰ ἀναγνωρίσει τὰ Σκόπια μὲ
τὸ ὄνομα Μακεδονία.
«Τάξε στὸ Ρωμιὸ καὶ οὔτος σοῦ δίνει τὴν ψυχὴ του».
Λέγανε κάποιοι ὑψηλοὶ διανοητὲς στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ ’90:
«Τὸ ὄνομα Μακεδονία εἶναι ἡ ψυχή μας»!
Μετὰ οἱ πλεῖστοι λιγοψύχησαν. Καὶ ἄρχισε τὸ δόσιμο τῆς ψυχῆς μας.
Σήμερα παρακολουθοῦμε ἕνα θλιβερὸ πολιτικὸ λεκτικὸ γαϊτανάκι.
Ἄλλα λέει ὁ ἕνας, ἄλλα λέει ὁ ἄλλος. Ὅμως τὸ ζήτημα δὲν εἶναι κομματικό˙
εἶναι ἐθνικό. Καὶ σ’ ἕνα ἐθνικὸ ζήτημα –καὶ μάλιστα μεγάλου ἱστορικοῦ
βάθους καὶ μακρᾶς χρονικῆς διαρκείας– δὲν σηκώνει πολυφωνία.
Ἀπαιτεῖται συμφωνία.
Ἐπ’ αὐτοῦ ἔχω ἄπειρες φορὲς γράψει καὶ μιλήσει στὸ παρελθὸν.
Ὁποιοδήποτε ὄνομα κι ἄν υἱοθετηθεῖ γιὰ τὸ σκοπιανὸ μόρφωμα, τίποτα δὲν
θὰ ἀλλάξει, ἐφόσον οἱ Σκοπιανοὶ ἐπισήμως κατὰ ἐθνότητα θὰ προβάλλονται
ὡς Μακεδόνες, ἄρα καὶ ὡς κληρονόμοι τῆς Μακεδονικῆς ἱστορικότητας. Ἐνθυμοῦμαι τὶς μάχες ποὺ ἔδινε ὁ ἀείμνηστος φίλος μου Κων/νος Λιάμπας, ἀρχαιοφύλακας στὰ Λευκάδια καὶ ἄριστος γνώστης τῆς σλαβικῆς, ὅταν
ἄκουγε τοὺς Σκοπιανοὺς ξεναγοὺς νὰ λένε στὰ ἀπ’ αὐτοὺς ὁδηγούμενα
κοπάδια Γιουγκοσλάβων ὅτι «αὐτὰ ποὺ βλέπετε τὰ ἔφτιαξαν οἱ πρόγονοι μας προτοῦ τοὺς διώξουν οἱ Ἕλληνες»!
Οἱ ὁποῖοι μάλιστα Ἕλληνες –κατὰ τὸ λέγειν τῶν Σκοπιανῶν– ἔγραψαν τὰ
ὀνόματὰ τους στὸν Τάφο Λύσσωνος καὶ Καλλικλὲους γιὰ νὰ φαίνεται
Ἑλληνικός!
Οἱ Σκοπιανοὶ προτοῦ γίνουν ἀριστοτέχνες στὴν κατασκευὴ πλαστῶν χαρτονομισμάτων, ἦσαν ἀριστοτέχνες στὴν πλαστογραφία τῆς Ἱστορίας.
Ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ νὰ προστρέξει στὸ βιβλίο μου
«Ἡ ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας» (ἐκδ. Γεωργιάδη), ὅπου εἰλικρινὰ θὰ ἀνατριχιάσει ἀπὸ τὸ μέγεθος τῆς ἱστορικῆς διαστροφῆς.
Ἀλλ’ ὅπως δίδασκε ὁ Γκαῖμπελς, ἡ προπαγάνδα δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι κομψή˙
γιὰ τὸ λαὸ πρέπει νὰ εἶναι χοντρή. Ὅσο πιὸ χοντρὰ εἶναι τὰ ψέματα, τόσο περισσότερο γίνονται πιστευτὰ.
Ἄς ἀφήσουμε τὰ ἀστεῖα γιὰ τὸ κατέβασμα τῶν ἀνδριάντων τοῦ Φιλίππου
καὶ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἤ γιὰ τὴν ἀπάλειψη κάποιων ὀνομασιῶν ἀπὸ δρόμους
καὶ πλατεῖες. Ὅταν τὰ Σκόπια τρυπώσουν στὸ ΝΑΤΟ καὶ στὴν Εὐρωπαϊκὴ
Ἕνωση, ποιὸς θὰ τοὺς ἐμποδίσει νὰ στήσουν ξανὰ τοὺς ἀνδριάντες καὶ νὰ ξαναγράψουν τὰ ὀνόματα; Μπορεῖ ὁ κ. Ζάεφ νὰ εἶναι καλοθέλητος.
Ἀλλὰ ἄν ὑποχωρήσει πέρα ἀπὸ μιὰ ὁρισμένη γραμμὴ, ποιὸς ἀποκλείει μιὰ ἀπόπειρα δολοφονίας, ὅπως ἔγινε μὲ τὸν μακαρίτη τὸν Γκληγκόρωφ ποὺ
μιὰ ἔκρηξη τὸν ἄφησε μισὸ;
Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση εἶναι τὸ καλύτερο πιόνι
τῆς Γερμανίας.
Ἐνῶ οἱ Ἕλληνες ξεχνοῦν, οἱ Γερμανοὶ δὲν ξεχνοῦν.
Δὲν ξέχασαν ὅτι μόνον οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Γιουγκοσλάβοι εἶχαν
τὴ μεγαλύτερη ἀντίσταση στὴν κατοχὴ τῆς Βέρμαχτ.
Διέλυσαν –φυσικὰ ἐπικουρούμενοι καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀμερικάνους–
τὴν Γιουγκοσλαβία, τώρα εἶναι σειρὰ νὰ διαλύσουν καὶ τὴν Ἑλλάδα.
Ἐπὶ χρόνια πολλὰ καλλιεργεῖται μεταξύ νοτίων καὶ βορείων Ἑλλήνων ἕνα
μῖσος λόγῳ ἀθλητικῶν ὁμάδων. Κάθε ἀθλητικὴ συνάντηση ἀνάμεσα σὲ ὁμάδα
τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τῆς Ἀττικῆς παίρνει μορφὴ πολεμικῆς συγκρούσεως.
Γιατὶ καλλιεργεῖται ἔντεχνα τὸ μῖσος αὐτὸ;
Γιατὶ δὲν ὑπῆρχε στὰ παιδικὰ καὶ στὰ νεανικὰ μου χρόνια, ὅταν σύσσωμο τὸ Ποδηλατοδρόμιο ξεσηκωνόταν γιὰ νὰ χειροκροτήσει τὸν Βελλιάδη καὶ στὸν Σπόρτινγκ τὸν κορυφαῖο τότε μπασκετμπολίστα, τὸν σπουδαῖο φίλο μου
Τάκη Ταλλιαδῶρο;
Ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ νὰ προστρέξει στὸ βιβλίο μου
«Ἡ ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας» (ἐκδ. Γεωργιάδη), ὅπου εἰλικρινὰ θὰ ἀνατριχιάσει ἀπὸ τὸ μέγεθος τῆς ἱστορικῆς διαστροφῆς.
Ἀλλ’ ὅπως δίδασκε ὁ Γκαῖμπελς, ἡ προπαγάνδα δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι κομψή˙
γιὰ τὸ λαὸ πρέπει νὰ εἶναι χοντρή. Ὅσο πιὸ χοντρὰ εἶναι τὰ ψέματα, τόσο περισσότερο γίνονται πιστευτὰ.
Ἄς ἀφήσουμε τὰ ἀστεῖα γιὰ τὸ κατέβασμα τῶν ἀνδριάντων τοῦ Φιλίππου
καὶ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἤ γιὰ τὴν ἀπάλειψη κάποιων ὀνομασιῶν ἀπὸ δρόμους
καὶ πλατεῖες. Ὅταν τὰ Σκόπια τρυπώσουν στὸ ΝΑΤΟ καὶ στὴν Εὐρωπαϊκὴ
Ἕνωση, ποιὸς θὰ τοὺς ἐμποδίσει νὰ στήσουν ξανὰ τοὺς ἀνδριάντες καὶ νὰ ξαναγράψουν τὰ ὀνόματα; Μπορεῖ ὁ κ. Ζάεφ νὰ εἶναι καλοθέλητος.
Ἀλλὰ ἄν ὑποχωρήσει πέρα ἀπὸ μιὰ ὁρισμένη γραμμὴ, ποιὸς ἀποκλείει μιὰ ἀπόπειρα δολοφονίας, ὅπως ἔγινε μὲ τὸν μακαρίτη τὸν Γκληγκόρωφ ποὺ
μιὰ ἔκρηξη τὸν ἄφησε μισὸ;
Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση εἶναι τὸ καλύτερο πιόνι
τῆς Γερμανίας.
Ἐνῶ οἱ Ἕλληνες ξεχνοῦν, οἱ Γερμανοὶ δὲν ξεχνοῦν.
Δὲν ξέχασαν ὅτι μόνον οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Γιουγκοσλάβοι εἶχαν
τὴ μεγαλύτερη ἀντίσταση στὴν κατοχὴ τῆς Βέρμαχτ.
Διέλυσαν –φυσικὰ ἐπικουρούμενοι καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀμερικάνους–
τὴν Γιουγκοσλαβία, τώρα εἶναι σειρὰ νὰ διαλύσουν καὶ τὴν Ἑλλάδα.
Ἐπὶ χρόνια πολλὰ καλλιεργεῖται μεταξύ νοτίων καὶ βορείων Ἑλλήνων ἕνα
μῖσος λόγῳ ἀθλητικῶν ὁμάδων. Κάθε ἀθλητικὴ συνάντηση ἀνάμεσα σὲ ὁμάδα
τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τῆς Ἀττικῆς παίρνει μορφὴ πολεμικῆς συγκρούσεως.
Γιατὶ καλλιεργεῖται ἔντεχνα τὸ μῖσος αὐτὸ;
Γιατὶ δὲν ὑπῆρχε στὰ παιδικὰ καὶ στὰ νεανικὰ μου χρόνια, ὅταν σύσσωμο τὸ Ποδηλατοδρόμιο ξεσηκωνόταν γιὰ νὰ χειροκροτήσει τὸν Βελλιάδη καὶ στὸν Σπόρτινγκ τὸν κορυφαῖο τότε μπασκετμπολίστα, τὸν σπουδαῖο φίλο μου
Τάκη Ταλλιαδῶρο;
Ἄς προσέξουν οἱ πολιτικοὶ μας.
Τὰ ἐθνικὰ θέματα δὲν παίζονται σὰν τὸ μπαλάκι τοῦ πίνγκ-πόγκ.
Δὲν προσφέρονται γιὰ κομματικὲς ἀντιπαραθέσεις.
Ἄν δὲν ἀντιμετωπισθοῦν ὑπεύθυνα καὶ σοβαρὰ, γίνονται συρρίγιο καὶ
κάποιοι οἱ μεταγενέστεροι θὰ τὸ πληρώσουν ἀκριβὰ.
Τὰ ἐθνικὰ θέματα δὲν παίζονται σὰν τὸ μπαλάκι τοῦ πίνγκ-πόγκ.
Δὲν προσφέρονται γιὰ κομματικὲς ἀντιπαραθέσεις.
Ἄν δὲν ἀντιμετωπισθοῦν ὑπεύθυνα καὶ σοβαρὰ, γίνονται συρρίγιο καὶ
κάποιοι οἱ μεταγενέστεροι θὰ τὸ πληρώσουν ἀκριβὰ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου