Όταν πολιορκούσαν την Καισαρεια της Καππαδοκίας εχθροί και δεν προλάβαιναν να περιμένουν το στρατό από την Κωνσταντινούπολη να φτάσει, ο Βασίλειος που ήταν επίσκοπος Καισάρειας αλλά ζούσε σαν φτωχός (είχε ιδρύσει ολόκληρη πόλη για τους φτωχούς, με νοσοκομεία, σχολεία, στα περίχωρα της Καισάρειας, την περιφημη Βασιλιάδα) ζήτησε από τους κατοίκους να δώσουν ό,τι χρυσό είχαν για να κόψουν νόμισμα να αγοράσουν όπλα. Ο κόσμος του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη γιατί δεν κρατούσε ποτέ λεφτά ούτε και δεύτερο πλούσιο ρούχο για τον εαυτό του. Όλα τα χάριζε στους φτωχούς. Έτσι ο καθένας έδινε δαχτυλίδι, βραχιόλι, ό,τι χρυσό είχε τέλος πάντων ! Όμως και έτσι δεν προλάβαιναν να λυώσουν το χρυσό, να κόψουν νόμισμα, να αγοράσουν όπλα, οι εχθροί ήταν πια προ των πυλών ! Μπροστά πια στη συμφορά ο Άγιος κλείστηκε κι άρχισε την προσευχή του.΄Ο Άγιος Μερκούριος με ουράνιο στράτευμα έκανε τους εχθρούς να τραπούν σε φυγή κι έτσι η πόλη σώθηκε ! Όμως τι να κάνει με τα χρυσά που ήθελε να επιστρέψει αλλά δεν ήξερε ποιος ήταν ο κάτοχός τους ; Έβαλε τότε τις γυναίκες και ζύμωσαν ψωμιά γλυκά, για να γλυκαθούν μετά από τόση αγωνία και πίκρα και τους είπε να κλείσουν μέσα κι από ένα κομμάτι χρυσό- περιδέραιο, βραχιόλι, δαχτυλίδι, σκουλαρίκια,κλπ-. Φαντάζεστε την έκπληξη και την χαρά όταν τρώγοντας βρήκαν το αναπάντεχο πολύτιμο δώρο ! Από τότε καθιερώθηκε η Βασιλόπιτα, εις ανάμνηση αυτού του γεγονότος !
Artémis Menounou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου