Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, φωτογράφος και ψυχαναλυτής.
2 Σεπτεμβρίου 1901 - 3 Αυγούστου 1975
*Το ανωτέρω απόσπασμα ανήκει στη συλλογή Ενδοχώρα (1945)
στην ενότητα Πουλιά του Προύθου.
Στο ποίημα αυτό ο Εμπειρίκος παρουσιάζει με μια ιδιαίτερη μεταφορά
την αντίθεση ανάμεσα στον κόσμο της πραγματικότητας
και στον κόσμο της φαντασίας.
Τα βλέφαρα παρουσιάζονται ως αυλαίες, ως οι κουρτίνες που κλείνουν
τη σκηνή του θεάτρου και που με το άνοιγμά τους σηματοδοτούν
την έναρξη της παράστασης.
Ο ποιητής αποκαλεί τα βλέφαρά του «διάφανες αυλαίες» αποδίδοντας
εν μέρει την κυριολεκτική διαπίστωση ότι τα βλέφαρα διαπερνώνται,
ως ένα βαθμό, από το φως, ακόμη κι όταν είναι κλειστά.
Σε μεταφορικό επίπεδο, όμως, εκφράζουν το γεγονός πως με
το κλείσιμό τους δεν εμποδίζουν τη θέαση μαγευτικών
και υπέροχων εικόνων.
Το κλείσιμο των βλεφάρων δε σημαίνει παράλληλα και το σταμάτημα
της παράστασης, απεναντίας υποδηλώνει την έναρξη της καλύτερης
παράστασης, εκείνης δηλαδή που δημιουργούν οι επιθυμίες του ανθρώπου.
Τα βλέφαρα, οι μικρές και διακριτικές αυτές αναπαραστάσεις μιας
αυλαίας, αποτελούν το σύνορο ανάμεσα στις παραστάσεις,
στις εικόνες της πραγματικότητας, για τις οποίες δεν έχει κανένα
έλεγχο ο άνθρωπος, και στις μαγευτικές εικόνες της φαντασίας
και του ονείρου, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να πάρουν
τη μορφή που επιθυμούμε.
Όταν, επομένως, ο ποιητής ανοίγει τα μάτια του βλέπει οτιδήποτε
τυχαίνει να βρίσκεται μπροστά του εκείνη τη στιγμή.
Στοιχείο που αποδίδει αφενός τον ελάχιστο έλεγχο που έχουμε σε
αυτά που συμβαίνουν γύρω μας κι αφετέρου το γεγονός ότι η
πραγματικότητα μας παρέχει πάντοτε συγκεκριμένες εικόνες
τις οποίες δεν μπορούμε να επηρεάσουμε ή να αλλάξουμε.
Όταν, όμως, ο ποιητής κλείνει τα μάτια του είναι σε θέση να δει
οτιδήποτε ποθεί, αλλάζοντας κατά βούληση τις εικόνες και
τα πράγματα που αντικρίζει.
Το πέρασμα, δηλαδή, στη φαντασία δημιουργεί έναν κόσμο
άπειρων δυνατοτήτων, όπου καθετί είναι εφικτό και λαμβάνει
τη μορφή που εμείς θέλουμε.
το....αλίευσα εδώ: latistor.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου