....πως λεγόταν η Πλατεία Κολωνακίου το 1890 ...??

Το Κολωνάκι αίρει την ονομασία του σε μια μικρή κολώνα, 
που παλαιότερα βρίσκονταν στην Πλατεία Δεξαμενής και αργότερα 
τοποθετήθηκε στην Πλατεία Φιλικής Εταιρείας. 

Η ύπαρξη του κολωνακίου τόσο εδώ όσο και σε άλλες συνοικίες, 
ήταν συνυφασμένη με την...
πρόληψη και αποτροπή επιδημιών.
Ειδικώτερα αυτής της μορφής τα κολωνάκια τοποθετούνταν πάνω 
σε γούβες, στις οποίες πρωθύστερα είχαν θάψει δυο σφαγμένα ζώα, 
δίδυμα μοσχάρια, τα οποία με πομπή είχαν γυρίσει σε όλη την πόλη, 
για να εξορκίσουν το κακό. 

Και όμως και με ένα αθλητικό γεγονός της εποχής της τουρκοκρατίας, 
ήταν συνδεδεμένο το Κολωνάκι. Αποτελούσε την εκκίνηση του «Τζιριτιού» 
δηλαδή των αγώνων εφίππου ακοντισμού για τους Τούρκους.

Είναι...η κεντρική Πλατεία του Κολωνακίου συνδεδεμένη άρρηκτα στα 
μεταπολεμικά μας χρόνια ιδίως, με την εκπόρευση της κοινωνικοπολιτικής 
μας ελίτ. 
Η Πλατεία χωροταξικά σχεδιάστηκε το 1870. 
Φέρει το όνομά της απο το ομώνυμο κολωνάκι που μαζί με άλλα, τοποθετούνταν 
σε διάφορα σημεία της Αθήνας, ως στοιχείο αποτροπής λοιμών, ασθενειών 
και θεομηνιών. 
Απο το κολωνάκι εξάλλου αυτό ονοματοδοτήθηκε όλη η περιοχή και στο χώρο 
της Πλατείας μεταφέρθηκε το 1938. 
Πρός το τέλος του 19-ου αιώνα η Πλατεία είχε μεγάλα πλατάνια, που αποτελούσαν 
όαση δροσιάς για τους κατοίκους, ενώ διέθετε και δημοτική βρύση. 

Το αρχικό όνομα της Πλατείας Κολωνακίου ήταν «Βασιλίσσης Όλγας», 
μεθύστερα έλαβε το όνομα Κολωνακίου και στα νεότερα χρόνια ονομάστηκε 
Πλατεία Φιλικής Εταιρείας, πρό τιμήν της πρωτοστατούσης στον αγώνα 
της εθνεγερσίας Φιλικής Εταιρείας. 
Στο λυκαυγές του 20-ου αιώνα πέριξ της Πλατείας λειτουργούσαν μερικά απο 
τα εκλεκτότερα γαλακτοπωλεία των Αθηνών, αλλά και οι πρώτες μπιραρίες, 
όπως του Φίξ, του Μπαχάουερ κ.α. Μεταπολεμικά η Πλατεία Κολωνακίου 
και με τους γύρω δρόμους της αποτέλεσε σύμβολο αστικής ισχύος φιλοξενώντας 
τις κατοικίες πρωθυπουργών, υπουργών και παραγόντων του επιχιερηματικού κόσμου. 

Στον χώρο της Πλατείας είναι τοποθετημένες οι προτομές των Φιλικών 
Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου(1790-1854) έργο του Θεόδωρου Παπαγιάννη, 
του Εμμανουήλ Ξάνθου (1772-1851) έργο του γλύπτη Θωμά Θωμόπουλου (1930), 
όπως και των Νικολάου Σκουφά (1779-1818) και 
Αθανάσιου Τσακάλωφ (1788 – 1851), του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Τεκελής 
και μαζί με τις πολλές υπηρεσίες του στον αγώνα, ήταν και η δολοφονία 
του προδοτικού μέλους της Φιλικής Εταιρείας Γαλάτη, που εξεβίαζε και απειλούσε 
την αποκάλυψη των Φιλικών. 

Ο Τσακάλωφ παρέλαβε το Γαλάτη μαζί με τον Φιλικό Δημητρόπουλο και κατά 
το ταξίδι τους στην Πελοπόννησο, τον εξετελέσε στην Ερμιόνη. 
Είχε απαλλάξει έτσι ο μέγας έλληνας φιλικός την εταιρεία απο έναν προδότη, 
που θα δυναμίτιζε την προσφορά και παρουσία της στον αγώνα.

Katerina Tzamou