Σελίδες

Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017

"Δύο θίασοι, ένα μονόπρακτο"...*Γράφει ο Χρήστος Λαζαρόπουλος!

Φωτογραφία του Christos Lazaropoulos.









Δύο θίασοι, ένα μονόπρακτο,
σε διαφορετική διανομή του μοναδικού ρόλου.

Η αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη από θεατές που δεν πλήρωσαν, δεν πληρώθηκαν, 
αλλά τους έταξαν ή από μόνοι τους ευελπιστούν συμμετοχή σε λαγούς με πετραχείλια.
Οι ίδιοι θεατές, στην κάθε παράσταση,
του κάθε θιάσου, γνώριμες φυσιογνωμίες, χρόνια τώρα, διεκδικούν μια θέση στην νομή 
και διανομή εξουσίας.
Οι μεν με γκρί γιαλυστερά κοστουμάκια με πέτα της μόδας και γραβάτες κατά φθηνή αντιγραφή του style Macron, ξένοι οι περισσότεροι μεσα στα ρούχα τους, 
που κραυγάζουν ότι είναι στολή εργασίας, σαν τους παπάδες.
Οι δε με επιμελώς ατημέλητο style, ξώφτερνα και ξώνυχα πέδιλα, με t-shirt και 
εκστρατευτικά πανταλόνια, το μόνο που προδίδει πάνω τους είναι να ξερεις από 
ακριβά ρολόγια και τα δυό-τρία τετράγωνα μακρυά παρκαρισμένα αυτοκίνητά τους.
Οι πρωταγωνιστές με διαφορά εβδομάδας προπονημένοι στο ρόλο τους από μέτριους σκηνοθέτες και θλιβερούς συγγραφείς με ανάλογο ύφος απευθύνουν δημόσιο 
πολιτικό λόγο, τον οποίο τόσο οι ίδιοι, όσο και οι επί χρήμασι, κριτικοί τον αποκαλούν 
με κυνική ξεδιαντροπιά Όραμα.
Βιάζοντες όλοι, σφοδρά, από κοινού, κατ´ επάγγελμα, καθ´ έξιν και κατά συνήθειαν 
την λέξη Όραμα.
Το φορτίο της και τον συμβολισμό της.
Και ταυτόχρονα με την λέξη και τις συνειδήσεις των αδαών ή των πονηρών, 
που πιστεύουν ή θέλουν να πιστεύουν την ομοιότητα στην Πολιτική με την Εκκλησία, 
το Ποδόσφαιρο, την Επιθεώρηση.
Θυμήθηκα την ρήση
του Sir Alec Guinness:
"Καλύτερα να δίνεις παράσταση μπροστά σε άδειες καρέκλες, παρά μπροστά 
σε άδεια πρόσωπα.
Το Όραμα είναι κάτι πολύ περισσότερο από Υπόσχεση, τακτική, πολιτική εξαγγελία.
Το Όραμα είναι κάτι που πλανιέται πάνω από ένα χώρο και εμπνέει τους 
ανθρώπους του προς μία κατεύθυνση προς κάτι Ιδανικό.
Οι συντάξεις, οι μισθοί, ο ΕΝΦΙΑ, ο ΦΠΑ που απαγγέλλουν οι πρωταγωνιστές 
είναι οικονομικοί δείκτες, δεν είναι Όραμα.
Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις, λέει ο Αντισθένης. 
Προϋπόθεση για τη σωστή γραφή, αποτελεί η ετυμολογική γνώση της λέξης. 
Να γνωρίζουμε τα μέρη που την συνθέτουν και που της δίνουν τη σημασία που έχει. 
Οι λέξεις εκτός από ορθογραφία κουβαλούν και την ιστορία τους.
«Κι αν ξεχνούν οι άνθρωποι, πάντα θυμούνται εκείνες» θα μας πει ο Παλαμάς.
Εκτός αν θυμόμαστε την αποδιδόμενη έννοια της λέξης και κατ´ εντολήν του επικοινωνιολόγου μας την βιάζουμε παρά φύσιν.
Όραμα είχε ο Αλέξανδρος και έγινε Μέγας.
Όραμα κατασκεύασε ο Κωνσταντίνος και του ... απέδωσαν το ...Μέγας.
Η διαφορά των δύο είναι λεπτοφυώς ποιοτική.
Η παράσταση λοιπόν, επένδυση για τους συντελεστές, τραγική, όχι τραγωδία 
μετά καθάρσεως, για όσους δεν ήταν μέσα στο κτήριο, μέσα στα κονέ, 
μέσα στα κόλπα.
Το ίδιο Έργο και οι Θίασοι με την διαφορετική διανομή, θα διαγωνισθούν κάποια 
στιγμή για το Βραβείο.
Θα διαγωνισθούν με όρους ποδοσφαίρου (λεκτική βία, άτσαλο modus operandi), 
Εκκκλησίας ( φόβο, ελπίδα, σωτηριολογική υπόσχεση) για να κερδίσουν ή 
υφαρπάξουν την εμπιστοσύνη και την αγάπη μετ´ελπίδας του λαού.
Μα κάθε Έργο, μονόπρακτο, με Θίασο δεν είναι Θέατρο.
Η αφετηρία και η βάση του Θεάτρου, όπως και κάθε μορφής τέχνης,
είναι η Ποίηση και η Μαγεία.
Αν λείψουν αυτά, δεν υπάρχει θέατρο.
Κάρολος Κουν
Όποιο άλλο Έργο χωρίς Ποίηση και Μαγεία είναι χωρίς Οραμα και τότε
δεν είναι Θέατρο και ό,τι σημαίνει.
Είναι προπαγάνδα και φθήνή επιθεώρηση.
Κι' έτσι οι πρώην , νυν και μέλλοντες Πρωθυπουργοί δικαιώνουν τον Έλληνα 
Νοbelίστα Ποιητή Οδυσσέα Ελύτη
που ´γραψε:
Είναι τόσο σχετικά τα μεγέθη, που αυτοκαταργούνται. 
Ένα ικανό μυρμήγκι βαρύνει -σε απόλυτο αξία- περισσότερο από ένα μέτριο 
πρωθυπουργό.
«Εκ του πλησίον».
Μα
η Ελλάδα έχει Φως,
Ανέσπερον,
τα Παιδιά της δεν το βλέπουν.
Δεν υπάρχει κάποιος με Όραμα
να τεντώσει χέρι και δάκτυλο
να δείξει τον Ήλιο;
Να δοξασθεί πάλι η Πολιτική,
η Ποίηση και το Θέατρο!
Είναι αμαρτία να παίζωνται
τέτοια έργα από τέτοιους Θιάσους
στην Εποχή του Τρύγου
που γιορτάζει ο Διόνυσος.

© Χρήστος Λαζαρόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου