...Θεσσαλονίκη εις μνήμην του σφαγέα του Ελληνισμού Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ /Mustafa Kemal Atatürk...

Αυτά που δεν μας δίδαξαν ευθύνονται για την άγνοια μας και 
για την ελλειπή μνήμη μας .

Μελετήστε μόνοι σας,πονέστε,κλάψτε,θυμώστε ,διαδώστε την 
ιστορία του Ελληνισμού για να συνεχίσει να υπάρχει το Έθνος μας.
Η γνώση μόνο έχει την δύναμη να σκοτώσει κάθε εθνομηδενιστή 
και ανθέλληνα...

Δεν είναι φίλοι μας οι γείτονες.
Δεν ήταν και δεν θα γίνουν ποτέ.
Αντιθέτως , όσο σκύβουμε το κεφάλι θα μας πατάνε στο σβέρκο.

   

...άν αυτά που έγιναν προχτές στη Θεσσαλονίκη εις μνήμην του 
σφαγέα του Ελληνισμού Κεμάλ, γινόταν στην τουρκία ή στην αλβανία από εμάς,θα μας είχαν εκτελέσει άπαντες οι "φίλοι " μας οι γείτονες.

...η ευγενική χειρονομία που έκανε ο Ιωάννης Μεταξάς με αφορμή το θάνατο 
του Τούρκου δικτάτορα το 1938. Με αφορμή το θάνατο του Μουσταφά Κεμάλ -που ήδη είχε πάρει το προσωνύμιο «Ατατούρκ», δηλαδή «γεννήτορας του τουρκικού έθνους»- μετονόμαζε προς τιμήν του την οδό Αποστόλου Παύλου 
στη Θεσσαλονίκη σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ...κάτι που επανάφερε στην ατζέντα 
ο νυν δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης προκαλώντας την οργή υποστηρικτών και νοσταλγών της εποχής…και της σκέψης Μεταξά!

Τη μετονομασία αυτή αποδέχτηκαν και σεβάστηκαν όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, εμφυλιακές και μετεμφυλιακές. Η οδός Κεμάλ Ατατούρκ θα ξαναπάρει το παλιό της όνομα μετά τα Σεπτεμβριανά του ’55, δηλαδή μετά 
το πογκρόμ που οργανώθηκε κατά της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης από το τουρκικό Βαθύ Κράτος!

Γενοκτονία των Ποντίων από τον Κεμάλ 

http://www.onalert.gr/stories/genoktonia-pontion-nekroi-imera-mnimis/25219

...ανοίγεις τα ματόφυλλα κι 'ολα τα παράθυρα του Κόσμου ανοιχτά ,
σβήσε με μιας όλο το μαύρο και άσε στάμπες φως στον αέρα...
ΣΟΥΜΕΛΑ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ
Η πρόσβαση γίνεται μέσα από σήραγγα και ξύλινη σκάλα
ανοίγει για το κοινό αναστηλώνεται αφού πρώτα καταστράφηκε , ωστόσο οι Τούρκοι προαναγγέλλουν ότι μόλις ανοίξει κρυμμένα μυστικά θα τεθούν 
στο φως ..

...Χαμένες Πατρίδες

Εκθεσις Ελένης Κωνσταντινιδου , εκ Μπαλη Κεσερ της Μικράς Ασίας.

" Ενώ ανεχώρει το Ελληνικον Σύνταγμα , ηκολουθησα εγώ και ο σύζυγός μου Γεώργιος, η κόρη μου 16 ετών Ελισσάβετ , ο υιός μου Νικόλαος 13 ετών και έτερον μωρό εις τας αγκαλας μου . Ηκολουθήσαμεν πεζή το Σύνταγμα μη υπάρχοντος μεταγωγικου μέσου .
Προχωρουντες , έμεινα οπίσω και μισην ωραν.
......Μόλις εφθασαμεν εις Αγρίμια τσεται και χωρικοί μας συνελαβον και αφού 
μας εγυμνωσαν έσφαξαν τον συζυγον μου και το αρρεν τέκνον μου .
Εμέ δε και την 16τή κόρη μου ητίμασαν διά της βίας αφού διαμελισαν προηγουμένως το εις τας χείρας μου βρέφος.
Κατόπιν ηλθεν κάποιος αρχιληστης Πετεσης Τσιτμες , όστις μας απηλευθερωσεν και εφθασαμεν εις το Κιουνκερμες όπου εσταθμευε το Σύνταγμα , εκείθεν εις Ακτσοΐ και από κει εις Μυτιληνην όπου μας περιποιηθη ο ιατρός κύριος 
Γεώργιος Καλλιπολιτης ."

"1922 Η Μαύρη Βίβλος" είναι ο τίτλος του βιβλίου του Γιάννη Καψή

«... Ονομάζομαι Σοφία Νικολάου. Είμαι από το Ιβρινδί της Μικράς Ασίας...  Είχαμε καταφύγει με τον άνδρα μου και τον γιο μας Μανωλάκη, 8 ετών, στον μύλο του Γκιούν-Γκιορκές... Ξαφνικά, φάνηκαν να έρχονται Τούρκοι. Τριγύριζαν τον μύλο, βγάζοντας άγριες φωνές... Μετά έσπασαν την πόρτα του μύλου κι όρμησαν επάνω μας... Μπροστά στα μάτια του συγχωρημένου του άνδρα μου και του παιδιού μου με ατίμασαν πολλές φορές. Yστερα έσφαξαν το παιδί μου και κομμάτιασαν με τα μαχαίρια τους τον άνδρα μου. Του έβγαλαν τα εντόσθια και μου έδιναν να φάω το κρέας του. Μου φώναζαν πως, αν δεν έτρωγα από το κρέας του άνδρα μου, θα έσφαζαν κι εμένα. Εκείνη την ώρα ακούστηκαν πυροβολισμοί. Έριχναν οι ίδιοι οι Τούρκοι για να ειδοποιήσουν τους δικούς τους ότι έρχεται ο ελληνικός στρατός... Στο άκουσμά του έτρεξαν να φύγουν. Έτσι σώθηκα... Είδαν οι αξιωματικοί και στρατιώτες τα παθήματά μου, και με πήραν μαζί τους...» Σοφία Νικολάου     70 χρόνια μετά: Η ιστορία της καταστροφής, το χρονικό της συγκλονιστικής γενοκτονίας, έχει φθάσει στις μέρες μας μόνον από τον λυγμό των ξεριζωμένων. Διάσπαρτες αφηγήσεις, όσα κρατάει ο νους, όσα μπορεί και θέλει να συγκρατήσει.     Κι όμως... Υπάρχει ένα σκληρό, αδιάψευστο ντοκουμέντο. Είναι οι καταθέσεις των προσφύγων, εκείνων που μόλις είχαν γλιτώσει από του Χάρου τα δόντια. Νωπές οι αναμνήσεις, αδιάψευστα τα στοιχεία, θα μπορούσαν να αποτελέσουν την Μαύρη Βίβλο της καταστροφής.     Στις σελίδες που ακολουθούν παρατίθενται μερικά μόνον αποσπάσματα από χιλιάδες καταθέσεις, ενώπιον δικαστικών Αρχών, χιλιάδων προσφύγων. Τα ίδια τους τα λόγια, όπως τα ξεστόμισαν έχοντας ακόμη τη λαχτάρα του φόβου. Καμιά επέμβαση, εκτός από την απαλλαγή τους από την δικανική καθαρεύουσα των ανακριτικών υπαλλήλων, την αποκατάσταση του καθημερινού λόγου. Η συγκέντρωση όλων των καταθέσεων, που είναι διεσπαρμένες στα Αρχεία διαφόρων υπουργείων, ίσως να χρειασθεί κόπο και χρόνο. Η δημοσίευση αποσπασμάτων ορισμένων μόνον από αυτές αποτελεί συμβολή στην Ημέρα της Μνήμης αλλά και πρόκληση. Να ολοκληρωθεί και να δημοσιευθεί η Μαύρη Βίβλος της γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού.     Οι Τούρκοι αρνούνται, σήμερα, τη σφαγή του 1922 - τη σφαγή Ελλήνων και Αρμενίων. Κι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τ αποδίδουν στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.     Η γενοκτονία των χριστιανών ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο εξόντωσης όλων των μειονοτήτων της άλλοτε κραταιάς αυτοκρατορίας. Ένα σχέδιο που άρχισε να εφαρμόζεται από το 1914, με τον πρώτο διωγμό. Κι ολοκληρώθηκε μετά την καταστροφή...