Όλα ξεκίνησαν το 1932, όταν μετά από ένα δραματικό τρίμηνο ταξιδιών
και επαφών στην Ευρώπη, η κυβέρνηση Βενιζέλου κήρυξε χρεοστάσιο στις 18 Απριλίου.
Μέχρι τότε, παρ’ όλες τις δύσκολες συνθήκες, οι δανειστές πληρώνονταν κανονικά.
Όταν ο Βενιζέλος είχε μιλήσει στην Κοινωνία Των Εθνών στις 15 Απριλίου 1932,
είχε ζητήσει πενταετή αναβολή πληρωμών, αλλά η τελική απόφαση τής Κ.Τ.Ε.
δεν ήταν ευνοϊκή.
Η «Societe Commerciale De Belgique» κατέφυγε στην διεθνή διαιτησία απαιτώντας
να πληρωθεί.
Το 1936 λίγο πριν αναλάβει την πρωθυπουργία ο Ιωάννης Μεταξάς, εκδόθηκε καταδικαστική απόφαση για την Ελλάδα, και οι Βέλγοι προσέφυγαν στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου για να απαιτήσουν την εφαρμογή τής αποφάσεως.
Τότε η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, κάνοντας χρήση τής
«αρχής τής δημοσιονομικής αδυναμίας», έβαλε σε προτεραιότητα τις ανάγκες
των πολιτών έστω κι αν αυτό ήταν εις βάρος των πιστωτών.
Κέρδισε την υπόθεση με την απόφαση υπ’ αριθμόν General List No 77, Judgment Νο 31 τής 15ης Ιουνίου 1939.
Η απαλλακτική απόφαση τού Δικαστηρίου συνιστά δεδικασμένο για
διεθνή δικαστικά όργανα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου