Ο Άιφελ είχε πάρει άδεια να διατηρήσει τον πύργο στο συγκεκριμένο σημείο
για 20 χρόνια (ως το 1909) και μετά
– όταν ο Δήμος του Παρισιού θα αναλάμβανε την ιδιοκτησία του –
ο στόχος ήταν να κατεδαφιστεί.
Τελικά, αν και είχε προγραμματιστεί η κατεδάφισή του (μέρος των αρχικών κανόνων
του διαγωνισμού για έναν πύργο ήταν πως μπορούσε εύκολα να κατεδαφιστεί), ακυρώθηκε, αφού αποδείχτηκε χρήσιμος για επικοινωνιακούς σκοπούς.
Έτσι έμεινε εκεί όπου στήθηκε και με τα χρόνια έγινε διάσημος αποτελώντας το σήμα κατατεθέν του Παρισιού.
Ο πύργος κατασκευάστηκε από τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ μεταξύ
των ετών 1887 και 1889 ως είσοδος για τη διεθνή έκθεση Universell αλλά και
με την ευκαιρία της επετείου των 100 χρόνων από τη Γαλλική Επανάσταση.
Συνολικά 300 εργάτες εργάστηκαν για να τον στήσουν ενώνοντας 18.038 κομμάτια σφυρήλατου σιδήρου με 2,5 εκατομμύρια πριτσίνια.
Εγκαινιάστηκε στις 31 Μαρτίου 1889 και άνοιξε για το κοινό στις 6 Μαΐου
του ίδιου χρόνου.
Ωστόσο επικρίθηκε σφοδρά από τους Γάλλους, καθώς πολλοί είχαν
την άποψη πως ήταν αντιαισθητικός.
Μάλιστα οι εφημερίδες ήταν καθημερινά γεμάτες με οργισμένες επιστολές,
κυρίως εκπροσώπων της καλλιτεχνικής κοινότητας του Παρισιού.
των ετών 1887 και 1889 ως είσοδος για τη διεθνή έκθεση Universell αλλά και
με την ευκαιρία της επετείου των 100 χρόνων από τη Γαλλική Επανάσταση.
Συνολικά 300 εργάτες εργάστηκαν για να τον στήσουν ενώνοντας 18.038 κομμάτια σφυρήλατου σιδήρου με 2,5 εκατομμύρια πριτσίνια.
Εγκαινιάστηκε στις 31 Μαρτίου 1889 και άνοιξε για το κοινό στις 6 Μαΐου
του ίδιου χρόνου.
Ωστόσο επικρίθηκε σφοδρά από τους Γάλλους, καθώς πολλοί είχαν
την άποψη πως ήταν αντιαισθητικός.
Μάλιστα οι εφημερίδες ήταν καθημερινά γεμάτες με οργισμένες επιστολές,
κυρίως εκπροσώπων της καλλιτεχνικής κοινότητας του Παρισιού.
Λέγεται πως ο γνωστός Γάλλος μυθιστοριογράφος Γκι ντε Μοπασάν έτρωγε
κάθε μέρα το μεσημεριανό του γεύμα στο εστιατόριο του πύργου.
Όταν ρωτήθηκε γιατί, απάντησε ότι ήταν το μοναδικό μέρος στο Παρίσι
από όπου κάποιος δεν μπορούσε να δει τον πύργο!
κάθε μέρα το μεσημεριανό του γεύμα στο εστιατόριο του πύργου.
Όταν ρωτήθηκε γιατί, απάντησε ότι ήταν το μοναδικό μέρος στο Παρίσι
από όπου κάποιος δεν μπορούσε να δει τον πύργο!
Αντίθετα, σήμερα ο Πύργος του Άϊφελ θεωρείται ότι είναι ένα εντυπωσιακό
κομμάτι της διαρθρωτικής τέχνης.
κομμάτι της διαρθρωτικής τέχνης.
Μέχρι το 1931 ο Πύργος του Άϊφελ ήταν το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο
(το ύψος του είναι 325 μέτρα – 300 χωρίς την κεραία), μέχρι που το ξεπέρασε
το Εμπάιρ Στέιτ της Νέας Υόρκης.
Έχει βάρος 10.100 τόνους και η κατασκευή του είναι τόσο σταθερή,
ώστε παρεκκλίνει μόλις έως 7,5 εκατοστά με σφοδρό άνεμο.
Αποτελείται από τρία επισκέψιμα επίπεδα, καθένα προσβάσιμο με σκάλες
ή με ανελκυστήρα.
Για την άνοδο μέχρι το πρώτο επίπεδο χρειάζονται 300 βήματα (το ίδιο και για το δεύτερο).
Το τρίτο και μεγαλύτερο επίπεδο είναι προσβάσιμο μόνο με τον ανελκυστήρα.
με πληροφορίες και από: bimag.gr(το ύψος του είναι 325 μέτρα – 300 χωρίς την κεραία), μέχρι που το ξεπέρασε
το Εμπάιρ Στέιτ της Νέας Υόρκης.
Έχει βάρος 10.100 τόνους και η κατασκευή του είναι τόσο σταθερή,
ώστε παρεκκλίνει μόλις έως 7,5 εκατοστά με σφοδρό άνεμο.
Αποτελείται από τρία επισκέψιμα επίπεδα, καθένα προσβάσιμο με σκάλες
ή με ανελκυστήρα.
Για την άνοδο μέχρι το πρώτο επίπεδο χρειάζονται 300 βήματα (το ίδιο και για το δεύτερο).
Το τρίτο και μεγαλύτερο επίπεδο είναι προσβάσιμο μόνο με τον ανελκυστήρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου