Το βρακί της γυναίκας είναι θηκάρι κυνισμού...

Μικρός, κάποτε, άκουγα την έκφραση τον έβαλε στο βρακί της 

και λυπόμουν που δεν ήμουν εγώ το θύμα.
Το βρακί της γυναίκας είναι θηκάρι κυνισμού.
Επωάζει στο υγρό σκοτάδι ταλέντο εκκαθαριστή υποθέσεων κι όποιος πιάσει 
το νόημα αφήνει ενέχυρο τη λαλιά του παίρνοντας μόσχευμα για εκκόλαψη 
γραπτής ποίησης δια βίου.
Στο βρακί, αν καταφέρεις να μπεις, είσαι ο άγιος ισχυρός και δεν ξεκολλάς απ’ 
τα χάχανα και τις σπονδές του, όταν έχει κέφια και ροδίζει σαν φωλιά 
πετροχελίδονου το σούρουπο.
Είσαι ο άγιος αθάνατος κι ο εκλεχτός που γλείφει το ζύθο του καθώς αναθρώσκει.
Είσαι ο έκπτωτος που δε θέλει αξιώματα, δόξα, τιμές, λεφτά, παρά μονάχα την άψα 
που αφήνει ο βυρσοδέψης οργασμός.
Είσαι ο ιχθύς που σπαρταρά πιασμένος στο δίχτυ της μήτρας, που σε θέλει αιωνίως 
σακάτη, να πουλάς λαμπάδες θύραθεν ναού. 
Είσαι ταμένος στα καρτέρια και τις οχτωβριανές που κάνουν τον κύκλο τους και σε ποδοπατούν τα αθώα αίματα κι οι ονειρώξεις-μέδουσες στη βαθιά νύχτα. 

Όταν σε βάλει στο βρακί της η γυναίκα, διαπρέπεις ως ξεφτίλας στα μάτια όσων 
δεν ένιωσαν από τη μπούκα αιδοίου αεράκι χάους και πνοή ζωής.
Όσων είναι στρατιώτες κάποιου Φράγκου αγοραστή κορμιών ή κάποιου παπά 
που επιδαψιλεύει ψυχούλες στους λάκκους...

...Αντώνης Αντωνάκος...