...και τι θα ήταν νίκη;

από i-rena...με αφορμή...(?)....(!)
...ήταν ήττα πρόσκαιρη(αν και διαρκής ίσως) γιατί τη νίκη την έχεις πλέον δεδομένη
...αυτή η ευγένεια αν ήταν το αποτέλεσμα μιας συνειδητής αποδοχής των καταστάσεων και των ανθρώπινων συμπεριφορών θα ήταν μια πραγματική νικη νομίζω. 
Όμως σαν αιτία, σαν δικαιολογία για να μην πάρουν 
οι αλήθειες μας την σωστή τους θέση μέσα μας NAI... τότε είναι ήττα. Αλλά δεν πειράζει. 
Τέτοιες ήττες οδηγούν στην πραγματική νίκη πιστεύω. 
...θαρρώ πώς μονο στό τέλος μάς φαίνεται άν είναι ήττα 
ή νίκη.και στό... "τέλος τού επιλόγου" μαλιστα.
στό κάτω κάτω η ευγένεια δέν είναι καί φθηνό πράγμα...

Ποτέ δεν είναι αργά , η ήττα να γίνει Νίκη.

Απλά ψάχνεις τον άνθρωπο ποιό βαθιά από την εξωτερική του εμφάνιση.
Καταλαβαίνεις τον τρόπο που συμπεριφέρεται, αν ταιριάζει στον δικό σου χαρακτήρα 

τον αφήνεις να μπει στην ζωή σου. Αλλά και πάλι την κλώστη από το κουβάρι 

την ξετυλίγεις σιγά σιγά , άν βρείς κόμπο τον κόβεις γρήγορα.
Η ζωή συνεχίζεται δεν πρέπει να αφήνουμε τούς λάθος ανθρώπους να καταστρέφουν 

την ηρεμία της ψυχής μας .

Ναι ήταν και είναι μια καθαρή ήττα που με πόνεσε και με μάτωσε πολλές φορές,

που με πονά και με ματώνει καθημερινά κι εγώ έμεινα και μένω στην ευγένεια, 

γιατί έτσι είναι η φτιάξη μου και δεν μπορώ να την αλλάξω,γιατί είμαι άνθρωπος 

κι έμαθα να αγαπώ τους ανθρώπους. 

Και είμαι ευτυχής γι'αυτό, γιατί εγώ νοιώθω, έχω αισθήματα,σκέψεις που δεν 

μπορούν οι άλλοι να αντιληφθούν. 

Νομίζουν ότι με πατούν, μα εγώ έχω φύγει πολύ μακρυά 

για να με βρει το πάτημά τους.

ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΑ ΤΙΜΗΜΑΤΑ ...

ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ ΟΜΩΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΥΝ ΚΑΠΟΤΕ...

ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΦΥΛΑΚΗ...

Η ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ΟΧΙ.

...Άλλο Ήττα λοιπόν, άλλο Ευγένεια...!!!

φΡ

«Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο. 
Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα. 
Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο. 
Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ' ένα πολύ γόνιμο παράπονο... Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! 
Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. 
Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας 
ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ' αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. 
Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα...».
*Κική Δημουλά