ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΣΑΚΥΡΑΚΗΣ 1951-2018
"Έσβησε η γης, θαμπώθη η θάλασσα, ξεπαραλύσα οι σάρκες,
το σώμα πνεύμα ανάριο γίνηκε, το πνέμα εγίνη αγέρας,
κι ο αγέρας σάλεψε, αναστέναξε, και στην κουφή μεγάλη
σιγή, τη λιόστερνη κραυγή της γης, γρικήθη απελπισμένο,
χωρίς λαιμό και στόμα και φωνή, το γηλιομοιρολόι:
"Μάνα κι αν έχεις δείπνο γέψου το, κρασί ξεφάντωσε το,
μάνα, κι αν έχεις στρώμα ξάπλωσε τα χοντροκόκαλά σου,
δε θέλω, μάνα, πιά κρασί να πιώ μήτε ψωμί ν' αγγίξω.
Απόψε βίγλισα τον αγαπό σα στοχασμό να σβήνει..."
το σώμα πνεύμα ανάριο γίνηκε, το πνέμα εγίνη αγέρας,
κι ο αγέρας σάλεψε, αναστέναξε, και στην κουφή μεγάλη
σιγή, τη λιόστερνη κραυγή της γης, γρικήθη απελπισμένο,
χωρίς λαιμό και στόμα και φωνή, το γηλιομοιρολόι:
"Μάνα κι αν έχεις δείπνο γέψου το, κρασί ξεφάντωσε το,
μάνα, κι αν έχεις στρώμα ξάπλωσε τα χοντροκόκαλά σου,
δε θέλω, μάνα, πιά κρασί να πιώ μήτε ψωμί ν' αγγίξω.
Απόψε βίγλισα τον αγαπό σα στοχασμό να σβήνει..."
Οι τελευταίοι στίχοι της "Οδύσειας" του Νίκου Καζαντζάκη.
...ο Σταύρος έσβησε ειρηνικά. Θα ζει πάντα στις καρδιές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου