...η ποίησή του είχε τελειώσει πριν από την αυτοκτονία του

...και το δήλωσε καθαρά με τούς «Ιδανικούς Αυτόχειρες»,
το «Εμβατήριο Πένθιμο και Κατακόρυφο», την «Δικαίωση»,
και την «Πρέβεζα».
Η αυτοκτονία έχει γίνει κιόλας θέμα τής ποιήσεώς του — φυσικά, το τελευταίο.
Η ζωή τού Καρυωτάκη έφερε τη μελαγχολία του.
Η μελαγχολία του, την ταραγμένη φαντασία — την δίψα τού αντι-λογικού, 
τού φαουστικού.
Η φαντασία έφερε τις Ελεγείες.
Οι Ελεγείες έφεραν τις Σάτιρες.
Οι Σάτιρες την αυτοκτονία. — Αλλιώς δεν μπορούσε να γίνει...

...στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του, στο υστερόγραφο της οποίας, 
σαρκάζοντας την αποτυχία του να πνιγεί στηθάλασσα το προηγούμενο βράδυ, καταλήγει:
"Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω
τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου."

Ο Ποιητής, δεν μπόρεσε ποτέ να συμβιβαστεί με την κρατική γραφειοκρατία 
και την καυτηρίαζε συχνά, με αποτέλεσμαδυσμενείς μεταθέσεις στην επαρχία, 
με κατάληξη την Πρέβεζα. Λέγεται ότι αυτή του η απομόνωση, σε συνδυασμό 
με ένα πρόβλημα υγείας του, καθώς και το ότι, όπως έγραψε κι ο ίδιος
στο τελευταίο του σημείωμα,
"...δεν έβλεπε κανένα ιδανικό στη ζωή του, έμεινε πάντα έρμαιο
των δισταγμών του, ή εθεώρησε την ύπαρξή του παιχνίδι χωρίς ουσία...", 
τον οδήγησαν στην αυτοκτονία.

Ιούλιος (21) 1928, δύο μήνες μετά την μετάθεσή του στην Πρέβεζα, 
αυτοκτονεί ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης.

Ως δημόσιο υπάλληλο με πολύ καλή θέση τον περιέγραψε
ο ποιητής Τέλλος Άγρας:
"...πρόθυμο και περιποιητικό, τουλάχιστον στο φαινόμενο,
ομιλητικό και συνετό, που χαμογελούσε συχνά,μα — παράξενο πράγμα!
Ακριβώς αυτό το χαμόγελο ήταν το μόνο που φανέρωνε όλη του
την πικρία!
Χαμογελούσε, μπορεί να πει κανείς, μόνο με το μισό του πρόσωπο.
Τ’ άλλο μισό έμενε όπως και πριν.
Κι έτσι, η φυσιογνωμία του γινόταν, θαρρείς, ακανόνιστη,
διχασμένη, δισυπόστατη· οι σφαίρες του, έπληξαν τη ζωή του,
αλλά όχι την Ποίησή του".

*Φωτό
Ο Κώστας Καρυωτάκης νεκρός στο Βαθύ Πρέβεζας.
Η φωτογραφία ελήφθη κατόπιν εντολής τού τμήματος
χωροφυλακής τής Πρεβέζης