...στις 26 Οκτωβρίου 1912.Ο Βενιζέλος ένας σώφρον και πεπειραμένος πολιτικός, άριστος χειριστής της τέχνης του εφικτού στην πολιτική σκακιέρα,
που ήθελε τους Έλληνες ενωμένους, ζήτησε από τα ανάκτορα και συγκεκριμένα από τον συνετό βασιλιά Γεώργιο, να αλλάξουν προσανατολισμό, και να γίνει
Αγγλόφιλος, γιατί γνώριζε ότι χωρίς την υπογραφή της Αγγλίας τίποτα δεν μπορούσε να γίνει. το οποίο και έγινε, και σε αντάλλαγμα παρακάμπτοντας
την νομοθεσία, ανακαλεί από την εξορία τον Κωνσταντίνο και τον προάγει σε Αρχιστράτηγο. Στην συνέχεια ο Βενιζέλος επιδίδεται σε ένα μαραθώνιο διπλωματικών ενεργειών, που τον καθιερώνουν μεταξύ των κορυφαίων ηγετών. Ακολουθούν οι Βαλκανικοί πόλεμοι όπου με την διορατικότητα του και τις διεθνής διασυνδέσεις του και την διπλωματική τακτική του, κατάφερε να απελευθερώσει την Ήπειρο την Μακεδονία μέχρι την Θεσσαλονίκη. Όπου χάρη στη διορατικότητα του και την γνωριμία του με τον πασά
των Τούρκων Χασάν Ταξίν κατόρθωσε και παραδόθηκε η πόλις στους Έλληνες χωρίς μάχη!!!!
Ιωαννης Θεοδωροπουλος
Η φωτογραφία τίτλου από:https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1956298287793911&set=a.660216817402071&type=3&theater
~
Ὁ στρατιωτικὸς διοικητὴς τῆς Θεσσαλονίκης Χασὰν Ταξὶν Πασᾶς
δὲν ἦτο τυχαῖον πρόσωπον.
Ἠρνήθη νὰ συνδιαλλαγῇ μετὰ τῶν Βουλγάρων οἵτινες ἐπίεζον αὐτὸν φορτικῶς
νὰ παραδώςῃ εἰς αὐτοὺς τὴν πόλιν ἀντὶ τῶν Ἑλλήνων, εἰπῶν
«ἀ π ὸ α ὐ τ ο ὺ ς τ ὴ ν ἐ π ή ρ α μ ε ε ἰ ς α ὐ τ ο ὺ ς θ ὰ τ ὴ ν π α ρ α δ ώ σ ω μ ε ν».
Ἐγεννήθη ἐκ πατρὸς Ἀλβανοῦ καὶ μητρὸς Ἑλληνίδος μουσουλμάνας.
Ἐγνώριζεν ἀπταίστως τὴν ἑλληνικὴν ἐκ μητρός ἀφ΄ἑνός, καὶ ἐκ τῶν σπουδῶν του
εἰς τὸ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ Γυμνάσιον τῶν Ἰωαννίνων ἀπ΄ ὅπου καὶ ἀπεφοίτησεν, ἀφ΄ἑτέρου. Ἤρξατο τὴν σταδιοδρομίαν του τὸ 1870 ὡς ἀγροφύλαξ εἰς τὴν Κατερίνην, καὶ ὡς ὑπαξιωματικὸς τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ ἐν συνεχείᾳ, ἀνερχόμενος συντόμως τὴν κλιμακα
τῆς ἱεραρχίας. Διετέλεσε διοικητὴςτῆς χωροφυλακῆς τῶν Ἰωαννίνων καὶ φρούραρχος τῆς Θεσσαλονίκης. Τὴν ἐποχὴν τοῦ κινήματος τῶν Νεοτούρκων ἐξωρίσθη ἀπὸ τὸν Σουλτᾶνον
εἰς τὴν Συρίαν ὡς φιλελεύθερος, ἐκεῖθεν δὲ μετέβη εἰς τὴν ἐπαναστατημένην Ὑεμένην διὰ νὰ ἀναλάβῃ τὴν ἀρχηγίαν καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ τέλος εἰς τὴν Θεσσαλονίκην τὸ 1910 ὡς διοικητὴς τοῦ Γ΄ Σώματος Στρατοῦ. Εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ Ὀκτωβρίου τοῦ 1912, ἄν καὶ ἐκτὸς στρατεύματος, ἐπανῆλθε καὶ ἀνέλαβε τὴν ἀρχηστρατηγίαν, Ἠττηθεὶς ἠναγάσσθη ἐκ τῶν πραγμάτων νὰ παραδώςῃ τὴν πόλιν εἰς τοὺς Ἕλληνας.
Ὁ ἴδιος γράφει σχετικῶς εἰς τὰ ἀπομνημονεύματά του.
«Πιεζόμενος ἀπὸ τὰ γεγονότα καὶ τὰς ἐκκλήσεις ἀρχῶν καὶ προξένων, ἔχων ἀντιληφθεῖ
τὸν ἄμεσον κίνδυνον τῆς βουλγαρικῆς εἰσβολῆς καὶ διαπιστώσει τὴν ἐγκατάληψιν τῶν χαρακωμάτων καὶ τὴν διασκόρπισιν τῶν ἐφέδρων ἐπελθούσης τῆς νυκτός, ὑπέκυψα διὰ
νὰ σώσω τὴν ζωὴν χιλιάδων πλασμάτων καὶ διὰ νὰ προλάβω τὴν καταστροφὴν τῆς πόλεως. Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ δΔιαδόχου Κωνσταντίνου ἔφθασαν εἰς τὸ διοικητήριον τῆς πόλεως
κατὰ τὰς νυκτερινὰς ὥρας. Τὸ Πρωτόκολλον Παραδόσεως συνετάγη εἰς τὴν Γαλλικήν.
Οὕτῳ ἔληξεν ἀδόξως καὶ συντριπτικῶς δι΄ ἡμᾶς ὁ ἀγὼν καὶ θριαμβευτικῶς διὰ τὸν ἀντίπαλον. Ἡ Θεσσαλονίκη ἀπωλέσθη ἀλλὰ καὶ ἐσώθη. Ἔχω τὴν συνείδησιν ὅτι ἔπραξα εἰς τὸ ἀκέραιον τὸ καθῆκον μου. Ἡ ἱστορία ἄς μὲ κρίνῃ»
Οἱ Τοῦρκοι ἀπέδωσαν τὴν ἀπώλειαν τῆς Θεσσαλονίκης εἰς τὰ φιλελληνικά του αἰσθήματα
καὶ τὸν ἐκατηγόρησαν ἐπὶ ἐσχάτῃ προδοσίᾳ. Ἀπέθανε εἰς τὴν Γαλλίαν τὸ 1917.
Οἱ συγγενεῖς του μετέφεραν τὸ σῶμα του εἰς τὴν Θεσσαλονίκην ὅπου καὶ ἐτάφη μετὰ τιμῶν εἰς τὰς παρυφὰς τῆς πόλεως. Ἄρα οἱ συγγενεῖς του παρέμειναν εἰς τὴν Θεσσαλονίκην
οἱ δὲ ἀπόγονοί τους εξακολουθοῦν νὰ ζοῦν ἐκεῖ, χριστιανοί πλέον...
Αὐτὰ διὰ νὰ μάθουν ἐπιτέλους οἱ ἀφελεῖς, ἀνόητοι καὶ χαζοχαρούμενοι Ἕλληνες,
ποῖοι οἱ ἀληθεῖς φίλοι των καὶ ποῖοι οἱ ἐχθροί. Διότι ἐδῶ ὑπάρχει συγχυσις ἀπὸ αἰῶνος...
Νικηφόρος Οὐρανός
~
«Από τους Έλληνες πήραμε την πόλη και στους Έλληνες θα την παραδώσουμε». Τα λόγια του τελευταίου Πασά της Θεσσαλονίκης,
Χασάν Ταχσίν, που αρνήθηκε στους Βούλγαρους την παράδοση
έναντι υψηλής αμοιβής. Μαρτυρία ντοκουμέντο...
Διαβάστε όλο το άρθρο:
Οι τρεις ταφές του Χασάν Ταχσίν Πασά
Ο άνθρωπος που πριν από 100 χρόνια παρέδωσε τη Θεσσαλονίκη στους Έλληνες, ήταν ο Αλβανός αρχιστράτηγος του Οθωμανικού Στρατού Χασάν Ταχσίν Πασάς.
Η ζωή και η προσωπικότητα αυτού του ανθρώπου παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη, ωσάν να μην υπήρξε Χασάν Ταχσίν Πασάς πριν και μετά την 26η Οκτωβρίου 1912. Αυτό το περίεργο κενό έρχεται να καλύψει το βιβλίο
"Οι τρεις ταφές του Χασάν Ταχσίν Πασά", μέσα από άγνωστο και εξαιρετικά ενδιαφέρον υλικό.
Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους αξιωματούχους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που έζησε μια ζωή προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες στη χώρα που τον ανέδειξε. Ωστόσο, η λαμπρή καριέρα του τελείωσε άδοξα κι ατιμωτικά με την ήττα της στρατιάς του και την καταδίκη του από το στρατοδικείο της Κωνσταντινούπολης, "ερήμην εις θάνατον", διότι παρέδωσε
την πόλη της Θεσσαλονίκης "αμαχητί" και την στρατιά του "άνευ όρων" στους Έλληνες.
Οι περιπέτειές του συνεχίστηκαν και μετά το θάνατό του, αφού η σωρός του ετάφη τρεις φορές σε τρία διαφορετικά μέρη (στην Ελβετία, όπου πέθανε το 1918, στο αλβανικό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης, όπου ο γιός του μετέφερε τα οστά του, το 1936, και στην αυλή του Μουσείου Βαλκανικών Πολέμων, στην Τουρκία, το 2002).
Τίποτα το μακάβριο, ωστόσο. Στα "Απομνημονεύματα" που άφησε, τεκμηρίωσε την καλύτερη υπεράσπιση του εαυτού του. Το βιβλίο αυτό αποκαλύπτει πολλά περισσότερα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ του, και φωτίζει με καινούργιο υλικό την 26η Οκτωβρίου 1912.
"Ο δημοσιογράφος Χ. Χριστοδούλου βασίζεται σε στοιχεία από ελληνικά, τουρκικά, αλβανικά, αυστριακά, αγγλικά, ιταλικά, αμερικανικά, εβραϊκά και γαλλικά αρχεία και περιγράφει λεπτομερώς τη μυθιστορηματική ζωή ενός από τους πιο ικανούς και ταυτόχρονα πιο παρεξηγημένους στρατιωτικούς ηγέτες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας"
Η ζωή και η προσωπικότητα αυτού του ανθρώπου παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη, ωσάν να μην υπήρξε Χασάν Ταχσίν Πασάς πριν και μετά την 26η Οκτωβρίου 1912. Αυτό το περίεργο κενό έρχεται να καλύψει το βιβλίο
"Οι τρεις ταφές του Χασάν Ταχσίν Πασά", μέσα από άγνωστο και εξαιρετικά ενδιαφέρον υλικό.
Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους αξιωματούχους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που έζησε μια ζωή προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες στη χώρα που τον ανέδειξε. Ωστόσο, η λαμπρή καριέρα του τελείωσε άδοξα κι ατιμωτικά με την ήττα της στρατιάς του και την καταδίκη του από το στρατοδικείο της Κωνσταντινούπολης, "ερήμην εις θάνατον", διότι παρέδωσε
την πόλη της Θεσσαλονίκης "αμαχητί" και την στρατιά του "άνευ όρων" στους Έλληνες.
Οι περιπέτειές του συνεχίστηκαν και μετά το θάνατό του, αφού η σωρός του ετάφη τρεις φορές σε τρία διαφορετικά μέρη (στην Ελβετία, όπου πέθανε το 1918, στο αλβανικό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης, όπου ο γιός του μετέφερε τα οστά του, το 1936, και στην αυλή του Μουσείου Βαλκανικών Πολέμων, στην Τουρκία, το 2002).
Τίποτα το μακάβριο, ωστόσο. Στα "Απομνημονεύματα" που άφησε, τεκμηρίωσε την καλύτερη υπεράσπιση του εαυτού του. Το βιβλίο αυτό αποκαλύπτει πολλά περισσότερα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ του, και φωτίζει με καινούργιο υλικό την 26η Οκτωβρίου 1912.
"Ο δημοσιογράφος Χ. Χριστοδούλου βασίζεται σε στοιχεία από ελληνικά, τουρκικά, αλβανικά, αυστριακά, αγγλικά, ιταλικά, αμερικανικά, εβραϊκά και γαλλικά αρχεία και περιγράφει λεπτομερώς τη μυθιστορηματική ζωή ενός από τους πιο ικανούς και ταυτόχρονα πιο παρεξηγημένους στρατιωτικούς ηγέτες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας"
(εφημερίδα "Τα Νέα")
*Χρίστος Κ. Χριστοδούλου
Μια έκδοση-αφιέρωμα στα 100 χρόνια από την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
*Χρίστος Κ. Χριστοδούλου
Μια έκδοση-αφιέρωμα στα 100 χρόνια από την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
~*~
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ προβολή του έργου του.
Η «Μεγάλη ιδέα» δεν ήταν κάποια ατομική έμπνευση του Βενιζέλου. Είχε τις ρίζες της στο παλιό «Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι» . Ο αποτυχημένος πόλεμος το 1897, και αυτός εντάσσονταν στην λογική της μεγάλης Ιδέας και ειδικά από τον στρατό. Η δημιουργία του «Στρατιωτικού Συνδέσμου» έγινε για αυτόν τον σκοπό. Μεσολάβησε αρκετός χρόνος μέχρι να ευρεθεί ο μεγάλος ηγέτης που θα πραγματώσει την Μεγάλη Ιδέα. Έτσι με την ανάθεση της διακυβέρνησης της χώρας στον Βενιζέλο αυτός πλέον είχε επωμιστεί και την πραγμάτωση της.
Από τις πολιτικές ζυμώσεις της εποχής αυτής φάνηκε καθαρά ότι οι Αγγλογάλλοι είχαν αποφασίσει τον διαμελισμό της Τουρκίας, και ο Βενιζέλος βλέποντας την κατάσταση που έμελε να δημιουργηθεί έδραξε την ευκαιρία για την πραγμάτωση της μεγάλης Ιδέας. Ακόμη φαίνετε και για την Κωνσταντινούπολη την οποία θα έλεγχαν οι Αμερικανοί, τελικός της προορισμός θα ήταν να περιέλθει στους Έλληνες.
Είχε προηγηθεί ο πόλεμος του 1897, όπου ηττηθήκαμε κατά κράτος και αν δεν επενέβαιναν οι Αγγλογάλλοι, θα χάναμε και την Θεσσαλία. Αλλά και η πτώχευση του Ελληνικού κράτους επί Τρικούπη. Όταν λοιπόν ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» του ανέθεσε την διακυβέρνηση της χώρας, ο Βενιζέλος παρέλαβε μια χώρα στο κακό της χάλι. Όμως κατάφερε το αδιανόητο. Να δημιουργήσει την Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών όπως χαρακτηριστικά έλεγε.
. Ο Βενιζέλος δεν αεροβατούσε, επειδή γνώριζε ότι η Αγγλία είναι η μεγάλη στρατιωτική δύναμη, και χωρίς την έγκριση της τίποτα δεν θα μπορούσε να επιτύχει, γι’ αυτόν τον λόγο σε πρώτη φάση το έπαιξε Αγγλόφιλος ώστε να προωθήσει τα Ελληνικά σχέδια εκ των έσω, και αργότερα ανάλογα τις περιπτώσεις άλλοτε απέσυρε την εμπιστοσύνη του, και άλλοτε επανέρχετο.
Αν ο Ελληνικός λαός δεν καταψήφιζε τον Βενιζέλο τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Στην εκλογική ήττα του Βενιζέλου το 1920 (δεν βγήκε ούτε καν βουλευτής και πικραμένος έφυγε για την Γαλλία) έπαιξε αποφασιστικό ρόλο η εφημερίδα «Καθημερινή» και ο ιδιοκτήτης της Άγγελος Βλάχος με την Αντιβενιζελική υστερία του, και με το σύνθημα καταψηφίστε τον Βενιζέλο για να σταματήσει ο πόλεμος, συνέβαλε στην πιο κρίσιμη καμπή της «μεγάλης Ιδέας» να οδηγηθούμε στην καταστροφή. Από το εξωτερικό παρ’ ότι βαριά πικραμένος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, την οποία όπως καταλαβαίνετε υπεραγαπούσε, βοηθά στην διπλωματική εκπροσώπηση της, και στην συνδιάσκεψη της Λωζάννης κατόρθωσε να περισώσει πολλά για λογαριασμό της Ελλάδας αν και η Ελλάδα είχε ηττηθεί.
Η καταστροφή άρχισε όταν ο Βενιζέλος δεν ήταν πρωθυπουργός, Για ότι συνέβη μετά υπεύθυνοι ήταν οι παλαιοκομματικοί. Ο Βενιζέλος δεν διέταξε την προώθηση του στρατού στα βάθη της Μ. Ασίας.
Κατηγορήθηκε ως φιλοβασιλικός, για την προστασία που προσέφερε στο θρόνο. Ο Βενιζέλος ένας διορατικός και πεπειραμένος πολιτικός πράγματι αυτό έκανε γιατί ήθελε τον λαό ενωμένο, και τον Βασιλιά που δεν διέθετε την πολιτική οξυδέρκεια του Βενιζέλου να τον συμβουλεύετε, σε κρίσιμα θέματα. Η ιδιοφυΐα του στο θέμα με τα ανάκτορα φάνηκε όταν επισκεύτηκε τον βασιλιά Γεώργιο που ήταν φιλογερμανός, και τον δε γιό του Κωνσταντίνο ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος τον είχε εξορίσει να είναι εκτός Ελλάδας. Γνωρίζοντας ότι μόνο με λαό ενωμένο μπορεί να πραγματοποιήσει την «μεγάλη ιδέα» του λέει του Γεώργιου θα αλλάξεις προσανατολισμό και θα γίνεις Αγγλόφιλος, και εγώ παρ’ όλο που
δεν το επιτρέπει η βουλή θα φέρω τον γιό σου Κωνσταντίνο από την εξορία
και θα τον κάνω Αρχιστράτηγο.
Ο σώφρον Γεώργιος το δέχτηκε, και έτσι οδηγηθήκαμε στις νίκες που ακολούθησαν. Ο Βενιζέλος έχει κατηγορηθεί για μερικές περίεργες ενέργειες, όμως αυτές εντάσσονταν στα πλαίσια της πολιτικής σκακιέρας που από ότι φάνηκε στο αποτέλεσμα την χειρίζονταν άριστα. Δεν είναι δυνατόν στις Ευρωπαϊκές ζυμώσεις να επιτυγχάνεις πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Οι ζυμώσεις αυτές προϋποθέτουν πάρε-δώσε, υποχωρούμε κάπου για να πετύχουμε αλλού κάτι καλύτερο. (παράδειγμα η Κύπρος που είμαστε ανυποχώρητοι, λέγαμε, ένωση χωρίς ανταλλάγματα, τελικά χάσαμε την μισή Κύπρο). Με τις πολιτικές του ενέργειες κατόρθωσε να μας παραδώσουν οι Τούρκοι το Μπιζάνι που προάσπιζε τα Γιάννενα. Διότι στις μάχες που προηγήθηκαν το οχυρό Μπιζάνι ήταν απόρθητο οι δε απώλειες του Ελληνικού στρατεύματος ήταν πολύ μεγάλες, και ξαφνικά οι Τούρκοι ζητούν διαπραγμάτευση και παράδοση. Και συνεχίζει η παράδοση της Θεσσαλονίκης.
Που έγινε χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά. Μια από τις περίεργες εκ πρώτης όψεως ενέργειες του Βενιζέλου ήταν η αποστολή στη Ρωσία εκστρατευτικού σώματος, εναντίων των Μπολσεβίκων. Του το ζήτησαν οι Γάλλοι, και αυτός το έστειλε, αλλά υπό ένα όρο : θέλω την Θράκη τους είπε, και σήμερα έχουμε την Θράκη. Άλλη ενέργεια του που καταδεικνύει την πολιτική του ιδιοφυία ήταν
που κήρυξε την δεύτερη επανάσταση στα Χανιά για την ένωση της Κρήτης με
την Ελλάδα, όταν τα συμφέροντα της φιλοτουρκικής Γερμανίας ήταν έτσι που
να προτιμούν οι Γερμανοί την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα και όχι η Κρήτη να γίνει ανεξάρτητο κρατίδιο, ελεγχόμενο από τους Άγγλους. Έτσι με αυτήν την τακτική του κατόρθωσε να επιτύχει την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά.
Για αυτό ανάλογα πότε γινόταν Αγγλόφιλος, και πότε απέσυρε την εμπιστοσύνη του. Κατηγορήθηκε ότι πρότεινε τον Κεμάλ για βραβείο Νόμπελ ειρήνης, δεν γνωρίζω γιατί τον πρότεινε, αλλά σίγουρα κάποιο πολιτικό παιχνίδι είχε κατά νου. Υποθέτω ότι ήθελε να τον εκθέσει στην διεθνή κοινότητα, και προβλέποντας την επεκτατική τάση των Τούρκων να τον διαβάλει διεθνώς
«ότι ένας με βραβείο ΝΟΜΠΕΛ ειρήνης, προχωράει σε επεκτατικούς πολέμους». παράδειγμα σήμερα που είμαστε οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές για την είσοδο
της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το κάνουμε γιατί πιστεύουμε ότι αν μπει θα αναγκαστεί να σέβεται τον Ευρωπαϊκό κανονισμό.
Εάν το Βενιζέλο δεν τον καταψήφιζε ο Ελληνικός λαός δεν υπήρχε περίπτωση να οδηγηθούμε στην Μικρασιατική καταστροφή.
Δυστυχώς οι παλαιοκομματικοί που ανέλαβαν την εξουσία ήταν
παντελώς ανίδεοι και υπεύθυνοι της ήττας του 1897 και συνέχισαν τα ίδια σφάλματα. Απέσυραν τους εμπειροπόλεμους αξιωματικούς, και πρώτον
τον στρατηγό Παρασκευόπουλο και στην θέση του έβαλαν τον επιτελικό Χατζηανέστη. Ένα στρατηγό που δεν γνώριζε από πεδίο της μάχης.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ελληνικός στρατός που έστειλε ο Βενιζέλος στην Σμύρνη είχε σκοπό να επιβάλει την ειρήνη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων και
ο Στεργιάδης αυτό προσπαθούσε να επιβάλει. Και λογικό είναι να μην περιέλθει
η Σμύρνη στα χέρια των Τούρκων, διότι με την επανάσταση των Νεοτούρκων
το 1914 άρχισαν και οι διωγμοί των Ελλήνων που έφθασαν τότε τους 700 000 νεκρούς
Ο Βενιζέλος γνώριζε ότι οι Άγγλοι ενδιαφέρονταν για τα πετρέλαια του βορίου Ιράκ και ήθελαν να τον χρησιμοποιήσουν για να εκβιάσουν τον Κεμάλ να τους τα παραχωρήσει, ζητώντας του να προχωρήσει τα Ελληνικά στρατεύματα στα βάθη της Μ Ασίας. Ο Βενιζέλος δεν ενέδωσε, γιατί γνώριζε ότι μια εκστρατεία στα βάθη τις Μικράς Ασίας ήταν πολύ επικίνδυνη, αλλά προχώρησε στην συνθήκη των Σεβρών ώστε να κατοχυρώσει τα εδάφη που είχε υπό τον έλεγχο του ο Ελληνικός στρατός. τότε οι Άγγλοι στράφηκαν και πλεύρισαν τους παλαιοκομματικούς που αφού πήραν τις εκλογές, αυτοί σαν ανίδεοι έγιναν τα όργανα τους, προωθώντας τα Ελληνικά στρατεύματα στα βάθη της Μ. Ασίας χωρίς την απαιτουμένη προετοιμασία για μια τόσο επικίνδυνη εκστρατεία. Και συγκεκριμένα χωρίς πυροβολικό, O Κεμάλ ήλθε σε συμφωνία με τους Άγγλους τους παρέδωσε τα πετρέλαια υπό τον όρο να σταματήσουν οι Άγγλοι να βοηθούν τους Έλληνες και να εφοδιάζουν ανελλιπώς με πολεμοφόδια τους Τούρκους. Αυτό ήταν και η αρχή της καταστροφής.
Ο Κωνσταντίνος εν τω μεταξύ άρχισε να διαβάζει Βυζαντινή ιστορία και ονειρευόταν πως θα γίνει ο νέος αυτοκράτορας της αφού την αναστήσει. Και θα μπορούσε να γίνει διότι έχοντας ένα τόσο πεπειραμένο και διορατικό πρωθυπουργό αντί να εκμεταλλευτεί την συγκυρία πήραν τα μυαλά του αέρα. Χωρίς την Κατάλληλη προετοιμασία, δηλαδή λυκοφιλίες. στο διπλωματικό τομέα, και επαρκή εφοδιασμό του στρατού. Οδήγησε το στρατό στα βάθη της Μικράς Ασίας πέφτοντας στην παγίδα των Αγγλων, με ανύπαρκτο πυροβολικό που έριχνε μια οβίδα κάθε μια ώρα. Η προέλαση ήταν εύκολη γιατί δεν υπήρχαν Τουρκικά στρατεύματα, μέχρι που στο Εσκι σεχίρ ήλθε αντιμέτωπος με τα τουρκικά στρατεύματα. Εκεί πάθαμε ότι έπαθε ο Δράμαλης στα Δερβενάκια.
Τον κατηγορείτε ότι ήταν Εβραίος, επειδή κάποιος αμόλησε μια μπαρούφα στο διαδίκτυο μπεν- ζελον .
Μακάρι να είχαμε τέτοιους να μας κυβερνάν γιατί τώρα θα είμαστε η υπερδύναμη της Μεσογείου.
Δεν είμαι φιλόλογος για να ετυμολογήσω το Βενιζέλος.
Αν χωρίσουμε το όνομα σε Βενι—και –Ζελος στο λεξικό έχουμε Βενι=το δέντρο
ο κέδρος. Και ζέλος = ο ζελές
Οπότε έχουμε Βενι—ζέλος = κέδρος—ζελές
Γράφει κάποιος ότι την Ελλάδα δεν την μεγάλωσε ο Βενιζέλος γιατί το έκανε
ο Ελληνικός στρατός πολεμώντας.
Η «Μεγάλη ιδέα» δεν ήταν κάποια ατομική έμπνευση του Βενιζέλου. Είχε τις ρίζες της στο παλιό «Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι» . Ο αποτυχημένος πόλεμος το 1897, και αυτός εντάσσονταν στην λογική της μεγάλης Ιδέας και ειδικά από τον στρατό. Η δημιουργία του «Στρατιωτικού Συνδέσμου» έγινε για αυτόν τον σκοπό. Μεσολάβησε αρκετός χρόνος μέχρι να ευρεθεί ο μεγάλος ηγέτης που θα πραγματώσει την Μεγάλη Ιδέα. Έτσι με την ανάθεση της διακυβέρνησης της χώρας στον Βενιζέλο αυτός πλέον είχε επωμιστεί και την πραγμάτωση της.
Από τις πολιτικές ζυμώσεις της εποχής αυτής φάνηκε καθαρά ότι οι Αγγλογάλλοι είχαν αποφασίσει τον διαμελισμό της Τουρκίας, και ο Βενιζέλος βλέποντας την κατάσταση που έμελε να δημιουργηθεί έδραξε την ευκαιρία για την πραγμάτωση της μεγάλης Ιδέας. Ακόμη φαίνετε και για την Κωνσταντινούπολη την οποία θα έλεγχαν οι Αμερικανοί, τελικός της προορισμός θα ήταν να περιέλθει στους Έλληνες.
Είχε προηγηθεί ο πόλεμος του 1897, όπου ηττηθήκαμε κατά κράτος και αν δεν επενέβαιναν οι Αγγλογάλλοι, θα χάναμε και την Θεσσαλία. Αλλά και η πτώχευση του Ελληνικού κράτους επί Τρικούπη. Όταν λοιπόν ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» του ανέθεσε την διακυβέρνηση της χώρας, ο Βενιζέλος παρέλαβε μια χώρα στο κακό της χάλι. Όμως κατάφερε το αδιανόητο. Να δημιουργήσει την Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών όπως χαρακτηριστικά έλεγε.
. Ο Βενιζέλος δεν αεροβατούσε, επειδή γνώριζε ότι η Αγγλία είναι η μεγάλη στρατιωτική δύναμη, και χωρίς την έγκριση της τίποτα δεν θα μπορούσε να επιτύχει, γι’ αυτόν τον λόγο σε πρώτη φάση το έπαιξε Αγγλόφιλος ώστε να προωθήσει τα Ελληνικά σχέδια εκ των έσω, και αργότερα ανάλογα τις περιπτώσεις άλλοτε απέσυρε την εμπιστοσύνη του, και άλλοτε επανέρχετο.
Αν ο Ελληνικός λαός δεν καταψήφιζε τον Βενιζέλο τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Στην εκλογική ήττα του Βενιζέλου το 1920 (δεν βγήκε ούτε καν βουλευτής και πικραμένος έφυγε για την Γαλλία) έπαιξε αποφασιστικό ρόλο η εφημερίδα «Καθημερινή» και ο ιδιοκτήτης της Άγγελος Βλάχος με την Αντιβενιζελική υστερία του, και με το σύνθημα καταψηφίστε τον Βενιζέλο για να σταματήσει ο πόλεμος, συνέβαλε στην πιο κρίσιμη καμπή της «μεγάλης Ιδέας» να οδηγηθούμε στην καταστροφή. Από το εξωτερικό παρ’ ότι βαριά πικραμένος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, την οποία όπως καταλαβαίνετε υπεραγαπούσε, βοηθά στην διπλωματική εκπροσώπηση της, και στην συνδιάσκεψη της Λωζάννης κατόρθωσε να περισώσει πολλά για λογαριασμό της Ελλάδας αν και η Ελλάδα είχε ηττηθεί.
Η καταστροφή άρχισε όταν ο Βενιζέλος δεν ήταν πρωθυπουργός, Για ότι συνέβη μετά υπεύθυνοι ήταν οι παλαιοκομματικοί. Ο Βενιζέλος δεν διέταξε την προώθηση του στρατού στα βάθη της Μ. Ασίας.
Κατηγορήθηκε ως φιλοβασιλικός, για την προστασία που προσέφερε στο θρόνο. Ο Βενιζέλος ένας διορατικός και πεπειραμένος πολιτικός πράγματι αυτό έκανε γιατί ήθελε τον λαό ενωμένο, και τον Βασιλιά που δεν διέθετε την πολιτική οξυδέρκεια του Βενιζέλου να τον συμβουλεύετε, σε κρίσιμα θέματα. Η ιδιοφυΐα του στο θέμα με τα ανάκτορα φάνηκε όταν επισκεύτηκε τον βασιλιά Γεώργιο που ήταν φιλογερμανός, και τον δε γιό του Κωνσταντίνο ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος τον είχε εξορίσει να είναι εκτός Ελλάδας. Γνωρίζοντας ότι μόνο με λαό ενωμένο μπορεί να πραγματοποιήσει την «μεγάλη ιδέα» του λέει του Γεώργιου θα αλλάξεις προσανατολισμό και θα γίνεις Αγγλόφιλος, και εγώ παρ’ όλο που
δεν το επιτρέπει η βουλή θα φέρω τον γιό σου Κωνσταντίνο από την εξορία
και θα τον κάνω Αρχιστράτηγο.
Ο σώφρον Γεώργιος το δέχτηκε, και έτσι οδηγηθήκαμε στις νίκες που ακολούθησαν. Ο Βενιζέλος έχει κατηγορηθεί για μερικές περίεργες ενέργειες, όμως αυτές εντάσσονταν στα πλαίσια της πολιτικής σκακιέρας που από ότι φάνηκε στο αποτέλεσμα την χειρίζονταν άριστα. Δεν είναι δυνατόν στις Ευρωπαϊκές ζυμώσεις να επιτυγχάνεις πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Οι ζυμώσεις αυτές προϋποθέτουν πάρε-δώσε, υποχωρούμε κάπου για να πετύχουμε αλλού κάτι καλύτερο. (παράδειγμα η Κύπρος που είμαστε ανυποχώρητοι, λέγαμε, ένωση χωρίς ανταλλάγματα, τελικά χάσαμε την μισή Κύπρο). Με τις πολιτικές του ενέργειες κατόρθωσε να μας παραδώσουν οι Τούρκοι το Μπιζάνι που προάσπιζε τα Γιάννενα. Διότι στις μάχες που προηγήθηκαν το οχυρό Μπιζάνι ήταν απόρθητο οι δε απώλειες του Ελληνικού στρατεύματος ήταν πολύ μεγάλες, και ξαφνικά οι Τούρκοι ζητούν διαπραγμάτευση και παράδοση. Και συνεχίζει η παράδοση της Θεσσαλονίκης.
Που έγινε χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά. Μια από τις περίεργες εκ πρώτης όψεως ενέργειες του Βενιζέλου ήταν η αποστολή στη Ρωσία εκστρατευτικού σώματος, εναντίων των Μπολσεβίκων. Του το ζήτησαν οι Γάλλοι, και αυτός το έστειλε, αλλά υπό ένα όρο : θέλω την Θράκη τους είπε, και σήμερα έχουμε την Θράκη. Άλλη ενέργεια του που καταδεικνύει την πολιτική του ιδιοφυία ήταν
που κήρυξε την δεύτερη επανάσταση στα Χανιά για την ένωση της Κρήτης με
την Ελλάδα, όταν τα συμφέροντα της φιλοτουρκικής Γερμανίας ήταν έτσι που
να προτιμούν οι Γερμανοί την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα και όχι η Κρήτη να γίνει ανεξάρτητο κρατίδιο, ελεγχόμενο από τους Άγγλους. Έτσι με αυτήν την τακτική του κατόρθωσε να επιτύχει την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά.
Για αυτό ανάλογα πότε γινόταν Αγγλόφιλος, και πότε απέσυρε την εμπιστοσύνη του. Κατηγορήθηκε ότι πρότεινε τον Κεμάλ για βραβείο Νόμπελ ειρήνης, δεν γνωρίζω γιατί τον πρότεινε, αλλά σίγουρα κάποιο πολιτικό παιχνίδι είχε κατά νου. Υποθέτω ότι ήθελε να τον εκθέσει στην διεθνή κοινότητα, και προβλέποντας την επεκτατική τάση των Τούρκων να τον διαβάλει διεθνώς
«ότι ένας με βραβείο ΝΟΜΠΕΛ ειρήνης, προχωράει σε επεκτατικούς πολέμους». παράδειγμα σήμερα που είμαστε οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές για την είσοδο
της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το κάνουμε γιατί πιστεύουμε ότι αν μπει θα αναγκαστεί να σέβεται τον Ευρωπαϊκό κανονισμό.
Εάν το Βενιζέλο δεν τον καταψήφιζε ο Ελληνικός λαός δεν υπήρχε περίπτωση να οδηγηθούμε στην Μικρασιατική καταστροφή.
Δυστυχώς οι παλαιοκομματικοί που ανέλαβαν την εξουσία ήταν
παντελώς ανίδεοι και υπεύθυνοι της ήττας του 1897 και συνέχισαν τα ίδια σφάλματα. Απέσυραν τους εμπειροπόλεμους αξιωματικούς, και πρώτον
τον στρατηγό Παρασκευόπουλο και στην θέση του έβαλαν τον επιτελικό Χατζηανέστη. Ένα στρατηγό που δεν γνώριζε από πεδίο της μάχης.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ελληνικός στρατός που έστειλε ο Βενιζέλος στην Σμύρνη είχε σκοπό να επιβάλει την ειρήνη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων και
ο Στεργιάδης αυτό προσπαθούσε να επιβάλει. Και λογικό είναι να μην περιέλθει
η Σμύρνη στα χέρια των Τούρκων, διότι με την επανάσταση των Νεοτούρκων
το 1914 άρχισαν και οι διωγμοί των Ελλήνων που έφθασαν τότε τους 700 000 νεκρούς
Ο Βενιζέλος γνώριζε ότι οι Άγγλοι ενδιαφέρονταν για τα πετρέλαια του βορίου Ιράκ και ήθελαν να τον χρησιμοποιήσουν για να εκβιάσουν τον Κεμάλ να τους τα παραχωρήσει, ζητώντας του να προχωρήσει τα Ελληνικά στρατεύματα στα βάθη της Μ Ασίας. Ο Βενιζέλος δεν ενέδωσε, γιατί γνώριζε ότι μια εκστρατεία στα βάθη τις Μικράς Ασίας ήταν πολύ επικίνδυνη, αλλά προχώρησε στην συνθήκη των Σεβρών ώστε να κατοχυρώσει τα εδάφη που είχε υπό τον έλεγχο του ο Ελληνικός στρατός. τότε οι Άγγλοι στράφηκαν και πλεύρισαν τους παλαιοκομματικούς που αφού πήραν τις εκλογές, αυτοί σαν ανίδεοι έγιναν τα όργανα τους, προωθώντας τα Ελληνικά στρατεύματα στα βάθη της Μ. Ασίας χωρίς την απαιτουμένη προετοιμασία για μια τόσο επικίνδυνη εκστρατεία. Και συγκεκριμένα χωρίς πυροβολικό, O Κεμάλ ήλθε σε συμφωνία με τους Άγγλους τους παρέδωσε τα πετρέλαια υπό τον όρο να σταματήσουν οι Άγγλοι να βοηθούν τους Έλληνες και να εφοδιάζουν ανελλιπώς με πολεμοφόδια τους Τούρκους. Αυτό ήταν και η αρχή της καταστροφής.
Ο Κωνσταντίνος εν τω μεταξύ άρχισε να διαβάζει Βυζαντινή ιστορία και ονειρευόταν πως θα γίνει ο νέος αυτοκράτορας της αφού την αναστήσει. Και θα μπορούσε να γίνει διότι έχοντας ένα τόσο πεπειραμένο και διορατικό πρωθυπουργό αντί να εκμεταλλευτεί την συγκυρία πήραν τα μυαλά του αέρα. Χωρίς την Κατάλληλη προετοιμασία, δηλαδή λυκοφιλίες. στο διπλωματικό τομέα, και επαρκή εφοδιασμό του στρατού. Οδήγησε το στρατό στα βάθη της Μικράς Ασίας πέφτοντας στην παγίδα των Αγγλων, με ανύπαρκτο πυροβολικό που έριχνε μια οβίδα κάθε μια ώρα. Η προέλαση ήταν εύκολη γιατί δεν υπήρχαν Τουρκικά στρατεύματα, μέχρι που στο Εσκι σεχίρ ήλθε αντιμέτωπος με τα τουρκικά στρατεύματα. Εκεί πάθαμε ότι έπαθε ο Δράμαλης στα Δερβενάκια.
Τον κατηγορείτε ότι ήταν Εβραίος, επειδή κάποιος αμόλησε μια μπαρούφα στο διαδίκτυο μπεν- ζελον .
Μακάρι να είχαμε τέτοιους να μας κυβερνάν γιατί τώρα θα είμαστε η υπερδύναμη της Μεσογείου.
Δεν είμαι φιλόλογος για να ετυμολογήσω το Βενιζέλος.
Αν χωρίσουμε το όνομα σε Βενι—και –Ζελος στο λεξικό έχουμε Βενι=το δέντρο
ο κέδρος. Και ζέλος = ο ζελές
Οπότε έχουμε Βενι—ζέλος = κέδρος—ζελές
Γράφει κάποιος ότι την Ελλάδα δεν την μεγάλωσε ο Βενιζέλος γιατί το έκανε
ο Ελληνικός στρατός πολεμώντας.
Απαντώ και το 1897 πολέμησε ο στρατός αλλά ηττηθήκαμε κατά κράτος από
τους Τούρκους.
Το μόνο λάθος του ήταν, ότι προχώρησε σε εκλογές, που θα μπορούσε να τις αναβάλει λόγω εμπολέμου καταστάσεως. Κάτι που παραδέχτηκε και ο ίδιος.
Αλλά κατέβηκε από υπερβολική αυτοπεποίθηση ότι θα κερδίσει τις εκλογές, πιστεύοντας ότι αφού έκανα πραγματικότητα το όνειρο αιώνων των Ελλήνων
το «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα είναι» και δημιουργώντας την Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων, όπως έλεγε, έβαλε το πλειοψηφικό σύστημα. Αλλά τότε στην πιο κρίσιμη καμπή των εξελίξεων,
ο Ελληνικός λαός παρασυρμένος από τους παλαιοκομματικούς , και την αντιβενιζελική υστερεία του Άγγελου Βλάχου τον έθεσε εκτός εξουσίας.
Αυτά που ανέφερα αποδεικνύουν το πόσο άριστα ο Βενιζέλος χειριζόταν
την πολιτική σκακιέρα στην Ευρώπη και πόσες επιτυχίες είχε στον
διπλωματικό τομέα. Είναι ολέθριο σφάλμα να αμαυρώνουμε άξιους ηγέτες.
Η ικανότης του μετράτε από το αποτέλεσμα. Και όχι με τις μεμψιμοιρίες για ασήμαντα ή και ανύπαρκτα θέματα που γράφει ο οποιοσδήποτε.
Ένα είναι σίγουρο ΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ
ΘΑ ΕΦΤΑΝΕ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΤΕΜΠΗ.
τους Τούρκους.
Το μόνο λάθος του ήταν, ότι προχώρησε σε εκλογές, που θα μπορούσε να τις αναβάλει λόγω εμπολέμου καταστάσεως. Κάτι που παραδέχτηκε και ο ίδιος.
Αλλά κατέβηκε από υπερβολική αυτοπεποίθηση ότι θα κερδίσει τις εκλογές, πιστεύοντας ότι αφού έκανα πραγματικότητα το όνειρο αιώνων των Ελλήνων
το «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα είναι» και δημιουργώντας την Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων, όπως έλεγε, έβαλε το πλειοψηφικό σύστημα. Αλλά τότε στην πιο κρίσιμη καμπή των εξελίξεων,
ο Ελληνικός λαός παρασυρμένος από τους παλαιοκομματικούς , και την αντιβενιζελική υστερεία του Άγγελου Βλάχου τον έθεσε εκτός εξουσίας.
Αυτά που ανέφερα αποδεικνύουν το πόσο άριστα ο Βενιζέλος χειριζόταν
την πολιτική σκακιέρα στην Ευρώπη και πόσες επιτυχίες είχε στον
διπλωματικό τομέα. Είναι ολέθριο σφάλμα να αμαυρώνουμε άξιους ηγέτες.
Η ικανότης του μετράτε από το αποτέλεσμα. Και όχι με τις μεμψιμοιρίες για ασήμαντα ή και ανύπαρκτα θέματα που γράφει ο οποιοσδήποτε.
Ένα είναι σίγουρο ΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ
ΘΑ ΕΦΤΑΝΕ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΤΕΜΠΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου