Ταπεινά προσκυνώ *Γράφει η Φάνυ Πολέμη

Tαπεινά προσκυνώ
Την μαγεία της αγάπης μας .
Αυτήν την θεία συμφωνία
των ερωτικών μας παλμών,
κατευνάζω μ’ ένα φιλί
στο στόμα σου 
.
Μην προσπαθήσεις να κρύψεις την μορφή σου
σε άλλες διαφάνειες
οσφρί
………ζομαι
τον αγέρα στο πέρασμα σου.

¨Μην πιστέψεις πως τα κορμιά ξεχνούν
σαν χωριστούνε.
Καμάρι μου,
θα χεις σίγουρα από τον στόχο σου
αστο ..
…….χ
……….ήσει !

Σάρκας μυρωδιά
το ταίριασμα
plus
δύο ψυχών το ντεζαβού …
Εσύ κι εγώ
…κι ο χρόνος …
…εΜεΙς~~!

Θαμμένο σε σπηλιά θαλασσινή το κοινό Μυστικό μας
δυό πυγολαμπίδες
μοναχά
οι μάρτυρές μας
και το Χ σημείο συνάντησης
όπως τότε
του βλέμματος μας ο σπινθήρας ,
ηδονή ή ενοχή ;

γιατί ξέρεις και ξέρω ,
πια …
πως στα ερέβη των ψυχών
ότι πιο ,
αγνό και ωραίο
ακραίο και πηγαίο ..
το σάρκινο φωσφοριζέ συμπλεγμά μας ,
αυτό το συνονθύλευμα απ τις ανάσες μας ,
και τις σιωπέΣςςςς μας …
αυτό που αιωρείται και με στοιχειώνει
σαν ένα γιγαντιαίο «ΓΙΑΤΙ»
είναι πιο πολύ
αυτή η καταχθόνια και πάντα αειθαλής
ερώτηση
.. που κανείς
δεν ξέρει να απαντήσει,
αυτός ο ξεχωριστός
ψυχεδελικός διαδικτυακός
ψευδοργασμιακός
Παρά
….δεισος μας …
ένα κάστρο περίτεχνο
από τραπουλόχαρτα
στοιχισμένα στην τρίχα ,
καλοζυγιασμένα, μετρημένα,
μέχρι ένα απειροελάχιστο μικρό φύσημα .
μια δυστοκία της φύσης ,
μια λάθος κίνηση ,
ένας στρόβιλος αγέρα,
να μπορεί
να αλλάξει τα πάντα …
και να φανεί στο άτι του αυτός ο Απρόσκλητος Επισκέπτης
αυτός ο Ιππότης ο Μαύρος ,
ο ζαβός και ο Μεγάλος ,
με την μπέρτα Θανάτου του
να την σέρνει ….
παΡραΣΣέΡρνει…
να καίει στον διάβα τΟυ
κάθε ζωή
απ την ζωή μας …
ναι Αυτός…
που
Εσύ κι εγώ
δεν τον εμποδίσαμε
Καβαλίκεψε το άτι τΟυ και θέρισε ,
κι έχωνε σταυρούς στην γη,
κι άλλους κι άλλους ,
κι έσπειρε την διχόνοια του,
σε αταίριαστες εποχές του χρόνου..
σε αζευγάρωτες πεθυμιές του κλήρου του..
σε ανέραστα καλοκαίρια με πανσέληνους…
η εποχή αυτή εκλείψεων ,
εκθλίψεων , και καταπλήξεων
που
σε λιώνει σε λυγάει…
……απο στέρηση
………Σε ρίχνει
σε λιγοθυμάει …

Πώς να στο πω ,
πιο απλά..

Εσύ κι εγώ 
…… κι ο χρόνος …
……..εΜεΙς~~!
καβάλα στην Νύχτα 
πιπιλίζοντας το δάχτυλο
ακόμη 
άμαθα , αθώα, 
μωρά που μπουσουλάνε 
ακόμη 
μπροστά σ ένα θαύμα με γουρλωμένα μάτια , 
ανυπέρβλητου εγωκεντρισμού 
συνουσίας 
στο Άπειρο 
……του λογισμού μου …
Ενας αΝαλγόριθμος και τόσο ηδυπαθής 
εγωισμός 
του ανεκπλήρωτου 
κι έτσι 
χωρίς εσένα 
κι εμένα , 
τα πήρε όλα σβάρνα 
και μετά
το μετά να φοβάσαι Ερωτά μου , 
εσύ 
……κι εγώ
………βέβηλα σμίξαμε…
κουλουριαστήκαμε αγκαλιά , 
έμβρυα στάση , 
κατΑσταση , 
ξεπεσμένη επΑνάσταση …
και με επιμονή 
μέχρι τελικού αφανισμού μας 
που λίγο
……………θυμάει 
στη Λήθη σε πετάει . 
Και ξεσπάει ….

Ταπεινά προσκυνώ
Την μαγεία της αγάπης μας .

 
 Fany Fwteini Polemi
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=KXu6JtU2q7Q&__tn__=H-R
Ταπεινά προσκυνώ - Φάνυ Πολέμη
...και στο YouTube
https://www.youtube.com/watch?time_continue=145&v=zCqmJ5-PYaI