...θα βγάζουν λόγο και οι μουγκοί γιατί οι κουφοί μιλούσαν μόνο...

Καλέ μου φίλε σου γράφω για να παρηγορηθώ
και εξ αιτίας της απόστασής μας, τρελά θα εξηγηθώ.

Μα από τότε που λείπεις, παρατήρησα ξανά
πως ο γέρο χρόνος έφυγε μα κάτι ακόμα εδώ δεν προχωρά.

Σπανίως βγαίνουμε έξω κι ας είναι και γιορτές.

Αρκετοί σωριάζουν σάκους με άμμο στα παράθυρα και τις σκεπές.

Άλλος πάλι σωπαίνει για βδομάδες σαν νεκρός

κι όσοι δεν έχουν κάτι τις να πούνε τους περισσεύει και καιρός.

Μα η μικρή οθόνη μας είπε για τη νέα χρονιά
έναν ανασχηματισμό ευρύ που καρτερούμε πώς και τι.
Θα `χουμε, λέει, Χριστούγεννα και καρναβάλια καθ’ εκάστη.
Κάθε Χριστούλης θα κατέβει απ’ το σταυρό
και τα πουλάκια θα επιστρέψουν στο άστυ.

Θα έχει φαγοπότι και φως όλο το χρόνο, 
θα βγάζουν λόγο και οι μουγκοί γιατί οι κουφοί μιλούσαν μόνο.
Θα επιτραπεί ο έρως όπως τον θέλει ο καθείς, 
θα παντρευτούν και οι καλόγεροί μας μα κατόπιν δοκιμής.

Και ως δια μαγείας θα εξαφανιστούν
κάτι κρετίνοι, κάτι απαίσιοι που μας ταλαιπωρούν.
Βλέπεις αδερφέ μου, τι σου αραδιάζω ακριβέ μου;
Μα εδώ κοντεύω να φλιπάρω! Έστω σαν όνειρο αν το πάρω!

Βλέπεις, βλέπεις, βλέπεις, βλέπεις, βλέπεις κύριέ μου, παραμιλάω τρεκλίζω,
γελάω μ’ όλα τα εφέ μου και συνεχίζω να ελπίζω.
Μα αν ο χρόνος ήταν μόνο για μιαν ώρα, κάτι σαν κομήτης,
πόσο σκληρό γίνεται τώρα καθώς χανόμαστε μαζί της.

Ο χρόνος που μετράει σε λίγο δε θα είναι εδώ,
θα τον φάω ή θα με φάει, αυτά είχα να σου πω.

"Ο χρόνος που μετράει"
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Lucio Dalla