Αχ αγάπη αγάπη αγάπη!
τραγουδούσε ο τραγουδιστής. Και η μικρούλα χόρευε.
«Μια φορά κι έναν καιρό
αγαπούσα κι εγώ, όπως το λέει το τραγούδι. Της είπε.
αγαπούσα κι εγώ, όπως το λέει το τραγούδι. Της είπε.
«Έλα τώρα γιαγιά μεγάλωσα για παραμύθια πια!» είπε η μικρούλα
συνεχίζοντας να γυροφέρνει.
«Δεν είναι παραμύθι αυτό μωρό μου. Αν και μοιάζει με παραμύθι.»
« Και που είναι τώρα αυτός που λες?»
«Φαντάζομαι σε ένα αστέρι.»
«Ποιο? Αυτό που κοιτάς τα βράδυα απ’ τη βεράντα?»
«Φαντάζομαι σε ένα αστέρι.»
«Ποιο? Αυτό που κοιτάς τα βράδυα απ’ τη βεράντα?»
«Ναι αυτό.»
«Και πως ξέρεις πως είναι αυτό?»
«Μου το είπε εκείνος μια φορά. Ήμαστε ακόμη παιδιά.»
«Και πως ξέρεις πως είναι αυτό?»
«Μου το είπε εκείνος μια φορά. Ήμαστε ακόμη παιδιά.»
«Πως το ήξερε?»
«Μας άρεσε να κοιτάμε τα αστέρια. Και μια νύχτα το διάλεξε.»
Για τον παππού λες γιαγιά? Και σε μένα έδειχνε το βράδυ τα’ αστέρια.
Ναι για τον παππού.
«Πως το διάλεξε? Τι σου είπε?»
«Μου είπε, όταν κάποτε φύγει για τον ουρανό ο ένας από τους δυο μας,
σ’ αυτό το αστέρι θέλω να πάει.
Είναι μεγάλο και λαμπερό. Έτσι δεν θα χαθούμε.»
Ειρήνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου