Εικοσάχρονοι στα παγκάκια της πλατείας, ξενύχτια έρωτα και επανάστασης
-με συζητήσεις κι αντιγνωμίες χαμηλόφωνες.
Κάποιοι, κάποτε, για λίγο ή περισσότερο, στο παρακείμενο ΕΑΤ/ΕΣΑ.
Στη Μεταπολίτευση ξενύχτια κραιπάλης. Καντίνα τη νύχτα.
Αρώματα μουστάρδας στο ψημένο λουκάνικο.
Πορείες στην Αμερικάνικη πρεσβεία -σε λίγα χρόνια μαζί με τα παιδιά μας.
Νεράτζια κι αναθέματα στο κτήριο του Gropius.
Κι η πλατεία να μας χωνεύει στη μήτρα της ώσπου να διαφύγουμε ψηλά
στην Αλεξάνδρας.
Αργότερα στου Λώρα. Flower, MG, Fuzz δηλαδή Texas δηλαδή Ginger.
Δημητρίου Σούτσου, Βουρνάζου, Τσόχα, Καρτάλη, δρόμοι υγροί της νιότης..
Η μορφή του Καρούζου να διχοτομεί το άπειρο κι ο Γαριβαλδινός να χαίρεται
από τον Δρίσκο του αδριάντα του…
Ώσπου έρχεται ώρα, και περνάμε στα ανατολικά παράλια της λεωφόρου.
Διασχίζουμε εγκάρσια την Βασιλίσσης Σοφίας κρατώντας τσάντες απ’ τις οποίες
εξέχουν μπεζ φάκελοι ακτινογραφιών. Αιγινήτειο, Αρεταίειο, Αλεξάνδρας,
κι ως πάνω ψηλά στου Ιπποκράτειου το θέρετρο…
κι ωστόσο αεί ζηλωτές της ζωής, θαμώνες του παρόντος, στο σκαλινό
της πλατείας Μαβίλη θα ανταμώνουμε, φίλοι..
*κείμενο του Γιώργου Χ. Θεοχάρη για την πλατεία Μαβίλη
globalview.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου