Οι Κορσικανοί Μανιάτες είναι απόγονοι Μανιατών, οι οποίοι
μετανάστευσαν στην Κορσική κατά τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου
. Από τότε η περιοχή Καργκέζε της Κορσικής αναφέρεται ως Ελληνική
Καργκέζε (Cargèse la Grecque).
Η προέλευση της ελληνικής κοινότητας Μανιατών στην Κορσική χρονολογείται
στον 17ο αιώνα.
μετανάστευσαν στην Κορσική κατά τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου
. Από τότε η περιοχή Καργκέζε της Κορσικής αναφέρεται ως Ελληνική
Καργκέζε (Cargèse la Grecque).
Η προέλευση της ελληνικής κοινότητας Μανιατών στην Κορσική χρονολογείται
στον 17ο αιώνα.
Στις 25 Ιουνίου 1665 η κυβέρνηση της Γένοβας χορήγησε το αίτημα των Ελλήνων
αλλά διάρκεσε άλλα δέκα έτη για να πραγματοποιηθεί η μετανάστευση.
Σε πέντε έτη οι άποικοι έχτισαν ένα χωριό το Παομοία (Paomia).
Μέσα σε ένα έτος, οι Έλληνες έχτισαν και πέντε χωριουδάκια, τα Πανκόνε, Κορόνε, Ροντολίνι, Σαλίτσι και Μόντε Ρόσσο, μετασχημάτισαν την περιοχή σε μια από τις πλουσιότερες αγροτικές περιοχές στην Κορσική και έζησαν σε ειρήνη
με τους Κορσικανούς γείτονές τους.
αλλά διάρκεσε άλλα δέκα έτη για να πραγματοποιηθεί η μετανάστευση.
Σε πέντε έτη οι άποικοι έχτισαν ένα χωριό το Παομοία (Paomia).
Μέσα σε ένα έτος, οι Έλληνες έχτισαν και πέντε χωριουδάκια, τα Πανκόνε, Κορόνε, Ροντολίνι, Σαλίτσι και Μόντε Ρόσσο, μετασχημάτισαν την περιοχή σε μια από τις πλουσιότερες αγροτικές περιοχές στην Κορσική και έζησαν σε ειρήνη
με τους Κορσικανούς γείτονές τους.
Ιστορικό
Τη Μάνη το 1670 διοικούσαν δύο οικογένειες ( φάρες):
Οι Στεφανοπουλαίοι - απόγονοι των Κομνηνών και
οι Γιατρά- απόγονοι των Μεδίκων Φλωρεντιανών ευγενών από τον καιρό
της Φραγγοκρατίας.
Οι Τούρκοι που δε μπορούσαν να κατακτήσουν τη Μανη , προσπάθησαν δολίως...
Έστειλαν στη Μάνη τον Λυμπεράκη (πρώην πειρατή που πήγε μαζί τους)
όπου κατέπλευσε στήν Μάνη και άρχισε νά μοιράζει χρυσάφι, διαδίδοντας ότι ήρθε
ο καιρός να συμφιλιωθούν μέ τούς Τούρκους καί αυτοί θά τούς επέτρεπαν νά ζήσουν ειρηνικά, χωρίς παιδωμάζωμα καί χαράτσια...
όπου κατέπλευσε στήν Μάνη και άρχισε νά μοιράζει χρυσάφι, διαδίδοντας ότι ήρθε
ο καιρός να συμφιλιωθούν μέ τούς Τούρκους καί αυτοί θά τούς επέτρεπαν νά ζήσουν ειρηνικά, χωρίς παιδωμάζωμα καί χαράτσια...
Πράγματι οι εξαγγελίες του Λυμπεράκη έφεραν αποτέλεσμα καί οι Μανιάτες άφησαν
τους Τούρκους να κτίσουν φρούρια στή Ζαρνάτα, στήν Κελεφά καί στό Πόρτο Κάγιο.
Δεν άργησαν νά καταλάβουν ότι ο εχθρός είχε καταλάβει τίς καίριες θέσεις στούς
λόφους, και αυτοί έμεναν απαθείς, ενώ ο Λυμπεράκης αυτοανακυρήχθηκε
γενικός αρχηγός της Μάνης καί άρχισε πλέον νά συνεργάζεται φανερά
μέ τούς Τούρκους.
τους Τούρκους να κτίσουν φρούρια στή Ζαρνάτα, στήν Κελεφά καί στό Πόρτο Κάγιο.
Δεν άργησαν νά καταλάβουν ότι ο εχθρός είχε καταλάβει τίς καίριες θέσεις στούς
λόφους, και αυτοί έμεναν απαθείς, ενώ ο Λυμπεράκης αυτοανακυρήχθηκε
γενικός αρχηγός της Μάνης καί άρχισε πλέον νά συνεργάζεται φανερά
μέ τούς Τούρκους.
Ο Λυμπεράκης που μισούσε τους Στεφανόπουλους, έστησε λαϊκά δικαστήρια
και με δίκες -παρωδία εκτέλεσε δεκάδες από αυτούς.
και με δίκες -παρωδία εκτέλεσε δεκάδες από αυτούς.
Οι διώξεις αυτές ανάγκασαν την οικογένεια των Στεφανόπουλων νά μεταναστεύσουν
στήν Κορσική, η οποία ήταν υπό την κυριαρχία της Γένοβας.
- Στίς 3 Οκτωβρίου 1675, επιβιβάσθηκαν σε πλοία 730 Μανιάτες κύριως από
την φάρα των Στεφανόπουλων, με αρχηγό τον επίσκοπο Μαΐνης Παρθένιο Καλκανδή
καί ύστερα από περιπλανήσεις, έφθασαν στην Γενουατική Κορσική
στις 14 Μαρτίου 1676. Το "Χρονικόν της Κορσικής" αφηγείται τα καθέκαστα:
στήν Κορσική, η οποία ήταν υπό την κυριαρχία της Γένοβας.
- Στίς 3 Οκτωβρίου 1675, επιβιβάσθηκαν σε πλοία 730 Μανιάτες κύριως από
την φάρα των Στεφανόπουλων, με αρχηγό τον επίσκοπο Μαΐνης Παρθένιο Καλκανδή
καί ύστερα από περιπλανήσεις, έφθασαν στην Γενουατική Κορσική
στις 14 Μαρτίου 1676. Το "Χρονικόν της Κορσικής" αφηγείται τα καθέκαστα:
"...έφθασαν οι Ρωμαίοι εις την Παόμια καί έκαμαν τέντες και έδωκαν αρχήν να κτίζουν
την χώραν καί νά εργάζωνται καί νά καλλιεργούν την γην.
Και έως πέντε ή έξι χρόνους έκτισαν όλοι τα σπίτια τους με μερικόν έξοδον
της πολιτείας, έκαμαν αμπέλια, κήπους, έκτισαν και εκκλησίες, έκαμαν και
το Μοναστήριον και το ονόμασαν Γέννησις της Θεοτόκου..."
την χώραν καί νά εργάζωνται καί νά καλλιεργούν την γην.
Και έως πέντε ή έξι χρόνους έκτισαν όλοι τα σπίτια τους με μερικόν έξοδον
της πολιτείας, έκαμαν αμπέλια, κήπους, έκτισαν και εκκλησίες, έκαμαν και
το Μοναστήριον και το ονόμασαν Γέννησις της Θεοτόκου..."
Σύμφωνα μέ τόν μελετητή της Μάνης, Απ.Δασκαλάκη οι Μανιάτες της Κορσικής
κράτησαν τόν εθνισμό τους γιά δύο αιώνες καί παρέμεναν πιστοί στό Ορθόδοξο
δόγμα.
Από τους γνωστότερους και νεώτερους εποικισμούς είναι εκείνα των Μανιατών
κατά το 1675 στην Τοσκάνα-Σιένα και στην Παόμια της Κορσικής.
κράτησαν τόν εθνισμό τους γιά δύο αιώνες καί παρέμεναν πιστοί στό Ορθόδοξο
δόγμα.
Από τους γνωστότερους και νεώτερους εποικισμούς είναι εκείνα των Μανιατών
κατά το 1675 στην Τοσκάνα-Σιένα και στην Παόμια της Κορσικής.
Η πίεση των Οθωμανών και η απομάκρυνση του οράματος της περιπόθητης απελευθέρωσης, παρά τις αλλεπάληλες επαναστάσεις στη Μάνη και το Μωρέα,
ενίσχυσαν την απόφαση ορισμένων Μανιατών να εκπατρισθούν.
ενίσχυσαν την απόφαση ορισμένων Μανιατών να εκπατρισθούν.
Ύστερα από συνεννοήσεις των Μεδίκων -Γιατριάνων- της Μάνης με τους Μεδίκους
της Φλωρεντίας από το 1663 ως το 1671, εγκαταστάθηκαν 1.500 Μανιάτες
στη Βολτέρα της Σιένας (Μπιμπόνα, Σαν Τζιμινιάνο, Κασάλαπις), όπου
οι πύργοι τους σήμερα κινούν το ενδιαφέρον τουριστών.
Σε πρώτη φάση διατήρησαν:
της Φλωρεντίας από το 1663 ως το 1671, εγκαταστάθηκαν 1.500 Μανιάτες
στη Βολτέρα της Σιένας (Μπιμπόνα, Σαν Τζιμινιάνο, Κασάλαπις), όπου
οι πύργοι τους σήμερα κινούν το ενδιαφέρον τουριστών.
Σε πρώτη φάση διατήρησαν:
-Κατά τα συμφωνηθέντα- τη θρησκεία τους, αλλά η propaganda του Πάπα, όσους
δεν δέχτηκαν να εκλατινιστούν τους εκτόπισε σε ελώδεις περιοχές, όπου
αποδεκατίστηκαν από τις ασθένειες (ελονοσία κ.λπ.)
δεν δέχτηκαν να εκλατινιστούν τους εκτόπισε σε ελώδεις περιοχές, όπου
αποδεκατίστηκαν από τις ασθένειες (ελονοσία κ.λπ.)
Σημείωση
Στην εκστρατεία αυτή (με καράβια) εκτός Μάνης -για τα πέρατα του δυτικού
πελάγους, ένα από τα καράβια άφησε Μανιάτες- Οιτυλιώτες στη νήσο των
Φαιάκων (Κέρκυρα), οι οποίοι δημιούργησαν εκεί τον οικισμό Μιχαλάδες.
Αξιοσημείωτο είναι ότι εδώ στο Οίτυλο της Μάνης, την ημέρα των Χριστουγέννων -γιορτάζουν ακόμα μέχρι σήμερα οι Άνδρες του γένους των Γιατριάνων
(που εδώ και 500 χρόνια κρατούν μεταξύ τους το «κρυμμένο μυστικό»,
το μεταδίδουν στους 18ρηδες άρρενες.
Μυστικό (επτασφράγιστο) που κρατούν σαν ταυτότητα του γένους των.
Ο άλλος μανιάτικος εποικισμός στην Παόμια της Κορσικής, σύγχρονος με
τον πρηγούμενο (1675), αλλά με αρχηγούς τους Στεφανόπουλους - Κομνηνούς
του Οιτύλου, είχε καλύτερη μοιρα.
τον πρηγούμενο (1675), αλλά με αρχηγούς τους Στεφανόπουλους - Κομνηνούς
του Οιτύλου, είχε καλύτερη μοιρα.
1663:
Διαπραγματεύσεις μεταξύ του αιδεσιμότατου Παρθένιου Καλκανδή, επισκόπου
Οιτύλου και της κυβέρνησης της Γένοβας -διήρκεσαν 12 χρόνια.
Τελικά αποφασίστηκε να παραχωρηθεί στους πρόσφυγες η περιοχή της Παόμιας,
50 χλμ β. του Αιάκειο (Ajaccio ) έναντι ενός μικρού αντιτίμου, με την προϋπόθεση
ότι οι Έλληνες θα αναγνώριζαν τα πρωτεία του Πάπα.
Διαπραγματεύσεις μεταξύ του αιδεσιμότατου Παρθένιου Καλκανδή, επισκόπου
Οιτύλου και της κυβέρνησης της Γένοβας -διήρκεσαν 12 χρόνια.
Τελικά αποφασίστηκε να παραχωρηθεί στους πρόσφυγες η περιοχή της Παόμιας,
50 χλμ β. του Αιάκειο (Ajaccio ) έναντι ενός μικρού αντιτίμου, με την προϋπόθεση
ότι οι Έλληνες θα αναγνώριζαν τα πρωτεία του Πάπα.
1665:
Αφού οι διαπραγματεύσεις προχώρησαν ικανοποιητικά, ο αιδ.Καλκανδρής,
ο οποίος συνόδευε τους Έλληνες μαζί με 6 μοναχούς, ευχαρίστησε την κυβέρνηση
της Γένοβας στις 25 Ιουνίου.
Αφού οι διαπραγματεύσεις προχώρησαν ικανοποιητικά, ο αιδ.Καλκανδρής,
ο οποίος συνόδευε τους Έλληνες μαζί με 6 μοναχούς, ευχαρίστησε την κυβέρνηση
της Γένοβας στις 25 Ιουνίου.
1675:
Καθώς η επιτροπή των Στεφανοπουλέων ικανοποιήθηκε με τους όρους των διαπραγματεύσεων, ένα συμβόλαιο υπογράφτηκε στις 25 Σεπτεμβρίου με
τον καπετάνιο Ντανιέλ του πλοίου "Saviour" το οποίο θα μετέφερε σε 10 μέρες
800 πρόσφυγες είτε στο Λιβόρνο είτε στη Γένοβα όπου θα παρέμεναν για λίγο.
Το κόστος του ταξιδιού για τους Έλληνες κανονίστηκε στα 5 ρεάλια
(ένα ρεάλι=25 σέντς), που θα πληρώνοντα όταν θα έφταναν.
Οι Οιτυλιώτες επιβιβάστηκαν στις 3 Οκτώβρη 1675 στον "Σωτήρα" όμως το πλοίο
έφτασε στο προορισμό του την 1η Γεναρη του 1676.
Από τους 800 πρόσφυγες, οι 120 πέθαναν στη διάρκεια του ταξιδιού.
Καθώς η επιτροπή των Στεφανοπουλέων ικανοποιήθηκε με τους όρους των διαπραγματεύσεων, ένα συμβόλαιο υπογράφτηκε στις 25 Σεπτεμβρίου με
τον καπετάνιο Ντανιέλ του πλοίου "Saviour" το οποίο θα μετέφερε σε 10 μέρες
800 πρόσφυγες είτε στο Λιβόρνο είτε στη Γένοβα όπου θα παρέμεναν για λίγο.
Το κόστος του ταξιδιού για τους Έλληνες κανονίστηκε στα 5 ρεάλια
(ένα ρεάλι=25 σέντς), που θα πληρώνοντα όταν θα έφταναν.
Οι Οιτυλιώτες επιβιβάστηκαν στις 3 Οκτώβρη 1675 στον "Σωτήρα" όμως το πλοίο
έφτασε στο προορισμό του την 1η Γεναρη του 1676.
Από τους 800 πρόσφυγες, οι 120 πέθαναν στη διάρκεια του ταξιδιού.
1676:
Στις 13 Φεβρουαρίου οι αρχές της Γένοβας ανέκριναν τον αιδεσιμότατο Παρθένιο
σχετικά με τους λόγους του εκπατρισμού τους.
Πριν την αναχώρηση των Οιτυλιωτών για την Κορσική οι προαναφερόμενες
αρχές ιταλοποίησαν όλα τα επίθετα αντικαθιστώντας τις καταλήξεις -ακης σε -acci,
π.χ. Παπαδάκης σε Papadacci κα (Καποδημάκης=Capodimacci, Δραγάκης=Dragacci, Φρυμιγάκης=Frimigacci, Γαριδάκης=Garidacci, Πετρολάκης=Petrolacci, Ραγατζάκης=Ragazzacci, Βογλιμάκης=Voglimacci, Ζανετάκης=Zanetacci)
Στις 13 Φεβρουαρίου οι αρχές της Γένοβας ανέκριναν τον αιδεσιμότατο Παρθένιο
σχετικά με τους λόγους του εκπατρισμού τους.
Πριν την αναχώρηση των Οιτυλιωτών για την Κορσική οι προαναφερόμενες
αρχές ιταλοποίησαν όλα τα επίθετα αντικαθιστώντας τις καταλήξεις -ακης σε -acci,
π.χ. Παπαδάκης σε Papadacci κα (Καποδημάκης=Capodimacci, Δραγάκης=Dragacci, Φρυμιγάκης=Frimigacci, Γαριδάκης=Garidacci, Πετρολάκης=Petrolacci, Ραγατζάκης=Ragazzacci, Βογλιμάκης=Voglimacci, Ζανετάκης=Zanetacci)
Στις 14 Μαρτίου 3 γενοβέζικες γαλέρες έπιασαν σε ένα ακαθόριστο σημείο κοντά
στην Παόμια, το οποίο ίσως ήταν ο μικρός όρμος "dei Monachi" (των Μοναχών)
που σήμερα ονομάζεται ακτή Forni.
στην Παόμια, το οποίο ίσως ήταν ο μικρός όρμος "dei Monachi" (των Μοναχών)
που σήμερα ονομάζεται ακτή Forni.
Το όνομα Παόμια (Paomia) προέρχεται από την ιταλική λέξη pavore που σημαίνει
παγώνι. Την Παόμια αποτελούσαν 5 χωριουδάκια το Pancone, το Corona ,
το Rondolino, το Salici και το Monte-Rosso που χτίστηκαν από τους Έλληνες
σε ένα χρόνο.
παγώνι. Την Παόμια αποτελούσαν 5 χωριουδάκια το Pancone, το Corona ,
το Rondolino, το Salici και το Monte-Rosso που χτίστηκαν από τους Έλληνες
σε ένα χρόνο.
1678:
Στο Rondolino ολοκληρώθηκε η κύρια εκκλησία αφιερωμένη στη Κοίμηση
της Θεοτόκου. Χάρη στη σκληρή δουλειά η Παόμια μετατράπηκε στην πιο πλούσια
και στη καλύτερη καλλιεργημένη περιοχή της Κορσικής ενώ για περίπου 50 χρόνια
οι κάτοικοι είχαν καλές σχέσεις με τους γειτόνους τους.
1729:
Οι Κορσικανοί επαναστάτησαν εναντίον της Γένοβας.Οι Έλληνες αρνήθηκαν
να πάρουν τα όπλα εναντίον των Γενοβέζων ευεργετών τους.
Έτσι οι Κορσικανοί λεηλάτησαν και κατέστρεψαν την περιουσία της Παόμιας
επειδή πίστεψαν ότι οι Οιτυλιώτες ήταν σύμμαχοι των Γενοβέζων.
Οι Κορσικανοί επαναστάτησαν εναντίον της Γένοβας.Οι Έλληνες αρνήθηκαν
να πάρουν τα όπλα εναντίον των Γενοβέζων ευεργετών τους.
Έτσι οι Κορσικανοί λεηλάτησαν και κατέστρεψαν την περιουσία της Παόμιας
επειδή πίστεψαν ότι οι Οιτυλιώτες ήταν σύμμαχοι των Γενοβέζων.
Τον επόμενο χρόνο οι Έλληνες δέχτηκαν επίθεση από τους Κορσικανούς, όμως αντιστάθηκαν ηρωικά και νίκησαν.
Εν τούτοις οι Γενοβέζοι αδυνατούσαν να τους δώσουν βοήθεια και τους συνέστησαν
να καταφύγουν στο Αζάκιο, μέσω της θάλασσας, αφήνοντας πίσω 50 άνδρες
για να προστατεύσουν τις εγκαταστάσεις τους.
Όμως οι εναπομείναντες υπερασπιστές αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στο πύργο
της Ominia στο άκρο της χερσονήσου.
Εξαιτίας της έλλειψης αγαθών και προμηθειών υποχρεώθηκαν τη νύχτα να φύγουν
για το Αιάκειο όπου έφτασαν στα τέλη του Απρίλη 1731.
Εν τούτοις οι Γενοβέζοι αδυνατούσαν να τους δώσουν βοήθεια και τους συνέστησαν
να καταφύγουν στο Αζάκιο, μέσω της θάλασσας, αφήνοντας πίσω 50 άνδρες
για να προστατεύσουν τις εγκαταστάσεις τους.
Όμως οι εναπομείναντες υπερασπιστές αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στο πύργο
της Ominia στο άκρο της χερσονήσου.
Εξαιτίας της έλλειψης αγαθών και προμηθειών υποχρεώθηκαν τη νύχτα να φύγουν
για το Αιάκειο όπου έφτασαν στα τέλη του Απρίλη 1731.
1731-74:
Για 43 χρόνια οι Έλληνες παρέμειναν στο Αιακειο.
Για 43 χρόνια οι Έλληνες παρέμειναν στο Αιακειο.
1768.
Την 1η Ιουνίου η σημαία του βασιλιά της Γαλλίας αντικατέστησε εκείνη των Γενοβέζων.
Οι Έλληνες οργάνωσαν ένα σύνταγμα το οποίο ενσωματώθηκε στα στρατεύματα
του κόμη Marbeuf.
Την 1η Ιουνίου η σημαία του βασιλιά της Γαλλίας αντικατέστησε εκείνη των Γενοβέζων.
Οι Έλληνες οργάνωσαν ένα σύνταγμα το οποίο ενσωματώθηκε στα στρατεύματα
του κόμη Marbeuf.
1774:
Με την μεσολάβηση του κόμη Marbeuf παραχωρήθηκε στους Έλληνες η περιοχή
του Καργκέζε ως αποζημίωση για το χαμό της Παόμιας.
Μετά από παράκληση του κόμη ο Γεώργιος Στεφανόπουλος (Stefanopoli)-
παρατσούκλι καπετάν Γιώργος - κατάφερε να πετύχει συμφωνία.
Έτσι ο κόμης Marbeuf έκανε τις κατάλληλες ενέργειες ώστε να χτιστούν 120 σπίτια
όλα του ίδιου τύπου, 250μ. μακριά από τη θάλασσα.
Έκτισε επίσης ένα κάστρο που αργότερα καταστράφηκε από φωτιά.
Αργότερα ο κόμης Marbeuf έγινε ο Μαρκήσιος του Καργκέζε.
Με την μεσολάβηση του κόμη Marbeuf παραχωρήθηκε στους Έλληνες η περιοχή
του Καργκέζε ως αποζημίωση για το χαμό της Παόμιας.
Μετά από παράκληση του κόμη ο Γεώργιος Στεφανόπουλος (Stefanopoli)-
παρατσούκλι καπετάν Γιώργος - κατάφερε να πετύχει συμφωνία.
Έτσι ο κόμης Marbeuf έκανε τις κατάλληλες ενέργειες ώστε να χτιστούν 120 σπίτια
όλα του ίδιου τύπου, 250μ. μακριά από τη θάλασσα.
Έκτισε επίσης ένα κάστρο που αργότερα καταστράφηκε από φωτιά.
Αργότερα ο κόμης Marbeuf έγινε ο Μαρκήσιος του Καργκέζε.
1793:
Η Γαλλική Επανάσταση απλώθηκε σε όλο το νησί.
Το κάστρο του Marbeuf καταστράφηκε από τους Ιακωβίνους του Vico αλλά
το χωριό δεν υπέφερε ιδιαίτερα.
Στους άνδρες που κατέφυγαν στους 2 πύργους στις 2 πλευρές του όρμου Pero
επιτράπηκε να επιστρέψουν στο Αζάκιο με τα παιδιά και τις γυναίκες τους
όπου έμειναν για άλλα 4 χρόνια.
Στη συνέχεια δόθηκε εντολή απο τη Διοίκηση να επιστρέψουν στο Καργκέζε από
τον στρατηγό Casabianca.Τα 2/3 των Ελλήνων (περίπου 800) συμφώνησαν, ενώ
οι υπόλοιποι προτίμησαν είτε να παραμείνουν στο Αζάκιο είτε να φύγουν στην
κυρίως Γαλλία.
Η Γαλλική Επανάσταση απλώθηκε σε όλο το νησί.
Το κάστρο του Marbeuf καταστράφηκε από τους Ιακωβίνους του Vico αλλά
το χωριό δεν υπέφερε ιδιαίτερα.
Στους άνδρες που κατέφυγαν στους 2 πύργους στις 2 πλευρές του όρμου Pero
επιτράπηκε να επιστρέψουν στο Αζάκιο με τα παιδιά και τις γυναίκες τους
όπου έμειναν για άλλα 4 χρόνια.
Στη συνέχεια δόθηκε εντολή απο τη Διοίκηση να επιστρέψουν στο Καργκέζε από
τον στρατηγό Casabianca.Τα 2/3 των Ελλήνων (περίπου 800) συμφώνησαν, ενώ
οι υπόλοιποι προτίμησαν είτε να παραμείνουν στο Αζάκιο είτε να φύγουν στην
κυρίως Γαλλία.
1804:
Αυτή την εποχή υπήρχαν 1000 κάτοικοι στο Καργκέζε, από τους οποίους 300
ήταν Κορσικανοί. Αυτή η ανάμειξη επρόκειτο να εξασφαλίσει ειρήνη και ησυχία.
Αυτή την εποχή υπήρχαν 1000 κάτοικοι στο Καργκέζε, από τους οποίους 300
ήταν Κορσικανοί. Αυτή η ανάμειξη επρόκειτο να εξασφαλίσει ειρήνη και ησυχία.
1808:
Υπήρχαν στο Καργκέζε στρατώνες για 400-500 στρατιώτες.
Υπήρχαν στο Καργκέζε στρατώνες για 400-500 στρατιώτες.
1814:
Aπειλές από τους ανθρώπους του γειτονικού Vico, οι οποίουι υπό τις διαταγές
του βασιλιά Καρόλου του 10ου επρόκειτο να επιστρέψουν τμήμα της περιουσίας
που είχαν καταπατήσει.
Aπειλές από τους ανθρώπους του γειτονικού Vico, οι οποίουι υπό τις διαταγές
του βασιλιά Καρόλου του 10ου επρόκειτο να επιστρέψουν τμήμα της περιουσίας
που είχαν καταπατήσει.
1830:
Διαδοχικές συμμαχίες ανάμεσα στους Έλληνες και τους Κορσικανούς ανάγκασε
τους κατοίκους του Vico να εγκαταλείψουν τις της εχθρότητες.
Διαδοχικές συμμαχίες ανάμεσα στους Έλληνες και τους Κορσικανούς ανάγκασε
τους κατοίκους του Vico να εγκαταλείψουν τις της εχθρότητες.
Από τότε... Έλληνες και Κορσικανοί ζουν μαζί με τις καλύτερες προϋποθέσεις.
Κατά την έξοδο το 1731 των ανδρών που υπεράσπιζαν την Παόμια στο Αιάκιο
έφεραν μαζί τους μία εικόνα της Παναγίας που σώζεται στο Αιάκιο και αποτελεί
το σύμβολο των Μανιατών της Κορσικής.
Απεικονίζεται η Θεοτόκος με 7 οπλισμένους Μανιάτες και οι επιγραφές:
ΔΙΑΣΟΣΟΝ ΑΠΟ ΚΙΝΔΙΝΟΝ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΣΟΥ ΘΕΟΤΟΚΕ
και στα ιταλικά VΟΤΟ FΑΤΤΟ DΑLΙ GRECΙ (περίπου, «Τάμα των Ελλήνων»).
έφεραν μαζί τους μία εικόνα της Παναγίας που σώζεται στο Αιάκιο και αποτελεί
το σύμβολο των Μανιατών της Κορσικής.
Απεικονίζεται η Θεοτόκος με 7 οπλισμένους Μανιάτες και οι επιγραφές:
ΔΙΑΣΟΣΟΝ ΑΠΟ ΚΙΝΔΙΝΟΝ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΣΟΥ ΘΕΟΤΟΚΕ
και στα ιταλικά VΟΤΟ FΑΤΤΟ DΑLΙ GRECΙ (περίπου, «Τάμα των Ελλήνων»).
Η περιφορά της εικόνας της Παναγίας φωτ, κειμήλιο τεσσάρων αιώνων από
τη Μάνη, γίνεται τη Δευτέρα του Πάσχα.
Το ντουφεκίδι πέφτει ασταμάτητα, από την έξοδο της εικόνας μέχρι το τέλος
της λιτανείας, ενώ Γάλλοι αστυνόμοι με στολή καδράρουν την πομπή, αμίλητοι.
Από noctoc-noctoc.blogspot.com:
τη Μάνη, γίνεται τη Δευτέρα του Πάσχα.
Το ντουφεκίδι πέφτει ασταμάτητα, από την έξοδο της εικόνας μέχρι το τέλος
της λιτανείας, ενώ Γάλλοι αστυνόμοι με στολή καδράρουν την πομπή, αμίλητοι.
Από noctoc-noctoc.blogspot.com:
Σαν από θαύμα, από τότε μέχρι σήμερα, μέσα σε τόσους αιώνες, δυσκολίες,
αγώνες κι εχθρότητα, οι παραδόσεις κι η θρησκεία τους διατηρούνται ατόφιες,
όπως τις παραλάβανε, από γενιά σε γενιά.
Η μεγάλη, ορθόδοξη εκκλησιά, με τις εικόνες και τα κειμήλια πούφεραν μαζί
οι πρόγονοί τους απ' το μανιάτικο χωριό τους, έχει την πόρτα της φάτσα στη
μικρότερη, την καθολική.
Μια μαρμάρινη πλάκα, σφηνωμένη στον τοίχο δεξιά στην πόρτα, θυμίζει
την πρόσφατη ανταπόδοση της επίσκεψης πούκαναν στο Βίτυλο,
το μανιάτικο χωριό απ'όπου ξεκίνησαν οι προγόνοι τους.
Τη μια Κυριακή, ο παπάς λειτουργεί στην καθολική στα λατινικά, την άλλη
στην ορθόδοξη, στα ελληνικά.
Η Μεγάλη Βδομάδα και το Πάσχα, πάντα στα ελληνικά, πάντα στην ορθόδοξη
εκκλησιά, πάντα με τις παλιές τις μανιάτικες παραδόσεις.
Τη Μεγάλη Πέμπτη, στα δώδεκα βαγγέλια, δεν μπορείς να περάσεις από
την κοσμοσυρροή.
Το ίδιο και τη Μεγάλη Παρασκευή, στον επιτάφιο, το ίδιο και στην Ανάσταση.
αγώνες κι εχθρότητα, οι παραδόσεις κι η θρησκεία τους διατηρούνται ατόφιες,
όπως τις παραλάβανε, από γενιά σε γενιά.
Η μεγάλη, ορθόδοξη εκκλησιά, με τις εικόνες και τα κειμήλια πούφεραν μαζί
οι πρόγονοί τους απ' το μανιάτικο χωριό τους, έχει την πόρτα της φάτσα στη
μικρότερη, την καθολική.
Μια μαρμάρινη πλάκα, σφηνωμένη στον τοίχο δεξιά στην πόρτα, θυμίζει
την πρόσφατη ανταπόδοση της επίσκεψης πούκαναν στο Βίτυλο,
το μανιάτικο χωριό απ'όπου ξεκίνησαν οι προγόνοι τους.
Τη μια Κυριακή, ο παπάς λειτουργεί στην καθολική στα λατινικά, την άλλη
στην ορθόδοξη, στα ελληνικά.
Η Μεγάλη Βδομάδα και το Πάσχα, πάντα στα ελληνικά, πάντα στην ορθόδοξη
εκκλησιά, πάντα με τις παλιές τις μανιάτικες παραδόσεις.
Τη Μεγάλη Πέμπτη, στα δώδεκα βαγγέλια, δεν μπορείς να περάσεις από
την κοσμοσυρροή.
Το ίδιο και τη Μεγάλη Παρασκευή, στον επιτάφιο, το ίδιο και στην Ανάσταση.
Το Καργκέζε (κορσικανικά: Carghjese, γαλλικά: Cargèse) είναι μια κοινότητα
στο τμήμα της Νότιας Κορσικής (Corsica suttana, Corse du Sud) της Γαλλίας στο
νησί της Κορσικής.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Δασκαλάκη ονομασία Καργκέζε (Carghjese,
Ελληνικά Καρυαί) είναι ονομασία που δόθηκε από τους αποίκους, των οποίων
η καταγωγή ήταν από την Καρυούπολη τής Μάνης.
Στην νέα πατρίδα τούς οδήγησε ο επίσκοπος Καρυουπόλεως Παρθένιος Καλκανδής.
στο τμήμα της Νότιας Κορσικής (Corsica suttana, Corse du Sud) της Γαλλίας στο
νησί της Κορσικής.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Δασκαλάκη ονομασία Καργκέζε (Carghjese,
Ελληνικά Καρυαί) είναι ονομασία που δόθηκε από τους αποίκους, των οποίων
η καταγωγή ήταν από την Καρυούπολη τής Μάνης.
Στην νέα πατρίδα τούς οδήγησε ο επίσκοπος Καρυουπόλεως Παρθένιος Καλκανδής.
Όταν οι Μανιάτες απέρριψαν τη βοήθεια προς τους Κορσικανούς σε μια τοπική
εξέγερση ενάντια στη Γένοβα και άρχισε η διαφωνία μεταξύ των δύο, αναγκάστηκαν
να αφήσουν το χωριό τους και να κινηθούν προς την πρωτεύουσα της Κορσικής,
το Αιάκειο (Aiacciu).
Αφότου πωλήθηκε η Κορσική στη Γαλλία, οι Μανιάτες επέστρεψαν στην αρχική
περιοχή και η Γαλλία προσφέρθηκε να τους εγκαταστήσει στο νέο χωριό Καργκέζε
όπου ζουν με τους Κορσικανούς γείτονές τους.
Η ελληνική γλώσσα εμφανίζεται να διαιωνίζεται με μορφή τοπικών διαλέκτων μέχρι
τα μέσα του εικοστού αιώνα. Την ελληνική διάλεκτος του Καργκέζε εξερεύνησε
ο ολλανδός ερευνητής Γκέραρντ Χέντρικ Μπλάνκεν και άλλοι.
εξέγερση ενάντια στη Γένοβα και άρχισε η διαφωνία μεταξύ των δύο, αναγκάστηκαν
να αφήσουν το χωριό τους και να κινηθούν προς την πρωτεύουσα της Κορσικής,
το Αιάκειο (Aiacciu).
Αφότου πωλήθηκε η Κορσική στη Γαλλία, οι Μανιάτες επέστρεψαν στην αρχική
περιοχή και η Γαλλία προσφέρθηκε να τους εγκαταστήσει στο νέο χωριό Καργκέζε
όπου ζουν με τους Κορσικανούς γείτονές τους.
Η ελληνική γλώσσα εμφανίζεται να διαιωνίζεται με μορφή τοπικών διαλέκτων μέχρι
τα μέσα του εικοστού αιώνα. Την ελληνική διάλεκτος του Καργκέζε εξερεύνησε
ο ολλανδός ερευνητής Γκέραρντ Χέντρικ Μπλάνκεν και άλλοι.
To χωριό φημίζεται για τις δύο εκκλησίες την ουνιτική (ελληνοκαθολική) και
την ρωμαιοκαθολική, χτισμένες σε αντικριστούς λόφους.
Η ουνιτική εκκλησία αναφέρεται από τους κατοίκους και ως Ελληνική εκκλησία.
Η κυριακάτικη λειτουργία γίνεται μια Κυριακή στην ρωμαιοκαθολική και μια στην
ουνιτική εκκλησία. Το χωριό δεν έχει ορθοδόξους χριστιανούς, αφού έχουν
αναγνωρίσει τον πάπα και έγιναν ουνίτες (=οι ορθόδοξοι οι οποίοι προσχώρησαν
στην ρωμαιοκαθολική εκκλησία ).
την ρωμαιοκαθολική, χτισμένες σε αντικριστούς λόφους.
Η ουνιτική εκκλησία αναφέρεται από τους κατοίκους και ως Ελληνική εκκλησία.
Η κυριακάτικη λειτουργία γίνεται μια Κυριακή στην ρωμαιοκαθολική και μια στην
ουνιτική εκκλησία. Το χωριό δεν έχει ορθοδόξους χριστιανούς, αφού έχουν
αναγνωρίσει τον πάπα και έγιναν ουνίτες (=οι ορθόδοξοι οι οποίοι προσχώρησαν
στην ρωμαιοκαθολική εκκλησία ).
Το Καργκέζε έχει αδελφοποιηθεί με το Οίτυλο όπου κάθε χρόνο γίνονται εναλλάξ σημαντικές εκδηλώσεις.
Δείτε επίσης
"ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ"- ΚΟΡΣΙΚΗ ΓΑΛΛΙΑ- του Νίκου Ρίζου
http://www.projethomere.com
http://www.projethomere.com
Νέα δεδομένα για τον Μέγα Ναπολέοντα
---------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου