....η Αριστερά δεν σκέφτεται, δεν δρα, δεν διακινδυνεύει ούτε βήμα.
Έχει γίνει ό,τι έχει γίνει από τότε, και μέχρι σήμερα η Αριστερά, με δειλία,
εξακολουθεί να μη σκέφτεται, να μη δρα, να μη διακινδυνεύει ένα βήμα.
Γι’ αυτό ας μην παραξενευτεί κανείς για την αναιδή ερώτηση του τίτλου:
«Πού είναι η Αριστερά;». Δεν τάζω τίποτα για απάντηση, πλήρωσα ήδη
πολύ ακριβά τις αυταπάτες μου.
-----
«Η Αριστερά δεν έχει την παραμικρή ιδέα σε ποιον κόσμο ζει». (σελ. 41)
-----
Δεν ζούμε σε δημοκρατία, αλλά σε μια πλουτοκρατία που έπαψε να είναι τοπική
και κοντινή για να καταστεί παγκόσμια και απροσπέλαστη…
Με άλλα λόγια, πιο ξεκάθαρα, λέω πως οι λαοί δεν εκλέγουν τις κυβερνήσεις τους
ώστε αυτές να του «οδηγήσουν» στην Αγορά, αλλά είναι η Αγορά που ρυθμίζει
με όλους τους τρόπους τις κυβερνήσεις ώστε να «οδηγήσουν» τους λαούς σε αυτήν.
Και αν μιλώ έτσι για την Αγορά, είναι γιατί σήμερα, και κάθε μέρα που περνά
περισσότερο από ποτέ, είναι το κατεξοχήν όργανο της αυθεντικής, μοναδικής
και αναντίρρητης εξουσίας, της παγκόσμιας οικονομικής εξουσίας, που δεν είναι δημοκρατική γιατί δεν την εξέλεξε ο λαός, που δεν είναι δημοκρατική γιατί δεν
ασκείται από τον λαό, και που, τέλος, δεν είναι δημοκρατική γιατί δεν αποβλέπει
στην ευτυχία του λαού. (σελ. 37-38)
------
Οι «νόμοι της αγοράς» οδήγησαν σε μια χαοτική κατάσταση που έφερε
σε «ομηρία» δισεκατομμύρια δολάρια, με τέτοιον τρόπο ώστε, όπως αναφέρθηκε
εύστοχα, «ιδιωτικοποιήθηκαν τα κέρδη και εθνικοποιήθηκαν οι ζημιές».
Βρήκαν βοήθεια για τους ενόχους και όχι για τα θύματα.
Αυτή είναι μια μοναδική ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσουμε το παγκόσμιο
οικονομικό σύστημα υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης. (σελ. 77)
*Ζοζέ Σαραμάγκου, «Το Τετράδιο»
εκδόσεις Καστανιώτη
μετάφραση Αθηνά Ψυλλια
ΤΖΩΡΤΖ ΓΚΡΟΣ, «ΕΚΛΕΙΨΗ ΗΛΙΟΥ» 1926
"Περίεργο άτομο αυτός ο Σαραμάγκου.
Είναι ογδόντα εφτά χρόνων, με κάποια (λέει ο ίδιος) σοβαρά προβλήματα
υγείας, έχει κερδίσει το Νόμπελ, διάκριση που θα του επέτρεπε να μην
παράγει πλέον τίποτα, αφού έτσι κι αλλιώς έχει εξασφαλισμένη την
είσοδό του στο Πάνθεον (ο δύσκολος Χάρολντ Μπλουμ τον χαρακτήρισε
ως τον -πιο ταλαντούχο μυθιστοριογράφο που βρίσκεται ακόμα εν ζωή,
έναν από τους τελευταίους τιτάνες ενός λογοτεχνικού γένους υπό εξαφάνιση-),
και νάτος που αρχίζει να γράφει σε μια ιστοσελίδα επιτιθέμενος λίγο-πολύ
στους πάντες, προκαλώντας πολεμικές και αναθέματα από πολλές πλευρές
-συνήθως όχι επειδή λέει πράγματα που δεν θα έπρεπε να πει, αλλά επειδή
δεν χάνει τον καιρό του για να μετρήσει τα λόγια του- κι ίσως αυτός ακριβώς
να ήταν ο σκοπός του..."
*Από τον πρόλογο του Ουμπέρτο Έκο
~~~~~~~
Γιος κι εγγονός ακτημόνων αγροτών, ο Ζοζέ Σαραμάγκου γεννήθηκε
στο χωριό Αζινιάγκα, στην επαρχία Ριμπατέζου, στις 16 Νοεμβρίου του 1922. Παρακολούθησε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (γενική και τεχνική),
την οποία όμως, για οικονομικούς λόγους, δεν μπόρεσε να συνεχίσει.
Η πρώτη του δουλειά ήταν σιδηρουργός, ενώ κατόπιν άσκησε διάφορα
επαγγέλματα: σχεδιαστής, υπάλληλος υγείας και κοινωνικής πρόνοιας,
μεταφραστής, εκδότης, συγγραφέας, δημοσιογράφος.
Δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα (Γη της αμαρτίας), το 1947,
ενώ ακολούθησε μεγάλο διάστημα χωρίς άλλες δημοσιεύσεις, ως το 1966.
Εργάστηκε για δώδεκα χρόνια σε εκδοτικό οίκο, στη λογοτεχνική διεύθυνση
και τη διεύθυνση παραγωγής.
Το 1972 και 1973 συμμετείχε στη σύνταξη της εφημερίδας Diário de Lisboa,
όπου υπήρξε πολιτικός σχολιαστής, ενώ ταυτόχρονα συντόνιζε για ένα χρόνο
το πολιτιστικό ένθετο της ίδιας εφημερίδας.
Έλαβε μέρος στην πρώτη διεύθυνση της Πορτογαλικής Ένωσης Συγγραφέων
και υπήρξε πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης της Πορτογαλικής Κοινωνίας
Συγγραφέων την περίοδο 1987-1994.
Από το Φεβρουάριο του 1993, εκνευρισμένος με την Εκκλησία
της Πορτογαλίας, εγκατέλειψε την πατρίδα του και αποφάσισε
να ζει στο νησί Λανθαρότε, του αρχιπελάγους των Καναρίων,
στην Ισπανία...όπου και πέθανε...
kastaniotis.com/book
Saramago, José,
...το "Σαραμάγκου" ήταν παρατσούκλι της οικογένειας ντε Σούζα,
από ένα είδος ραφανίδας που έτρωγαν οι φτωχοί, και γράφτηκε
στη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως.
Πέρασε τα σχολικά του χρόνια στη Λισαβόνα, όπου, όμως, παρά
την έφεσή του στα γράμματα, αναγκάστηκε να αφήσει το γυμνάσιο
για μια τεχνική σχολή που τον βοήθησε να βρει δουλειά σαν
μηχανικός αυτοκινήτων.
Παράλληλα, όσα βράδια παρέμενε ανοιχτή, επισκεπτόταν την
Εθνική Βιβλιοθήκη και διάβαζε "χωρίς βοήθεια ή καθοδήγηση,
παρά μόνο με την περιέργεια και τη θέληση να μάθω",
όπως γράφει στην αυτοβιογραφία του.
Εντελώς αυτοδίδακτος, ο Σαραμάγκου εξέδωσε το 1947 το μυθιστόρημα
"Γη της αμαρτίας", που μεσούσης της δικτατορίας του Σαλαζάρ
πέρασε απαρατήρητο.
Κομμουνιστής με παράνομη πολιτική δράση, εργάστηκε για πολλά χρόνια
σε εκδοτικούς οίκους και σε εφημερίδες ως σχολιαστής, ως υπεύθυνος
λογοτεχνικών σελίδων και ως βιβλιοκριτικός.
Μετά την επανάσταση του 1974 υπήρξε για ένα διάστημα υποδιευθυντής
της μεγάλης εφημερίδας της Λισαβόνας "Diarios de Noticias".
Έγινε ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς στη χώρα του χάρη κυρίως
στα μυθιστορήματα του.
Το 1998 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε στα Κανάρια Νησιά, όπου κατέφυγε
το 1993, όταν κορυφώθηκε η ρήξη του με την πορτογαλική Εκκλησία
με αφορμή το έργο του "Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιο".
Τα γνωστότερα βιβλία του είναι:
"Εγχειρίδιο ζωγραφικής και καλλιγραφίας" (1977)
"Από τη γη θρεμμένος" (1980)
"Ταξίδι στην Πορτογαλία" (1981)
"Το χρονικό του μοναστηριού" (1983)
"Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις" (1984)
"Η πέτρινη σχεδία" (1986)
"Ιστορία της Πολιορκίας της Λισαβόνας", (1989)
"Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον" (1991)
"Περί τυφλότητος" (1995)
"Όλα τα ονόματα" (1997)
"Η σπηλιά" (2001)
"Ο άνθρωπος αντίγραφο" (2003)
"Περί φωτίσεως" (2004).
Πέθανε σε ηλικία 87 ετών στο νησί Λανθαρότε, στα Κανάρια Νησιά,
στις 18 Ιουνίου 2010. biblionet.gr
από ένα είδος ραφανίδας που έτρωγαν οι φτωχοί, και γράφτηκε
στη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως.
Πέρασε τα σχολικά του χρόνια στη Λισαβόνα, όπου, όμως, παρά
την έφεσή του στα γράμματα, αναγκάστηκε να αφήσει το γυμνάσιο
για μια τεχνική σχολή που τον βοήθησε να βρει δουλειά σαν
μηχανικός αυτοκινήτων.
Παράλληλα, όσα βράδια παρέμενε ανοιχτή, επισκεπτόταν την
Εθνική Βιβλιοθήκη και διάβαζε "χωρίς βοήθεια ή καθοδήγηση,
παρά μόνο με την περιέργεια και τη θέληση να μάθω",
όπως γράφει στην αυτοβιογραφία του.
Εντελώς αυτοδίδακτος, ο Σαραμάγκου εξέδωσε το 1947 το μυθιστόρημα
"Γη της αμαρτίας", που μεσούσης της δικτατορίας του Σαλαζάρ
πέρασε απαρατήρητο.
Κομμουνιστής με παράνομη πολιτική δράση, εργάστηκε για πολλά χρόνια
σε εκδοτικούς οίκους και σε εφημερίδες ως σχολιαστής, ως υπεύθυνος
λογοτεχνικών σελίδων και ως βιβλιοκριτικός.
Μετά την επανάσταση του 1974 υπήρξε για ένα διάστημα υποδιευθυντής
της μεγάλης εφημερίδας της Λισαβόνας "Diarios de Noticias".
Έγινε ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς στη χώρα του χάρη κυρίως
στα μυθιστορήματα του.
Το 1998 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε στα Κανάρια Νησιά, όπου κατέφυγε
το 1993, όταν κορυφώθηκε η ρήξη του με την πορτογαλική Εκκλησία
με αφορμή το έργο του "Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιο".
Τα γνωστότερα βιβλία του είναι:
"Εγχειρίδιο ζωγραφικής και καλλιγραφίας" (1977)
"Από τη γη θρεμμένος" (1980)
"Ταξίδι στην Πορτογαλία" (1981)
"Το χρονικό του μοναστηριού" (1983)
"Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις" (1984)
"Η πέτρινη σχεδία" (1986)
"Ιστορία της Πολιορκίας της Λισαβόνας", (1989)
"Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον" (1991)
"Περί τυφλότητος" (1995)
"Όλα τα ονόματα" (1997)
"Η σπηλιά" (2001)
"Ο άνθρωπος αντίγραφο" (2003)
"Περί φωτίσεως" (2004).
Πέθανε σε ηλικία 87 ετών στο νησί Λανθαρότε, στα Κανάρια Νησιά,
στις 18 Ιουνίου 2010. biblionet.gr
------>------->------> και... στό «Τελευταίο Τετράδιο»
εκδ. Καστανιώτη)
ο Σαραμάγκου «σκάβει» ακόμη βαθύτερα την απάντηση για το
«πού είναι η αριστερά»:
«Κάπου εδώ τριγύρω, ταπεινωμένη, να μετρά τις μίζερες ψήφους
που περισυνέλεξε και αναζητώντας εξήγηση γιατί είναι τόσο λίγες…».
-*-
Περίληψη
«Θέλω να φαίνεται στα βιβλία μου πως από αυτό τον κόσμο πέρασε
(ό,τι αξία κι αν έχει αυτό, σύμφωνοι;) ένας άνθρωπος που λεγόταν
Ζοζέ Σαραμάγκου.
Θέλω να το μαθαίνει κανείς αυτό στην ανάγνωση των βιβλίων μου
– επιθυμώ η ανάγνωση των βιβλίων μου να μην είναι μερικά ακόμα
μυθιστορήματα στη λογοτεχνία, αλλά ο τόπος όπου αντιλαμβάνεται κανείς
το σημάδι ενός ανθρώπου», ανέφερε σε μια παλιά του συνέντευξη
ο μεγάλος νομπελίστας συγγραφέας.
(ό,τι αξία κι αν έχει αυτό, σύμφωνοι;) ένας άνθρωπος που λεγόταν
Ζοζέ Σαραμάγκου.
Θέλω να το μαθαίνει κανείς αυτό στην ανάγνωση των βιβλίων μου
– επιθυμώ η ανάγνωση των βιβλίων μου να μην είναι μερικά ακόμα
μυθιστορήματα στη λογοτεχνία, αλλά ο τόπος όπου αντιλαμβάνεται κανείς
το σημάδι ενός ανθρώπου», ανέφερε σε μια παλιά του συνέντευξη
ο μεγάλος νομπελίστας συγγραφέας.
Το τελευταίο τετράδιο περιλαμβάνει όλα τα κείμενα
που έγραψε ο Ζοζέ Σαραμάγκου για το blog του,
από το Μάρτιο του 2009 ως τον Ιούνιο του 2010.
που έγραψε ο Ζοζέ Σαραμάγκου για το blog του,
από το Μάρτιο του 2009 ως τον Ιούνιο του 2010.
Είναι η τελευταία καταγραφή, σε καθημερινή σχεδόν βάση, της σκέψης του για την ιβηρική και την παγκόσμια επικαιρότητα, για τους θεσμούς και τα πρόσωπα που μας κυβερνούν, για τις αξίες και τους θεσμούς που λείπουν, για τα προσωπικά του σχέδια και τις ματαιώσεις τους, για το όραμα του κόσμου που θα γεννηθεί μέσα από την κρίση.
kastaniotis.com/book/
σημ.για την φωτό:
ΤΖΩΡΤΖ ΓΚΡΟΣ, «ΕΚΛΕΙΨΗ ΗΛΙΟΥ» 1926
http://gr.mystockphoto.com
Το έργο είναι αλληγορία για τη δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Καπιταλιστές και στρατιωτικοί υπαγορεύουν στους ακέφαλους πολιτικούς
τι να πράξουν,ενώ ο λαός - που συμβολίζει ο γάϊδαρος με τις παρωπίδες -
τρώει απλώς ό,τι του βάζουν μπροστά του...!!!
http://www.google.gr/search?q=%CE%
Ο Τζορτζ Γκρος (George Grosz, πλήρες όνομα στα γερμανικά
Γκέοργκ Έρενφριντ Γκρος, Georg Ehrenfried Groß,
26 Ιουλίου 1893-6 Ιουλίου 1959) ήταν γερμανός ζωγράφος, γνωστός για τις καρικατούρες της ζωής στο Βερολίνο κατά τη δεκαετία του '20
που δημιούργησε.
el.wikipedia.org
σημ.για την φωτό:
ΤΖΩΡΤΖ ΓΚΡΟΣ, «ΕΚΛΕΙΨΗ ΗΛΙΟΥ» 1926
http://gr.mystockphoto.com
Το έργο είναι αλληγορία για τη δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Καπιταλιστές και στρατιωτικοί υπαγορεύουν στους ακέφαλους πολιτικούς
τι να πράξουν,ενώ ο λαός - που συμβολίζει ο γάϊδαρος με τις παρωπίδες -
τρώει απλώς ό,τι του βάζουν μπροστά του...!!!
http://www.google.gr/search?q=%CE%
Ο Τζορτζ Γκρος (George Grosz, πλήρες όνομα στα γερμανικά
Γκέοργκ Έρενφριντ Γκρος, Georg Ehrenfried Groß,
26 Ιουλίου 1893-6 Ιουλίου 1959) ήταν γερμανός ζωγράφος, γνωστός για τις καρικατούρες της ζωής στο Βερολίνο κατά τη δεκαετία του '20
που δημιούργησε.
el.wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου