Το 1814 ο Γκόγια ολοκληρώνει δύο από τους διασημότερους και βαθύτατα αντιπολεμικούς πίνακές του. Τιτλοφορούνται «Η 2α Μαΐου 1808» και
«Η 3η Μαΐου του 1808», και είναι βασισμένοι σε πραγματικά γεγονότα.
Στις 16 Φεβρουαρίου 1808, με το πρόσχημα της αποστολής ενισχύσεων στον γαλλικό στρατό που καταλαμβάνει την Πορτογαλία, ο Γάλλος αυτοκράτορας Ναπολέων Βοναπάρτης εισβάλλει στην Ισπανία. Ο αδύναμος Κάρολος Δ’ κι έπειτα ο γιος του Φερδινάνδος Ζ’, παραιτούνται από τον θρόνο. Τη 2α Μαΐου οι κάτοικοι της Μαδρίτης εξεγέρθηκαν εναντίον των Γάλλων κατακτητών. Ξεσπούν πολεμικές μάχες σε όλη την πόλη. Εκατοντάδες μαδριλένοι σκοτώνονται από Γάλλους και Τούρκους στρατιώτες του στρατού του Ναπολέοντα. Ο Γκόγια ζωγράφισε τη στιγμή της επίθεσης των σκληροτράχηλων Αράβων.
«Η 3η Μαΐου του 1808», και είναι βασισμένοι σε πραγματικά γεγονότα.
Στις 16 Φεβρουαρίου 1808, με το πρόσχημα της αποστολής ενισχύσεων στον γαλλικό στρατό που καταλαμβάνει την Πορτογαλία, ο Γάλλος αυτοκράτορας Ναπολέων Βοναπάρτης εισβάλλει στην Ισπανία. Ο αδύναμος Κάρολος Δ’ κι έπειτα ο γιος του Φερδινάνδος Ζ’, παραιτούνται από τον θρόνο. Τη 2α Μαΐου οι κάτοικοι της Μαδρίτης εξεγέρθηκαν εναντίον των Γάλλων κατακτητών. Ξεσπούν πολεμικές μάχες σε όλη την πόλη. Εκατοντάδες μαδριλένοι σκοτώνονται από Γάλλους και Τούρκους στρατιώτες του στρατού του Ναπολέοντα. Ο Γκόγια ζωγράφισε τη στιγμή της επίθεσης των σκληροτράχηλων Αράβων.
«Η 2α Μαΐου 1808»
Όσοι επαναστάτες συνελήφθησαν, εκτελέστηκαν στις 3 Μαΐου και ο ζωγράφος απεικονίζει με σπαρακτικό τρόπο τις μαζικές εκτελέσεις. Με αυτό το έργο, ο Γκόγια θέλησε να τιμήσει τη μνήμη της Ισπανικής αντίστασης στο στρατό του Ναπολέοντα κατά τη διάρκεια της κατοχής του 1808, κατά τον πόλεμο της Ιβηρικής Χερσονήσου.
Οι πίνακες φιλοτεχνήθηκαν κατόπιν παραγγελίας της τότε προσωρινής κυβέρνησης της Ισπανίας, μετά από πρόταση του Γκόγια.
Σύμφωνα με τον ιστορικό τέχνης Κένεθ Κλαρκ, η «3η Μαΐου 1808» είναι
«ο πρώτος μεγάλος πίνακας που μπορεί να χαρακτηριστεί επαναστατικός με
κάθε έννοια της λέξης, στο ύφος, το αντικείμενο, και την πρόθεση».
Ο Γκόγια αναπαριστά τη φρίκη του πολέμου με τρόπο πρωτόγνωρο και
σήμερα το έργο του ως προς το περιεχόμενο και τη συναισθηματική δύναμη αναγνωρίζεται ως ένας από τους πρώτους πίνακες, ένα ορόσημο της δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής.
«Η 3η Μαΐου του 1808»
Η «εκτέλεση των επαναστατών της 3ης Μαΐου 1808» αναπαριστά μια από
τις σημαντικότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της Ισπανίας.
Γαλουχημένος στα ιδανικά του διαφωτισμού, αλλά και βαθύτατα Ισπανός πατριώτης, ο Γκόγια κατορθώνει να απεικονίσει, όπως σε όλο του το έργο,
τη βαρβαρότητα των ανθρωπίνων πράξεων, πάντοτε γυμνή, σκληρή, ανελέητη.
Ο Γκόγια κατορθώνει όχι μόνο να απεικονίσει ένα ιστορικό επεισόδιο, αλλά να συμβολίσει με τον πιο εμβληματικό τρόπο την αγριότητα του πολέμου.
Κείμενο: ελc team
Email: info@elculture.gr
Ο Φρανθίσκο Γκόγια (Francisco José de Goya y Lucientes)
30 Μαρτίου 1746 – 16 Απριλίου 1828) ήταν Ισπανός ζωγράφος και χαράκτης.
Υπήρξε ζωγράφος της βασιλικής αυλής της Ισπανίας, προσφέροντας τις υπηρεσίες του
σε τρεις γενιές μοναρχών και θεωρείται ο σπουδαιότερος Ισπανός καλλιτέχνης,
από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 19ου.
Το έργο του, που ανήκει στην περίοδο του ροκοκό και του ρομαντισμού, περιλαμβάνει περισσότερους από 700 πίνακες ζωγραφικής, 900 σχέδια και σχεδόν 300 χαρακτικά,
που στο σύνολό τους χαρακτηρίζονται από καινοτομίες και ρηξικέλευθα στοιχεία σύνθεσης.
Αν και υπήρξε διακεκριμένος και αναγνωρισμένος καλλιτέχνης στην Ισπανία, η φήμη του εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη αρκετές δεκαετίες μετά το θάνατό του.
Κατά το 19ο αιώνα, το έργο του εκτιμήθηκε από τους ζωγράφους του ρομαντισμού,
με κύριο θαυμαστή του τον Ντελακρουά, ενώ την ίδια στάση τήρησαν καλλιτέχνες και θεωρητικοί της τέχνης του 20ού αιώνα, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζεται σήμερα ως
ένας από τους μείζονες ζωγράφους όλων των εποχών, καθώς και ένας εκ των πρώτων «μοντέρνων» καλλιτεχνών.
30 Μαρτίου 1746 – 16 Απριλίου 1828) ήταν Ισπανός ζωγράφος και χαράκτης.
Υπήρξε ζωγράφος της βασιλικής αυλής της Ισπανίας, προσφέροντας τις υπηρεσίες του
σε τρεις γενιές μοναρχών και θεωρείται ο σπουδαιότερος Ισπανός καλλιτέχνης,
από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 19ου.
Το έργο του, που ανήκει στην περίοδο του ροκοκό και του ρομαντισμού, περιλαμβάνει περισσότερους από 700 πίνακες ζωγραφικής, 900 σχέδια και σχεδόν 300 χαρακτικά,
που στο σύνολό τους χαρακτηρίζονται από καινοτομίες και ρηξικέλευθα στοιχεία σύνθεσης.
Αν και υπήρξε διακεκριμένος και αναγνωρισμένος καλλιτέχνης στην Ισπανία, η φήμη του εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη αρκετές δεκαετίες μετά το θάνατό του.
Κατά το 19ο αιώνα, το έργο του εκτιμήθηκε από τους ζωγράφους του ρομαντισμού,
με κύριο θαυμαστή του τον Ντελακρουά, ενώ την ίδια στάση τήρησαν καλλιτέχνες και θεωρητικοί της τέχνης του 20ού αιώνα, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζεται σήμερα ως
ένας από τους μείζονες ζωγράφους όλων των εποχών, καθώς και ένας εκ των πρώτων «μοντέρνων» καλλιτεχνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου