Mια ηλιόλουστη και σχεδόν καλοκαιρινή ημέρα του Μαΐου,
επισκεφθήκαμε το πιο απομακρυσμένο Δημοτικό Σχολείο
της Νοτιοανατολικής Ηπειρωτικής Ευρώπης, το Δημοτικό
Σχολείο Αλίκων, όπου, στο πλαίσιο του προγράμματος Αγωγής
και Προαγωγής Υγείας,
εκπαιδεύσαμε τα παιδιά στο μάθημα των Πρώτων Βοηθειών.
επισκεφθήκαμε το πιο απομακρυσμένο Δημοτικό Σχολείο
της Νοτιοανατολικής Ηπειρωτικής Ευρώπης, το Δημοτικό
Σχολείο Αλίκων, όπου, στο πλαίσιο του προγράμματος Αγωγής
και Προαγωγής Υγείας,
εκπαιδεύσαμε τα παιδιά στο μάθημα των Πρώτων Βοηθειών.
Τι πιο όμορφο από το να συζητάς με τους πέντε μικρούς μαθητές
του Δημοτικού Σχολείου, το πιο ζωντανό κύτταρο της Μάνης!
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στο δάσκαλο του σχολείου και στους γονείς
των παιδιών, που επιλέγουν τα παιδιά τους να κάνουν τα πρώτα τους βήματα
και να μαθαίνουν τα πρώτα τους γράμματα στο συγκεκριμένο σχολείο και
στον τόπο τους.
του Δημοτικού Σχολείου, το πιο ζωντανό κύτταρο της Μάνης!
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στο δάσκαλο του σχολείου και στους γονείς
των παιδιών, που επιλέγουν τα παιδιά τους να κάνουν τα πρώτα τους βήματα
και να μαθαίνουν τα πρώτα τους γράμματα στο συγκεκριμένο σχολείο και
στον τόπο τους.
Μπορεί να βρίσκονται αρκετά κοντά στο ακρωτήριο Ταίναρο, αλλά αυτό
που αναβοσβήνει κάθε μέρα σε αυτό το σχολείο δεν είναι ο φάρος
του Ταινάρου, αλλά το βλέμμα των παιδιών που διψά για ζωή και γνώση.
που αναβοσβήνει κάθε μέρα σε αυτό το σχολείο δεν είναι ο φάρος
του Ταινάρου, αλλά το βλέμμα των παιδιών που διψά για ζωή και γνώση.
ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ!!!
Υ.Γ. : Η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη, καθώς στην ίδια αυτή μικρή αίθουσα
του Δημοτικού Σχολείου, άλλοτε δίδασκε με τα λιγοστά μέσα της εποχής,
αλλά με πολλή αγάπη για το λειτούργημά του, Δημήτριος Μαριόλη.
Θυμήθηκα τη λίγη ώρα που κάθισα με τα παιδιά, εκεί στην ίδια θέση ακριβώς που καθόμουν, μπαίνοντας τελευταίο θρανίο αριστερά, τις ατέλειωτες ώρες διδαχής και παιχνιδιού…
του Δημοτικού Σχολείου, άλλοτε δίδασκε με τα λιγοστά μέσα της εποχής,
αλλά με πολλή αγάπη για το λειτούργημά του, Δημήτριος Μαριόλη.
Θυμήθηκα τη λίγη ώρα που κάθισα με τα παιδιά, εκεί στην ίδια θέση ακριβώς που καθόμουν, μπαίνοντας τελευταίο θρανίο αριστερά, τις ατέλειωτες ώρες διδαχής και παιχνιδιού…
ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΤΕΡΑ;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου