...ξεπερνώντας φυσικά τα σχόλια περί Ζαχαριαδη κλπ τα οποία θεωρώ παντελώς άκαιρα και άκυρα-. Το ζήτημα του Μακεδονικου ταλανίζει την Ελληνική εξωτερική πολιτικη για πανω απο 3 δεκαετίες.
Μέσα σε αυτο το διάστημα, οι διαπραγματεύσεις που έγιναν επι του θέματος έχουν δημιουργήσει κάποια τετελεσμένα τα οποία δεν αναιρούνται η αλλάζουν με τόσο απλό τρόπο.
Πάμε στο σημείο διαφωνίας μου που είναι:
Πρώτον Υιοθετείτε ως χώρος έναν πολιτικό λόγο που δεν ανταποκρίνεται στις θέσεις της ΝΔ και κυρίως στα πειραγμένα της ως Κυβερνησης ολα αύτα τα χρόνια.
Δελυτερον Δέν γίνεται η ΝΔ να είναι και κατά της διπλής ονομασίας και υπερ της διαπραγμάτευσης του 2008 που βασίστηκε στη διπλή ονομασία χωρις καν erga omnes. Επιπρόσθετα, δέν γίνεται να ισχυρίζεστε ότι η ΠΓΜΔ των 2 εκατομυρίων κατοίκων και 2 πολεμικών αεροσκάφων μπορεί στα σοβαρά να αμφισβητήσει την εθνική μας κυριαρχία με τον οποιοδήποτε τρόπο.
Τρίτον, είναι ανήκουστο να μιλάτε για παράδοση ονομασίας όταν γνωρίζετε οτι πανω απο 140 χώρες την αναγνώριζαν ως Μακεδονία (σκέτο) και εδώ φαίνεται και η αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής των προηγουμενων ετών .
Τέταρτον καμιά διεθνής συμφωνία δεν μπορεί να καθορίσει πως θα αυτοπροσδιορίζονται οι ίδιοι οι κάτοικοι ή τι θα ισχυριζόμαστε εμείς οτι είμαστε. Σημασία έχει και αυτό μπορεί να οριστεί -και ορίστηκε- τι αναφέρουν τα επίσημα έγγραφα.
Τέλος θεωρώ πολιτικά επίκυνδυνο, στο όνομα της επιθυμίας της πλειοψηφίας να καθορίζεται η να αλλάζει άρδην η γραμμή ενός πολιτικού κόμματος υιοθετώντας ενα λόγο ακραίο όπως τονίζουν και το ΕΛΚ όσο και οι Σοσιλδημοκράτες στην Ευρώπη...
Το Σκοπιανό, και γενικά τέτοιας φύσης θέματα, πρέπει να εξετάζονται μέσα από την μεγάλη εικόνα της μακροϊστορίας, δηλαδή πέρα από την συνεχή νευρώδη κινητικότητα της μικροϊστορίας και τις συνθήκες ή τους οργανισμούς που μεταβάλλονται διαρκώς (οικονομικές αυξομειώσεις, ΕΕ, ΝΑΤΟ, παρούσες γεωπολιτικές συγκυρίες, εν ενέργεια ηγέτες).
Οταν λέω μακροϊστορία εννοώ την πιο «στατική ιστορία» που εξετάζει μεγάλες ιστορικές περιόδους, πολιτισμικές μεταβάσεις, γενικά ιστορικά μοτίβα και τις εξελικτικές αρχές που τα κινούν.
Μόνο μέσα από αυτό το πλαίσιο μπορεί να αναλυθεί σωστά και στο σύνολο του ένα θέμα όπως το Σκοπιανό.
Πριν καταλήξω στο συμπέρασμά μου, που είναι πως αυτή η συμφωνία είναι κακή, θα χρησιμοποιήσω την ίδια μαρξιστική μεθοδολογία που χρησιμοποίησε ο Κοτζιάς στην ομιλία του στη Βουλή.
Θα ξεκινήσω δηλαδή από το παρελθόν.
Η ιστορία της περιοχής μας, των Βαλκανίων, αλλά και ειδικά η ελληνική ιστορία, μας δείχνει τον τρόπο με τον οποίο γεννιούνται τα έθνη – κράτη.
Η πρώτη μαγιά είναι η γλώσσα. Η γλώσσα συνδέεται με μία εθνική ταυτότητα και συγκροτεί το πρώτο πυρήνα δημιουργίας ενός έθνους, ακόμα και αν δεν υπάρχει κράτος ή σύνορα που να το οριοθετούν.
Μην κοιτάμε τα πραδείγματα των άλλων.
Ας δούμε μόνο το δικό μας.
Με αυτό τον τρόπο γεννήθηκε η Ελλάδα.
Στην νότια Βαλκανική, στο έδαφος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, σε έναν ασαφή χώρο που δεν ονομαζόταν Ελλάδα, υπήρχαν κάποιοι που μιλούσαν ελληνικά (πρώτο βασικό συστατικό) και άρχισαν να προσδιορίζονται εκτός από χριστιανοί και ως Ελληνες. (δεύτερο συστατικό).
Ο σπόρος είχε μπεί. Μαζί με τους απαραίτητους μύθους που πάντα χρειαζονται για να φτιαχτεί ένα εθνικό αφήγημα, οι «Ελληνες», μία ονομασία ξεχασμένη για αιώνες, επέστρεψαν στο προσκήνιο της ιστορίας.
Η ιστορία δε, κινείται με τέτοιο ανορθόδοξο και μη προβλέψιμο τρόπο που οι «Ελληνες», μία εθνοτική ομάδα αγράμματων με φουστανέλες, όχι μόνο έφτιαξαν εθνικό κράτος, αλλά 100 χρόνια μετά μέσω της αλλαγής συσχετισμών θα έφταναν μέχρι την καρδιά της άλλοτε Αυτοκρατορίας (1922).
Τα παραπάνω τι σχέση έχουν με τα σημερινά θα αναρωτηθεί κάποιος.
Άμεσα καμία. Είναι όμως ένα καλό παράδειγμα (μακρο)ιστοριας, αλλά και πως γλώσσα και εθνότητα δημιουργούν εθνικά αφηγήματα και κινούν την ιστορία.
Πάμε στα σημερινά:
Η συμφωνία παραχώρησε ακριβώς αυτό τον πυρήνα. Την γλώσσα και την εθνότητα.
Συνοψίζοντας την συμφωνία, έχουμε τα εξής δεδομένα:
-Μία Βόρεια Μακεδονία με Μακεδόνες που μιλάνε Μακεδονικά.
-Μία Ελληνική Μακεδονία, με Έλληνες που μιλάνε ελληνικά.
Εχουμε δηλαδή τον βασικό σκελετό μίας νέας βαλκανικής εθνογένεσης στα βόρεια σύνορα της χώρας που μας λέει τα εξής:
Η αυθεντική Μακεδονία δεν είναι ελληνική καθώς οι Μακεδόνες που μιλάνε μακεδονικά είναι εκτός ελληνικών συνόρων.
Τόσο απλά.
Ο έγκριτος καθηγητής Δημήτρης Καιρίδης έγραφε την Κυριακή στην Καθημερινή πως σε αντίθεση με την ενδιάμεση συμφωνία του 1995, η σημερινή προβλέπει ρήτρες αμοιβαιότητας για τον αλυτρωτισμό. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει πως σε μία επόμενη φάση της ιστορίας έχουν μπεί οι βάσεις ώστε οτιδήποτε έχει σχέση με την Μακεδονία από ελληνικής πλευράς, μπορεί να θεωρηθεί αλυτρωτισμός έναντι των Σκοπίων.
Ουσιαστικά χάθηκε το brand Macedonia.
Καταλαβαίνω κάποιους που είδαν με συμπάθεια την συμφωνία γιατί «έπρεπε να κλείσει». Όπως και τα πολιτικά οφέλη (αν τελικά υπάρξουν) στην παρούσα χρονική συγκυρία, πχ είσοδος Σκοπίων σε ΝΑΤΟ, σταθερότητα στην περιοχή. Μακάρι να ήταν έτσι. Δυστυχώς όμως τέτοια ζητήματα είναι πιο σύνθετα.
Σίγουρα η εικόνα δύο νέων πρωθυπουργών να μιλάνε για ειρήνη και αδελφοσύνη στην περιοχή είναι ισχυρή και μπορεί όντως να σε κάνει να αντιδράσεις με το θυμικό και να πεις τι ωραία που τα κατάφεραν. Εδώ όμως δεν θέλει θυμικό. Θέλει λογική, ψυχραιμία και στρατηγική.
Αποφάσεις όπως αυτές, ξεπερνούν κατά πολύ τις πρόσκαιρες σχέσεις Τσίπρα - Ζάεφ. Τους ξεπερνούν κατά πολύ σε διάρκεια χρόνου και σε δυνατότητα παρέμβασης στην μεγάλη εικόνα της ιστορίας.
Δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του Σλαβομακεδόνα πρωθυπουργού. Ακόμα και του Τσίπρα. Σκέφτηκε όμως η ελληνική πλευρά ότι ο Ζάεφ είναι εφήμερος και τι μελλοντικά όπλα έχει δώσει στους Σλαβομακεδόνες;
Ποιοι μπορεί να επικαλεστούν στο μέλλον και με τι τρόπο την σημερινή συμφωνία;
Τι αντίκτυπο μπορεί να έχει σε βάθος χρόνου; Γιατί δεν υπέγραψε συμφωνία ο Τσίπρας με τον Ζάεφ. Ήταν συμφωνία Ελλήνων - «Μακεδόνων» όπως είπε ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας.
Όπως σήμερα μιλάμε για την Συνθήκη του Βερολίνου του 1878, έτσι κάποιοι άλλοι θα μιλάνε για αυτή την συμφωνία μετά από χρόνια.
Και καταλήγω λοιπόν:
Αποτελούν απειλή σήμερα τα Σκόπια για την Ελλάδα; Όχι. Η συμφωνία όμως δημιουργεί τετελεσμένα και ανοίγει κερκόπορτες που με αλλαγή των δεδομένων σε επίπεδο longue duree ίσως είναι μοιραίες.
Η ελληνική πλευρά, είτε από επιπολαιότητα, είτε από ιδεοληψία, είτε για να διχάσει το... ΚΙΝΑΛ ή τη ΝΔ χάρισε κάτι πολύ μεγαλύτερο, πολύ πιο σημαντικό και πιο διαχρονικό.
Αν δεν σηκωθούν τα ΚΑΡΝΤΑΣΙΑ απο τον φραπέ στην Αριστοτέλους
δεν μπορεί να γίνει τίποτα.
Δώσανε 37,5% στον ΣΥΡΙΖΑ στην Α Θεσσαλονίκης και τώρα είναι
στο καναπέ που τους πήραν το επίθετο...
Και τώρα βλέπουν Μουντιάλ.
Δεν ξέρω έχω χάσει πάσα ιδέα.
Ακουγα εχθές τον Κοτζιά και έμεινα άφωνη από τον τρόπο που παραπειούσε την αλήθεια και χαζογελούσε...και είχε μάρτυρες το ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ στην Θεσσαλονικη!!!!!!
Ήρθε η ώρα της Ένωσης των Ελλήνων!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου