Τιμή και δόξα στη Γυναίκα, στη Μανιάτισσα, στη Λάκαινα. Διαχρονικά.

Για μια ακόμη χρονιά τιμήσαμε τη νίκη των Μανιατισσών στη μάχη του Διρού. 
Τη νύχτα της 22ας Ιουνίου του 1826, όταν ο Ιμπραήμ επιχείρησε να καταλάβει 
αιφνιδιαστικά το Διρό, εκμεταλλευόμενος την απουσία των ανδρών, οι οποίοι,
πολεμούσαν στη μάχη που είχε αρχίσει να διεξάγεται στη Βέργα, οι Μανιάτισσες αντιστάθηκαν.
Πολέμησαν με αυταπάρνηση και αυτοθυσία. Με όπλα τα δρεπάνια του θερισμού, με πέτρες και ξύλα, σχεδόν κυριολεκτικά με «νύχια και με δόντια». Υποβοηθούμενες από τους γέροντες και τα παιδιά έδωσαν μάχη υποδειγματικής ανδρείας. Υπερασπίστηκαν χωρίς κανένα δισταγμό, χωρίς δεύτερη σκέψη την πατρώα γη, τις εστίες τους, το χώρο της ελευθερίας. Οι μαρτυρίες που αναφέρουν γυναίκες να παίρνουν τη θέση των ανδρών ή των νεκρών παιδιών τους, δίνοντας υπόσχεση αγώνα είναι συγκλονιστικές.
Η επέτειος της μάχης του Διρού προσφέρει μια ιδανική ευκαιρία, να συλλογιστούμε τη Δύναμη με έναν τρόπο διαφορετικό απ’ το συνηθισμένο για την εποχή μας.
Να μιλήσουμε για την αυθεντική δύναμη που δεν βρίσκεται στη μυϊκή δύναμη, στην οικονομική ισχύ ή στην διαχείριση εξουσίας αλλά στην ψυχή, στον πυρήνα ύπαρξης του ανθρώπου.
Οι γυναίκες του Διρού, ανέδειξαν και καταξίωσαν με μοναδικό τρόπο αυτή τη δύναμη που υπερβαίνει τα ανθρώπινα όρια και διαπερνά την Ιστορική μνήμη.
Οι γυναίκες του Διρού αγωνίστηκαν με πολεμική αρετή, με απαράμιλλο πολεμικό σθένος, κατατρόπωσαν έναν ισχυρό εχθρό και απέδειξαν:
- ότι η συνείδηση είναι αυτόνομη και υπερέχει έναντι οποιασδήποτε εξωτερικής καταναγκαστικής δύναμης.
- ότι η ελευθερία βρίσκεται στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου και είναι το οξυγόνο της ύπαρξής του.
- ότι η ανάληψη της ατομικής και της συλλογικής ευθύνης, όπως και η έννοια του καθήκοντος δεν συνδέονται και δεν προϋποθέτουν την νομή ρόλων εξουσίας.
Τιμή και δόξα στη Γυναίκα, στη Μανιάτισσα, στη Λάκαινα. Διαχρονικά.

Φεβρωνία Πατριανάκου - Fevronia Patrianakou