Επιστημονική επιμέλεια: Δρ. Ναταλία Κουτρούλη, MSc, Ψυχολόγος υγείας,
με εκπαίδευση στη γνωσιακή ψυχοθεραπεία και τη συμβουλευτική,
Διευθύντρια στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής
Έχουμε όλοι ακούσει για τους «τοξικούς ανθρώπους». Δυστυχώς μερικές φορές «τοξικοί» μπορεί να γίνουν και οι ηλικιωμένοι γονείς μας ή οι παππούδες μας. Το πρόβλημα είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρίσουμε τα χαρακτηριστικά εκείνα ενός ανθρώπου που χτυπάνε το καμπανάκι…
Όσο οι άνθρωποι μεγαλώνουν γίνονται πιο παράξενοι, πιο εγωιστές, πιο απαιτητικοί. Αυτό το ξέρουμε. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάποιοι ηλικιωμένοι που είναι πιο «δύσκολοι» και ατομιστές από τους άλλους. Πιθανώς δυσκολευόμαστε να το δεχτούμε και να το παραδεχτούμε αφού είναι οι γονείς μας και θεωρούμε ότι πρέπει να τους αγαπάμε και να μας αγαπάνε δίχως όρους αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν κάποιοι γονείς των οποίων η προσωπικότητα είναι ναρκισσιστική και έτσι γίνεται τοξική για τους γύρω τους, κυρίως για εμάς, τα παιδιά τους. Ας δούμε πώς θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε τα «τοξικά» χαρακτηριστικά τους ώστε να βρούμε τη δύναμη να κρατήσουμε τις αποστάσεις μας όταν χρειάζεται.
Τοξικοί γονείς πώς αναγνωρίζονται
Συνήθως είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουμε τέτοιους ανθρώπους καθώς βρίσκονται πολύ κοντά στα παιδιά τους παριστάνοντας ότι νοιάζονται γι’ αυτά, ενώ στην πραγματικότητα θέλουν να τα ελέγχουν και να τα χειραγωγούν. Μερικές φορές μάλιστα, επειδή εμείς, τα παιδιά τους, έχουμε συνηθίσει να ζούμε έτσι όλη μας τη ζωή δυσκολευόμαστε να πάρουμε την απόσταση που χρειαζόμαστε και να δούμε αντικειμενικά την κατάσταση και τη σχέση μας με τον γονιό μας.
Ας δούμε μερικά από τα χαρακτηριστικά ενός «τοξικού» ανθρώπου, ο οποίος είναι εκείνος που όλα όσα κάνει ή μας ζητάει να κάνουμε σχετίζονται με τον ίδιο και τις ανάγκες του.
*Τα δικά του συναισθήματα είναι πιο σημαντικά από όλων των άλλων. Ένα παράδειγμα: Είμαστε άρρωστοι αλλά η μητέρα μας επιμένει να βγούμε από το σπίτι για να τη συνοδέψουμε στο κομμωτήριο επειδή νοιώθει ανασφάλεια να πάει μόνη της.
*Δεν αναγνωρίζει όρια. Ένα παράδειγμα: Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο μπροστά του, ο πατέρας μας παρακολουθεί τις συζητήσεις μας και στη συνέχεια κάνει σχόλια και υποδείξεις σχετικά με τα όσα είπαμε.
*Χρησιμοποιεί τις ενοχές ως μέσο πίεσης. Ένα παράδειγμα: Ένας γονιός που σε κάθε ευκαιρία τονίζει πόσα έχει κάνει ή στερηθεί για μας ή που προσπαθεί να μας εξαγοράσει με δώρα ή χρήματα.
*Απαιτεί την προσοχή μας. Ένα παράδειγμα: Μία μητέρα που μας τηλεφωνεί 10 φορές την ημέρα ενώ ξέρει ότι είμαστε απασχολημένοι.
*Δεν μας μιλάει. Ένας «τοξικός» γονιός φέρεται και αντιδρά όπως ένα κακομαθημένο παιδί. Ένα παράδειγμα: Μπορεί να μας κλείσει το τηλέφωνο ή να κλειδωθεί στο μπάνιο επειδή δεν του / της άρεσε κάποιο σχόλιό μας.
*Αποσύρει την αγάπη του. Στη σχέση γονιού παιδιού η αγάπη κανονικά είναι δεδομένη και όχι ένα μέσο διαπραγμάτευσης. Ένα παράδειγμα: Μία γιαγιά που απειλεί ότι αν δεν δώσουμε στο παιδί μας το όνομά της θα αποσύρει την όποια οικονομική της βοήθεια.
*Είναι πολύ επικριτικός. Ένα παράδειγμα: Φοβόμαστε να παρουσιάσουμε το καινούργιο μας ρούχο γιατί φοβόμαστε την κριτική.
*Μας ανταγωνίζεται. Ένα παράδειγμα: Μία μητέρα που λέει: «Καλή είσαι αλλά εγώ στην ηλικία σου ήμουν η ομορφότερη στη γειτονιά.»
*Μας κάνει να νοιώθουμε υπεύθυνοι για την ευτυχία του. Ένα παράδειγμα: Ένας πατέρας που λέει στην κόρη του: «Τι άνδρας είναι αυτός που βρήκες που δεν θέλει να περνάς χρόνο με τον ηλικιωμένο πατέρα σου;»
*Τον φοβόμαστε. Ακόμα κι όταν έχουμε πια μεγαλώσει ανησυχούμε τι θα πει, τι θα σκεφτεί, αν θα του αρέσει αυτό που κάναμε κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου