Ο Λε Κορμπυζιέ γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου του 1887.
Εγκατέλειψε το σχολείο του στη μικρή πόλη Σο ντε Φον της Ελβετίας
σε ηλικία 13 ετών και διέσχισε την Ευρώπη φθάνοντας ως τη Μικρά Ασία.
Εγκατέλειψε το σχολείο του στη μικρή πόλη Σο ντε Φον της Ελβετίας
σε ηλικία 13 ετών και διέσχισε την Ευρώπη φθάνοντας ως τη Μικρά Ασία.
Ως αρχιτέκτονας υπήρξε σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος.
Επηρέασε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τη σύγχρονη αρχιτεκτονική
και χαρακτηρίστηκε “Μιχαήλ Άγγελος του 20ού αιώνα” και
“μεγαλοφυής πρόδρομος”.
Επηρέασε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τη σύγχρονη αρχιτεκτονική
και χαρακτηρίστηκε “Μιχαήλ Άγγελος του 20ού αιώνα” και
“μεγαλοφυής πρόδρομος”.
“Παρατηρούσα πώς ήταν φτιαγμένα τα σπίτια, οι ναοί, οι δρόμοι, τα παρεκκλήσια. Εργαζόμενος καθ’ οδόν για να κερδίσω το ψωμί μου, ανακάλυψα την αρχιτεκτονική”, είπε ο ίδιος.
“Το έχω πει”, έγραψε, “ότι τα υλικά για την οικοδόμηση μιας πόλης είναι ο ουρανός, ο χώρος, τα δέντρα, το ατσάλι και το τσιμέντο, με αυτή τη σειρά και ιεράρχηση”.
Ο Λε Κορμπυζιέ πίστευε πως οι σύγχρονες πόλεις πρέπει να εκτείνονται προς
τα επάνω και όχι προς την περιφέρεια.
Ήθελε να κατεδαφίσει το Παρίσι και έβρισκε τους ουρανοξύστες της
Νέας Υόρκης πολύ μικρούς.
Στην “Πολυκατοικία της Μασσαλίας” πραγματοποίησε το όραμα της “κατακόρυφης πόλης”. Ανάλογα συγκροτήματα έκτισε αργότερα στη Ναντ,
στο Μπριέ και στο Δυτικό Βερολίνο. Το Εθνικό Μουσείο Δυτικής Τέχνης στο Τόκιο, το Κάρπεντερ Βίζουαλ Αρτ Σεντρ στο Χάρβαρντ των Η.Π.Α. και τα σχέδια του περιπτέρου των Εκθέσεων της Ζυρίχης, συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα έργα του.
τα επάνω και όχι προς την περιφέρεια.
Ήθελε να κατεδαφίσει το Παρίσι και έβρισκε τους ουρανοξύστες της
Νέας Υόρκης πολύ μικρούς.
Στην “Πολυκατοικία της Μασσαλίας” πραγματοποίησε το όραμα της “κατακόρυφης πόλης”. Ανάλογα συγκροτήματα έκτισε αργότερα στη Ναντ,
στο Μπριέ και στο Δυτικό Βερολίνο. Το Εθνικό Μουσείο Δυτικής Τέχνης στο Τόκιο, το Κάρπεντερ Βίζουαλ Αρτ Σεντρ στο Χάρβαρντ των Η.Π.Α. και τα σχέδια του περιπτέρου των Εκθέσεων της Ζυρίχης, συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα έργα του.
Ο Λε Κορμπυζιέ, που κάποτε περιέγραψε το σύγχρονο σπίτι ως “μια μηχανή για να ζει κανείς μέσα της”, θεωρείται ο δημιουργός ενός νέου αρχιτεκτονικού στυλ καινοτόμου και εκσυγχρονιστικού. “Εργάστηκα για να δώσω στους ανθρώπους αυτό που έχουν περισσότερο ανάγκη σήμερα: τη σιωπή και την ειρήνη”, έλεγε στο τέλος της ζωής του.
Ο Λε Κορμπυζιέ έφυγε από τη ζωή στις 27 Αυγούστου του 1965, σε ηλικία 78 ετών, από καρδιακή προσβολή ενώ κολυμπούσε. Εκδηλώσεις πένθους έλαβαν χώρα από την Ελλάδα (την οποία είχε επισκεφθεί στις αρχές του 20ου αιώνα) ως την Ινδία (ένα από τα μεγαλύτερα έργα του ήταν ο σχεδιασμός της νέας πρωτεύουσας Τσαντιγκάρ του κρατιδίου Παντζάμπ, 1951).
*Πηγή: wikipedia
Ο Le Corbusier εμπνέεται απο τον ελληνικό πολιτισμό
Σταμάτησε το σχολείο γιατί αυτό που πάντα τον συγκινούσε ήταν το σχέδιο.
Έτσι με την παρότρυνση του πατέρα του, μπήκε στη σχολή καλών τεχνών της πόλης, όπου την εποχή εκείνη εκτός των άλλων, διδάσκονταν κυρίως χαρακτική σε ρολόγια. Τότε ήταν και η εποχή που έγινε η ανακάλυψη του ρολογιού χειρός. Εκεί έγινε και η πρώτη του επαφή με την απόρριψη της περιττής διακόσμησης. Διαπίστωσε ότι οι περιττές λεπτομέρειες στα ρολόγια είναι σαν τις περιττές λεπτομέρειες στα κτήρια.
Σε άρθρα και βιβλία του μάλιστα, είχε κατηγορήσει
τις διάφορες Σχολές Καλών Τεχνών και τους καθηγητές τους ότι «έθαβαν»
την ουσία της Αρχιτεκτονικής και την υποβίβαζαν απλά σε κτιριακή φόρμα
με στολιδάκια, ανάλογα με το στυλ.
Έτσι με την παρότρυνση του πατέρα του, μπήκε στη σχολή καλών τεχνών της πόλης, όπου την εποχή εκείνη εκτός των άλλων, διδάσκονταν κυρίως χαρακτική σε ρολόγια. Τότε ήταν και η εποχή που έγινε η ανακάλυψη του ρολογιού χειρός. Εκεί έγινε και η πρώτη του επαφή με την απόρριψη της περιττής διακόσμησης. Διαπίστωσε ότι οι περιττές λεπτομέρειες στα ρολόγια είναι σαν τις περιττές λεπτομέρειες στα κτήρια.
Σε άρθρα και βιβλία του μάλιστα, είχε κατηγορήσει
τις διάφορες Σχολές Καλών Τεχνών και τους καθηγητές τους ότι «έθαβαν»
την ουσία της Αρχιτεκτονικής και την υποβίβαζαν απλά σε κτιριακή φόρμα
με στολιδάκια, ανάλογα με το στυλ.
Ο Le Corbusier λένε ότι κυκλοφορούσε πάντα με ένα μέτρο.
Μετρούσε τα πάντα και απέφευγε οτιδήποτε ήταν περιττό.
Το περιττό είναι η καταστροφή της αρχιτεκτονικής, συνήθιζε να λέει,
ενώ ακόμα προσπαθούσε να επιδιώκει το μέτρο και την αρμονία στα έργα του. Δύο πράγματα... συνειδητοποίησε μέσα από τη σχολή του, αλλά και
την επαφή του με την Ακρόπολη. Μέσα από τα ταξίδια του έμαθε επιπλέον
ότι τα υλικά της αρχιτεκτονικής είναι η πέτρα, το ξύλο, το τούβλο, το γυμνό μπετόν. Το μπετόν ήταν και είναι ένα φτηνό υλικό το οποίο ντρεπόντουσαν
στο παρελθόν να το χρησιμοποιήσουν. Ένα υλικό το οποίο όμως στα χέρια ενός αρχιτέκτονα που ξέρει να το χρησιμοποιεί γίνεται πολύτιμο.
Ωστόσο, το ταξίδι του στις Κυκλάδες, ήταν αυτό που θα μπορούσε
κανείς να πει σήμερα με σιγουριά πως τον οδήγησε στις
ανακαλύψεις του αυτές.
Μετρούσε τα πάντα και απέφευγε οτιδήποτε ήταν περιττό.
Το περιττό είναι η καταστροφή της αρχιτεκτονικής, συνήθιζε να λέει,
ενώ ακόμα προσπαθούσε να επιδιώκει το μέτρο και την αρμονία στα έργα του. Δύο πράγματα... συνειδητοποίησε μέσα από τη σχολή του, αλλά και
την επαφή του με την Ακρόπολη. Μέσα από τα ταξίδια του έμαθε επιπλέον
ότι τα υλικά της αρχιτεκτονικής είναι η πέτρα, το ξύλο, το τούβλο, το γυμνό μπετόν. Το μπετόν ήταν και είναι ένα φτηνό υλικό το οποίο ντρεπόντουσαν
στο παρελθόν να το χρησιμοποιήσουν. Ένα υλικό το οποίο όμως στα χέρια ενός αρχιτέκτονα που ξέρει να το χρησιμοποιεί γίνεται πολύτιμο.
Ωστόσο, το ταξίδι του στις Κυκλάδες, ήταν αυτό που θα μπορούσε
κανείς να πει σήμερα με σιγουριά πως τον οδήγησε στις
ανακαλύψεις του αυτές.
Στη σημερινή εποχή, δεν υπάρχει κανείς αρχιτέκτονας που να μην γνωρίζει
τη μορφή και την προσφορά του Le Corbusier στην υπάρχουσα αρχιτεκτονική.
Η μεγάλη προσφορά αυτού του πολύ σημαντικού ανθρώπου στην αρχιτεκτονική ήταν το άνοιγμα του σπιτιού στον αέρα, στο φως, στον ήλιο, στο πράσινο.
Είχε υποστηρίξει σθεναρά την ιδέα του ψηλού κτηρίου, το οποίο θα άφηνε περισσότερο χώρο πρασίνου στη γειτονιά και την πόλη γενικά, αφού θα γινόταν εκμετάλλευση του ύψους, ενώ την πολυκατοικία την είχε προτείνει σαν μια γειτονιά, όπου οι κάτοικοι θα μπορούσαν να έχουν όλες τις απαραίτητες χρήσεις και τις ανέσεις για τη διαβίωσή τους από κοινού.
Ασχολήθηκε επίσης, με τα μακρυά οριζόντια ανοίγματα στους πέτρινους τοίχους. Κατάφερε να μην φαίνονται τα στηρίγματα που τα συγκρατούν, ενώ συνειδητοποίησε ότι τα ανοίγματα αυτά μπορούσαν να γίνουν γυάλινα.
Είχε επίσης δημιουργήσει το δικό του μοντέλο Ανθρώπου, τον Modulor, ισχυριζόμενος ότι οι αναλογίες του ανθρώπινου σώματος βασίζονται στη σειρά αριθμών Fibonacci και τις αναλογίες της Χρυσής Τομής.
Σχεδίαζε λοιπόν χώρους με βάση τις αναλογίες του ανθρώπινου σώματος, οι οποίοι στη συνέχεια εκφράζονταν σε όγκους εξωτερικά.
Η διαδικασία αυτή ήταν η έμπρακτη εφαρμογή της φράσης του Louis Sullivan «Form follows Function», ότι η φόρμα δηλαδή ακολουθεί τη λειτουργία και όχι
το αντίστροφο. Η σωστή λειτουργία λοιπόν τέθηκε ως προτεραιότητα για τον σωστό σχεδιασμό, με αφετηρία φυσικά την ανάγκη του κάθε ανθρώπου,
και ο κανόνας για το ότι ο σχεδιασμός ενός κτηρίου, ενός χώρου ξεκινά από
μέσα και πάει προς τα έξω έγινε πια η αδιαμφισβήτητη βάση της διαδικασίας.
τη μορφή και την προσφορά του Le Corbusier στην υπάρχουσα αρχιτεκτονική.
Η μεγάλη προσφορά αυτού του πολύ σημαντικού ανθρώπου στην αρχιτεκτονική ήταν το άνοιγμα του σπιτιού στον αέρα, στο φως, στον ήλιο, στο πράσινο.
Είχε υποστηρίξει σθεναρά την ιδέα του ψηλού κτηρίου, το οποίο θα άφηνε περισσότερο χώρο πρασίνου στη γειτονιά και την πόλη γενικά, αφού θα γινόταν εκμετάλλευση του ύψους, ενώ την πολυκατοικία την είχε προτείνει σαν μια γειτονιά, όπου οι κάτοικοι θα μπορούσαν να έχουν όλες τις απαραίτητες χρήσεις και τις ανέσεις για τη διαβίωσή τους από κοινού.
Ασχολήθηκε επίσης, με τα μακρυά οριζόντια ανοίγματα στους πέτρινους τοίχους. Κατάφερε να μην φαίνονται τα στηρίγματα που τα συγκρατούν, ενώ συνειδητοποίησε ότι τα ανοίγματα αυτά μπορούσαν να γίνουν γυάλινα.
Είχε επίσης δημιουργήσει το δικό του μοντέλο Ανθρώπου, τον Modulor, ισχυριζόμενος ότι οι αναλογίες του ανθρώπινου σώματος βασίζονται στη σειρά αριθμών Fibonacci και τις αναλογίες της Χρυσής Τομής.
Σχεδίαζε λοιπόν χώρους με βάση τις αναλογίες του ανθρώπινου σώματος, οι οποίοι στη συνέχεια εκφράζονταν σε όγκους εξωτερικά.
Η διαδικασία αυτή ήταν η έμπρακτη εφαρμογή της φράσης του Louis Sullivan «Form follows Function», ότι η φόρμα δηλαδή ακολουθεί τη λειτουργία και όχι
το αντίστροφο. Η σωστή λειτουργία λοιπόν τέθηκε ως προτεραιότητα για τον σωστό σχεδιασμό, με αφετηρία φυσικά την ανάγκη του κάθε ανθρώπου,
και ο κανόνας για το ότι ο σχεδιασμός ενός κτηρίου, ενός χώρου ξεκινά από
μέσα και πάει προς τα έξω έγινε πια η αδιαμφισβήτητη βάση της διαδικασίας.
Η ύπαρξη της σημερινής αρχιτεκτονικής οφείλεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό στην παρουσία αυτού του μεγάλου δημιουργού και δασκάλου.
Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για αρχιτεκτονική στον 20ό αιώνα χωρίς να αναφέρει το όνομα «Le Corbusier»… έχει αφήσει τη δική του σφραγίδα
στην εποχή μας.
Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για αρχιτεκτονική στον 20ό αιώνα χωρίς να αναφέρει το όνομα «Le Corbusier»… έχει αφήσει τη δική του σφραγίδα
στην εποχή μας.
«Άνοιξε για να δεχτείς, άνοιξε επίσης, ώστε ο καθένας να μπορεί να έρθει εκεί για να πάρει. Τα νερά κυλάνε, ο ήλιος φωτίζει, οι πολυπλοκότητες έχουν υφάνει τον ιστό τους. Τα ρέοντα βρίσκονται παντού,τα εργαλεία στο χέρι, τα χάδια στο χέρι, η ζωή που κάποιος γεύεται από το σφίξιμο των χεριών,το όραμα που βρίσκεται στο άγγιγμα. Ανοιχτή παλάμη δέχομαι, ανοιχτή παλάμη δίνω. Δεν υπάρχουν μόνο γλύπτες, ούτε μόνο ζωγράφοι, ούτε μόνο αρχιτέκτονες. Το πλαστικό γεγονός επιτελείται σε μια μορφή αδιαίρετη, την υπηρεσία της ποίησης.»
Le Corbusier
Giants of modernist architecture – in pictures
Ever since Le Corbusier’s rallying cry in 1929, sleek slabs on stilts and levitating levels have proliferated.
Here we celebrate 90 years of playful, efficient elegance
Ornament is Crime: Modernist Architecture by Matt Gibberd and
Albert Hill is published by Phaidon
Oliver Wainwright...[...]
w.theguardian.com/ar
*πληροφορίες και εδώ
https://www.britannica.com/biography/Le-Corbusier
http://www.theartstory.org/artist-le-corbusier.htm
https://www.theguardian.com/artanddesign/lecorbusier
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου