ναι φεύγουν αλλά...δέν φταίει μόνο κρίση...απλώς έχουμε μεγαλύτερη αναλογία γιατρών ανά κάτοικο σε σχέση με άλλες χώρες...

Μέσα στην κρίση, η μετανάστευση αποδεικνύεται ότι έχει γίνει 

η μόνη επιλογή για τους νέους Ελληνες ειδικευόμενους γιατρούς. 

Μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2015, ο ΙΣΑ έχει εκδώσει 790 

πιστοποιητικά για το εξωτερικό.
Και το τελευταίο δίμηνο εκτιμάται ότι υπάρχει αυξητική τάση στο φαινόμενο.

 Από την αρχή της κρίσης, το 2010, μέχρι σήμερα, από την Αθήνα μόνο έχουν φύγει 

7.581 γιατροί.

defencenet.gr

                        *ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ...

Η μεγάλη φυγή των γιατρών

Με βάση τα στοιχεία του ΙΣΑ, από το 2010 έως σήμερα έχουν φύγει για το εξωτερικό 
μόνο από την Αθήνα 7.581 γιατροί. 
Εως το 2009 ο Σύλλογος εξέδιδε σε ετήσια βάση περί τα 550 πιστοποιητικά, 
και μάλιστα η αναλογία ανειδίκευτων και ειδικευμένων ήταν 50-50. 
Από το 2010 η εικόνα άλλαξε. Ο αριθμός των πιστοποιητικών αύξανε συνεχώς, 
φτάνοντας στην κορύφωσή του το 2012, και πλέον τα πιστοποιητικά σε 
ειδικευμένους γιατρούς είναι υπερδιπλάσια έναντι των ανειδίκευτων.

Ειδικότερα, το 2010 εκδόθηκαν από τον ΙΣΑ 835 πιστοποιητικά, το 2012 έφτασαν 
τα 1.808, το 2013 ήταν 1.488, πέρυσι 1.380 και εφέτος (έως τις 14 Ιουλίου) 790.

Οι περισσότεροι ειδικευμένοι που φεύγουν είναι :
χειρουργοί (36 το 2015), καρδιολόγοι (33), γυναικολόγοι (32) και αναισθησιολόγοι (30). 
Η πιο δημοφιλής χώρα είναι η Αγγλία, (399 έχουν φύγει το 2015) και ακολουθούν 
οι Γερμανία (83), Σουηδία (57), Κύπρος (50), Ελβετία (42) και ΗΠΑ (34). 
Εφέτος, 27 γιατροί επέλεξαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, εννέα τη Σαουδική 
Αραβία και δύο το Ντουμπάι.

Και οι νοσηλευτές
Κύμα φυγής καταγράφεται τα τελευταία χρόνια και στους νοσηλευτές. 
Με περισσότερους από 8.000 νοσηλευτές άνεργους, τα διαφημιστικά εταιρειών 
που αναζητούν νοσηλευτές για εργασία στο εξωτερικό και οι συζητήσεις με φίλους 
που το έχουν ήδη τολμήσει είναι δελεαστικά. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ενωση Νοσηλευτών Ελλάδος (ΕΝΕ) από το 2005 έως 
και το 2009 είχε εκδώσει 58 πιστοποιητικά καλής επαγγελματικής κατάστασης 
(ένα από τα έγγραφα που χρειάζονται για το εξωτερικό), έναντι 74 το 2010, 
357 το 2012 και 349 το 2014. 
Πέρυσι, μόνο το 1ο Περιφερειακό Τμήμα Αττικής και Νήσων Αιγαίου της ΕΝΕ 
εξέδωσε 226 πιστοποιητικά, ενώ στο ίδιο τμήμα από τις αρχές του 2015 
έχουν υποβληθεί 129 σχετικές αιτήσεις. 
Οπως και οι γιατροί, έτσι και οι νοσηλευτές, στη συντριπτική τους πλειονότητα, 
προτιμούν την Αγγλία, και ακολουθούν οι Γερμανία, Κύπρος και Σουηδία...[...] 
 «στην πλειονότητά τους είναι άνεργοι και πρώην εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. 
Είναι ένα υγιές και παραγωγικό κομμάτι». 
kathimerini.gr

Η αλήθεια πίσω από τη φυγή των ελλήνων γιατρών  

*από τον κ.Θανάση Δρίτσα*

Eίναι βέβαιο ότι πολλοί γιατροί μεταναστεύουν λόγω οικονομικής κρίσης αλλά 
θα πρέπει να σκεφτούμε ότι η κρίση έφερε στην επιφάνεια μια μεγάλη αλήθεια: 
ότι η χώρα μας είχε (μέχρι σήμερα) την μεγαλύτερη αναλογία γιατρών ανά κάτοικο 
σε σχέση με άλλες χώρες. 
Με βάση επίσημα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) η Ελλάδα 
κατέχει παγκόσμια την δεύτερη θέση σε αναλογία γιατρών στον γενικό πληθυσμό 
(62 γιατροί ανά 10000 κατοίκους) ενώ την πρωτιά κατέχει η Κούβα 
(67 γιατροί ανά 10000 κατοίκους). 
Ο πληθυσμός των ελλήνων γιατρών είναι αναλογικά διπλάσιος από τον αντίστοιχο 
μέσο όρο των ευρωπαικών χωρών, όπου αναλογούν περίπου 33 γιατροί ανά 10000 πληθυσμού. 
Ακόμη και στην Ιταλία όπου μέχρι και τη δεκαετία του 80 υπήρχε μεγάλος αριθμός 
γιατρών η αναλογία έχει σήμερα αποκατασταθεί σε επίπεδα παρόμοια της υπόλοιπης Ευρώπης (35 γιατροί ανά 10000 κατοίκους). 
Για παράδειγμα η Πορτογαλία με σχεδόν ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα έχει αναλογία περίπου 39 γιατρούς ανά 10000 κατοίκους. 
Η χώρα μας με βάση τα αριθμητικά δεδομένα που προαναφέρθηκαν έχει τελικά «προλεταριοποιήσει» ένα πολύ σημαντικό επάγγελμα-λειτούργημα και αυτό 
οφείλεται κυρίως στο ανεξέλεγκτο μικροαστικό όνειρο της μεταπολεμικής Ελλάδας 
να κάνει όλα τα παιδιά της γιατρούς και δικηγόρους.   
Οι περισσότερες ευρωπαικές χώρες έχουν αντιληφθεί, εδώ και πολλές δεκαετίες, 
ότι η αύξηση της αναλογίας γιατρών ανά κάτοικο δεν αποτελεί πλεονέκτημα αλλά σημαντικό μειονέκτημα για πολλούς λόγους. 
Οι δύο κυριότεροι λόγοι είναι πρώτον η πτώση της ποιότητας εκπαίδευσης 
των γιατρών και δεύτερον η τεχνητή ζήτηση υπηρεσιών υγείας. 
Η τεχνητή ζήτηση υπηρεσιών υγείας έχει συνδεθεί με κατασπατάληση πόρων, 
παραπομπή σε περιττές ιατρικές εξετάσεις, υπερβολική συνταγογράφηση, 
υπερβολική διάγνωση και θεραπεία με τελικό αποτέλεσμα ταλαιπωρία και χαμηλή 
συνολική ποιότητα υπηρεσιών υγείας. 
Δυστυχώς στη χώρα μας η αύξηση του αριθμού των γιατρών συνδέθηκε και με τον γενικότερο λαικισμό των πολιτικών ηγετών της δεκαετίας του 80 
(διατυπώσεις του τύπου «θα σας φέρουμε περισσότερους γιατρούς 
για να σας σώσουμε»). 
Επίσης αν και έχουμε ως χώρα ιατρικό πληθωρισμό η κατανομή των γιατρών ευνοεί σημαντικά τα μεγάλα αστικά κέντρα χωρίς να δοθούν ποτέ σοβαρά κίνητρα 
για προσέλκυση ειδικευμένων γιατρών στην περιφέρεια. 
Μάλιστα σε πολλά τμήματα της ελληνικής περιφέρειας καταγράφονται ελλείψεις 
γιατρών σε βασικές ιατρικές ειδικότητες.     
Διαδίδεται σε πρόσφατα δημοσιεύματα των ΜΜΕ ότι οι έλληνες γιατροί είναι 
περιζήτητοι σήμερα στο εξωτερικό αλλά δεν υπάρχει αντικειμενικά απόδειξη 
ότι η ποιότητα εκπαίδευσης των γιατρών στη χώρα μας είναι καλύτερη σε σχέση 
με άλλες ευρωπαικές χώρες. 

Επίσης τα στοιχεία συνηγορούν σε μια αλήθεια που δεν είναι τόσο γνωστή 
στο ευρύ κοινό: ότι δηλαδή η πλειοψηφία των γιατρών της χώρας είτε ήρθε με 
μεταγγραφή (εσωτερικού ή εξωτερικού) στο πανεπιστήμιο είτε έχει πτυχίο 
ιατρικής από χώρα των Βαλκανίων ή της Ανατολικής Ευρώπης. 

Οι γιατροί που έχουν πτυχίο ελληνικού πανεπιστημίου και έχουν εισαχθεί 
στο πανεπιστήμιο μέσω πανελλαδικών αποτελούν ελάχιστη μειοψηφία. 
Οι ιατρικοί σύλλογοι όφειλαν βέβαια να δείξουν διάφορα (πέραν του γενικού 
αριθμού μεταναστών γιατρών) επιπλέον στατιστικά στοιχεία των γιατρών 
που μεταναστεύουν όπως πχ ποιο πανεπιστήμιο τελείωσαν και ποια είναι 
τα ποσοστά αυτών που τελείωσαν στην Ελλάδα ή σε άλλη χώρα, επίσης ποιο είναι 
το ποσοστό όσων είχαν εισαχθεί με εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, 
σε ποια νοσοκομεία εκπαιδεύτηκαν στην ειδικότητα, πόσοι έχουν μεταπτυχιακή 
εκπαίδευση και μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών ή αντίστοιχη 
ερευνητική/ακαδημαική δραστηριότητα.     

Το ζήτημα της επιλογής για έναρξη ιατρικής ειδικότητας μέσω εξετάσεων είναι 
κατά την άποψη μου σωστό προκειμένου να σταματήσει το απαράδεκτο φαινόμενο 
της λίστας αναμονής. 
Φαίνεται ότι η κυβέρνηση επεξεργάζεται πρόταση αξιολόγησης-επιλογής γιατρών 
για εξειδίκευση μέσω ΑΣΕΠ. 
Το ΑΣΕΠ, δημιούργημα κρατικής αντίληψης εποχής Πεπονή, προσλαμβάνει 
όμως «χαρτιά» και όχι πρόσωπα και με αυτό το σκεπτικό δεν είναι ίσως επαρκές 
να κρίνει τα ουσιαστικά προσόντα και τις δεξιότητες ενός νέου γιατρού. 
Μάλιστα δεν προβλέπει συνέντευξη με τον υποψήφιο, γεγονός που σε όλοκληρο 
τον πολιτισμένο κόσμο αποτελεί την κύρια διαδικασία επιλογής. 
Είναι αδιανόητο να προσλάβεις έναν γιατρό χωρίς να τον έχεις δει και μιλήσει 
μαζί του σε ένα επάγγελμα όπου η επικοινωνιακή δεξιότητα είναι απαραίτητη.     

Υπάρχουν αρκετά επιτυχημένα διεθνή εξεταστικά μοντέλα αξιολόγησης γιατρών 
(πριν και μετά την ειδικότητα) και δεν καταλαβαίνω γιατί σε αυτή τη χώρα 
η εκάστοτε κυβέρνηση να προτείνει υβριδικά και ατεκμηρίωτα συστήματα 
αξιολόγησης. 
H εναλλακτική μελλοντική λύση στο ζήτημα επιλογής είναι κοινές ευρωπαικές 
εξετάσεις ανά ιατρική ειδικότητα και σύστημα πιστοποίησης που θα έχει ισχύ 
σε όλη την Ευρώπη. 
Επίσης θα πρέπει να σκεφτεί το ελληνικό κράτος τι θα κάνει με όσους θα 
αποτυγχάνουν στις εξετάσεις αυτές, με δεδομένο ότι έχουν ήδη αρκετά χρόνια 
ιατρικών σπουδών στην πλάτη τους, θα τους στρέψει στο αντικείμενο 
της γενικής ιατρικής ή κάποια άλλη εναλλακτική λύση? 

Ακόμη πριν από τις εξετάσεις επιλογής θα πρέπει το υπουργείο υγείας 
να αναβαθμίσει όλα τα νοσοκομεία που θα εκπαιδεύσουν όσους επιλεγούν μετά 
τις εξετάσεις έτσι ώστε να υπάρχει ομοιογένεια στην εκπαίδευση.     

Στο πρόβλημα του ιατρικού πληθωρισμού φαίνεται να δίνει-αναγκαστική-λύση 
η μεγάλη οικονομική-κοινωνική κρίση που ωθεί πολλούς νέους έλληνες γιατρούς 
στη μετανάστευση. 
Αυτό κατά την άποψη μου θα είναι πολύ καλό για όσους μεταναστεύουν σε χώρες 
όπου η ποιότητα της ιατρικής εκπαίδευσης αλλά και των παροχών υγείας είναι πολύ υψηλότερη από στην σημερινή Ελλάδα. 
Έτσι αν κάποια στιγμή κάποιοι επιστρέψουν στο μέλλον (το βλέπω πολύ χλωμό 
για την πλειοψηφία των νεότερων) θα είναι εξαιρετικά αποδοτικοί και χρήσιμοι. 
‘Οσον αφορά την ωφέλιμη διαχείριση των νέων γιατρών εντός επικράτειας 
θα χρειαστεί μακρά και σοβαρή διαβούλευση με τις ιατρικές επιστημονικές εταιρείες 
(τους πραγματικούς ειδήμονες της ιατρικής εκπαίδευσης) αλλά και τους ίδιους 
τους νέους γιατρούς. 
Η σοβαρότητα στην επιλογή και στην αξιολόγηση των γιατρών θα δώσει 
πίσω στο ιατρικό λειτούργημα την χαμένη του αξιοπρέπεια και την 
κοινωνική εκτίμηση την οποία του στέρησε η προλεταριοποίηση 
των χρόνων της μεταπολίτευσης.   

*Ο Θανάσης Δρίτσας είναι Καρδιολόγος, 
Αναπληρωτής Διευθυντής, Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο
globalview.gr

...Γερμανία, Ελβετία, Μ. Βρετανία. 
Η ιστοσελίδα του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών δημοσιεύει 
συχνά «αγγελίες» για θέσεις εργασίας σε αυτές τις χώρες. 
Και πολλοί Ελληνες ξενιτεύονται....