...και....καθαρή όψη!
Το κτίριο κατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλλερ πριν την δεκαετία
του 1880, αποτελώντας την κατοικία του μέχρι το θάνατο του το 1923.
Αμέσως μετά πέρασε στην ιδιοκτησία του μεγάλου οικονομολόγου και τραπεζίτη
της εποχής εκείνης, Διονύσιου Λοβέρδου.
του 1880, αποτελώντας την κατοικία του μέχρι το θάνατο του το 1923.
Αμέσως μετά πέρασε στην ιδιοκτησία του μεγάλου οικονομολόγου και τραπεζίτη
της εποχής εκείνης, Διονύσιου Λοβέρδου.
Είσοδος του κτιρίου από την οδό Μαυρομιχάλη (μέσα από το κτιρίο)
Ο αρχιτέκτονας Ερνστ Τσίλλερ.
Ο Διονύσιος Λοβέρδος κατείχε μία πλούσια συλλογή βυζαντινών, εκκλησιαστικών
εικόνων και έργων τέχνης (επιπλέον ο αδερφός του, Σπυρίδων Λοβέρδος, ήταν
συλλέκτης σπανιότατων βιβλίων), τα οποία αποφάσισε να τα εκθέσει διαμορφώνοντας
το κτίριο της οδού Ακαδημίας 58α-Μαυρομιχάλη σε μουσείο.
Τη διαμόρφωση του σε μουσείο ανέλαβε ο γνωστός αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος
και την συντήρηση του εσωτερικού του κτιρίου και των έργων, ο ζωγράφος Δημήτριος Πελεκάσης.
Το 1934 ο Διονύσιος Λοβέρδος απεβίωσε στο Μόναχο και το κτίριο περιήλθε στην ιδιοκτησία της συζύγου του Άρτεμις, ενώ αργότερα στις κόρες του Ιωάννα και Μαρία.
Το 1979 η κόρη του Διονυσίου Λοβέρδου, Ιωάννα Λοβέρδου δώρισε το μουσείο μαζί
με ένα μεγάλο μέρος των έργων τέχνης στο Βυζαντινό Μουσείο.
Έπειτα από δεκαετίες παρακμής, το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως βεστιάριο για την
Εθνική Λυρική Σκηνή (1979) και την περίοδο εκείνη σημειώθηκε πυρκαγιά η οποία κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος του εσωτερικού του κτιρίου. Από τότε δεν έγινε καμία προσπάθεια αναπαλαίωσης του, διότι το Βυζαντινό Μουσείο (όπως αναφέρθηκε
από τους παράγοντες που με άφησαν να εισέλθω στο σπίτι) προσπαθεί να λάβει χρηματοδότηση από Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης ώστε να αναστηλωθεί και να στεγάσει σημαντικά έργα τέχνης και χειρόγραφα. Μάλιστα έχει εκπονηθεί και μελέτη ώστε
το κτίριο αυτό να αποτελέσει κατά ένα μέρος και ψηφιακό μουσείο, καθότι πολλά
από τα εκθέματα θα εκτίθενται μέσω υπολογιστών, γεγονός που θα βοηθά όποιον
θέλει αντίγραφο από κάποιο έργο για την έρευνά του.
εικόνων και έργων τέχνης (επιπλέον ο αδερφός του, Σπυρίδων Λοβέρδος, ήταν
συλλέκτης σπανιότατων βιβλίων), τα οποία αποφάσισε να τα εκθέσει διαμορφώνοντας
το κτίριο της οδού Ακαδημίας 58α-Μαυρομιχάλη σε μουσείο.
Τη διαμόρφωση του σε μουσείο ανέλαβε ο γνωστός αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος
και την συντήρηση του εσωτερικού του κτιρίου και των έργων, ο ζωγράφος Δημήτριος Πελεκάσης.
Το 1934 ο Διονύσιος Λοβέρδος απεβίωσε στο Μόναχο και το κτίριο περιήλθε στην ιδιοκτησία της συζύγου του Άρτεμις, ενώ αργότερα στις κόρες του Ιωάννα και Μαρία.
Το 1979 η κόρη του Διονυσίου Λοβέρδου, Ιωάννα Λοβέρδου δώρισε το μουσείο μαζί
με ένα μεγάλο μέρος των έργων τέχνης στο Βυζαντινό Μουσείο.
Έπειτα από δεκαετίες παρακμής, το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως βεστιάριο για την
Εθνική Λυρική Σκηνή (1979) και την περίοδο εκείνη σημειώθηκε πυρκαγιά η οποία κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος του εσωτερικού του κτιρίου. Από τότε δεν έγινε καμία προσπάθεια αναπαλαίωσης του, διότι το Βυζαντινό Μουσείο (όπως αναφέρθηκε
από τους παράγοντες που με άφησαν να εισέλθω στο σπίτι) προσπαθεί να λάβει χρηματοδότηση από Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης ώστε να αναστηλωθεί και να στεγάσει σημαντικά έργα τέχνης και χειρόγραφα. Μάλιστα έχει εκπονηθεί και μελέτη ώστε
το κτίριο αυτό να αποτελέσει κατά ένα μέρος και ψηφιακό μουσείο, καθότι πολλά
από τα εκθέματα θα εκτίθενται μέσω υπολογιστών, γεγονός που θα βοηθά όποιον
θέλει αντίγραφο από κάποιο έργο για την έρευνά του.
Μέσα στο Κτίριο της Ακαδημαίας 58α
Την περίοδο 2005-2006, μέσα και τέλη του 2005 (διαφορετική περίοδο ο καθένας),
ο υποφαινόμενος και ο φίλος και συν-ερευνητής Κώστας Σ., καταφέραμε να
εισέλθουμε νόμιμα στο εσωτερικό του κτιρίου λόγω κάποιων μελετών-εργασιών από ανθρώπους της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων.
Αρχές 2006 ζήτησα άδεια εισόδου και πλέον ήμουν στα ενδότερα για μία πιο
αναλυτική έρευνα στηριζόμενος στους πολλούς μύθους και θρύλους που περιτριγύριζαν
το κτίριο αυτό.
Εισήλθα από την είσοδο της οδού Μαυρομιχάλη (βλέπε παραπάνω φωτογραφία)
καθότι η είσοδος της οδού Ακαδημίας 58α αφενός ήταν κλειστή και αφετέρου
δεν συνδέεται με το κτίριο της Μαυρομιχάλη λόγω κτισίματος της πόρτας του διαδρόμου
που συνδέει τα 2 κτίρια.
Καθώς περνούσα την πόρτα, ομολογώ πως από το μυαλό μου περνούσαν διάφορες σκέψεις σχετικά με το τι θα βρω μέσα. Η εικόνα που συνάντησα ήταν τραγικότατη
καθότι το κτίριο βρισκόταν σε άθλια κατάσταση.
Υπήρχαν παντού χώματα και μπάζα από εργασίες που είχαν γίνει, ενώ είχαν αφαιρεθεί
και τα ωραία ψηφιδωτά, ξυλόγλυπτα και πατώματα που διακοσμούσαν το χώρο.
Την περίοδο 2005-2006, μέσα και τέλη του 2005 (διαφορετική περίοδο ο καθένας),
ο υποφαινόμενος και ο φίλος και συν-ερευνητής Κώστας Σ., καταφέραμε να
εισέλθουμε νόμιμα στο εσωτερικό του κτιρίου λόγω κάποιων μελετών-εργασιών από ανθρώπους της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων.
Αρχές 2006 ζήτησα άδεια εισόδου και πλέον ήμουν στα ενδότερα για μία πιο
αναλυτική έρευνα στηριζόμενος στους πολλούς μύθους και θρύλους που περιτριγύριζαν
το κτίριο αυτό.
Εισήλθα από την είσοδο της οδού Μαυρομιχάλη (βλέπε παραπάνω φωτογραφία)
καθότι η είσοδος της οδού Ακαδημίας 58α αφενός ήταν κλειστή και αφετέρου
δεν συνδέεται με το κτίριο της Μαυρομιχάλη λόγω κτισίματος της πόρτας του διαδρόμου
που συνδέει τα 2 κτίρια.
Καθώς περνούσα την πόρτα, ομολογώ πως από το μυαλό μου περνούσαν διάφορες σκέψεις σχετικά με το τι θα βρω μέσα. Η εικόνα που συνάντησα ήταν τραγικότατη
καθότι το κτίριο βρισκόταν σε άθλια κατάσταση.
Υπήρχαν παντού χώματα και μπάζα από εργασίες που είχαν γίνει, ενώ είχαν αφαιρεθεί
και τα ωραία ψηφιδωτά, ξυλόγλυπτα και πατώματα που διακοσμούσαν το χώρο.
Μπάζα στο εσωτερικό του κτιρίου
Υπήρχαν ακόμη τα κάδρα (φωτό 2,3,4) πάνω στα οποία ήταν τοποθετημένοι οι πίνακες σημαντικών αγιογράφων όπως ο Εμμανουήλ Τζανές, ενώ σε κάποια σημεία είχαν μείνει κάποια ψηφιδωτά και ξυλόγλυπτα (φωτό 5,6,7,8), τα οποία όμως καταστρέφονταν
από την απραξία του ΥΠΠΟ.
από την απραξία του ΥΠΠΟ.
2
3
4
5
6
7
8
Αφού περιηγήθηκα σε όλους τους χώρους, είπα να ερευνήσω περισσότερο την αίθουσα που αναφέρει και γνωστός ερευνητής σχετικά με ιερουργίες τεκτονικής μορφής και συγκεκριμένα Ναΐτες Ιππότες.
Σύμφωνα με τον ερευνητή, σε αίθουσα με χαρακτηριστικό τις 4 κολώνες που στήριζαν
το κτίριο (φωτό 10,12) υπήρχε άγαλμα ιππότη ενώπιον του οποίου ορκίζονταν
οι Ιππότες. Λίγο παρατραβηγμένη η συγκεκριμένη ιστορία, η οποία έχει μία δόση
αλήθειας που δεν αφορά μεν τους Ναίτες, αλλά στηρίζεται στην κοινωνική θέση
του Διονυσίου Λοβέρδου και του αδελφού του.
Τα αδέρφια Λοβέρδου ήταν εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής εκείνης
(συνιδρυτές της Λαϊκής και Ιωνικής Τράπεζας), με συμμετοχή του Σπυρίδωνος
Λοβέρδου στην Στοά Παρθενών, η οποία άνηκε στην Μεγάλη Στοά της Ελλάδος,
πράγμα που κατά την γνώμη μου δικαιολογεί το γεγονός των συναθροίσεων
υπό το πλαίσιο ιερουργιών τεκτονικής μορφής.
Έτσι δίδεται μία εύλογη εξήγηση…
Επίσης πολλά αναφέρονται και για την ύπαρξη στοών κάτω από το κτίριο, στοές
που εκτείνονται σε μεγάλη απόσταση και οδηγούν σε σημαντικά σημεία της Αθήνας.
Με την είσοδό μου δεν βρήκα κάποιο σημάδι που να παραπέμπει στην ένδειξη
μιας τέτοιας αναφοράς , αντίθετα το μόνο που εντόπισα είναι οι χτισμένες είσοδοι
που συνέδεαν το κτίριο της Μαυρομιχάλη με αυτό της Ακαδημίας 58α καθώς
και κάποια χτισμένα παράθυρα (άγνωστο για ποιο λόγο).
οι φωτό 13-15 metafysiko.gr/
Σύμφωνα με τον ερευνητή, σε αίθουσα με χαρακτηριστικό τις 4 κολώνες που στήριζαν
το κτίριο (φωτό 10,12) υπήρχε άγαλμα ιππότη ενώπιον του οποίου ορκίζονταν
οι Ιππότες. Λίγο παρατραβηγμένη η συγκεκριμένη ιστορία, η οποία έχει μία δόση
αλήθειας που δεν αφορά μεν τους Ναίτες, αλλά στηρίζεται στην κοινωνική θέση
του Διονυσίου Λοβέρδου και του αδελφού του.
Τα αδέρφια Λοβέρδου ήταν εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής εκείνης
(συνιδρυτές της Λαϊκής και Ιωνικής Τράπεζας), με συμμετοχή του Σπυρίδωνος
Λοβέρδου στην Στοά Παρθενών, η οποία άνηκε στην Μεγάλη Στοά της Ελλάδος,
πράγμα που κατά την γνώμη μου δικαιολογεί το γεγονός των συναθροίσεων
υπό το πλαίσιο ιερουργιών τεκτονικής μορφής.
Έτσι δίδεται μία εύλογη εξήγηση…
Επίσης πολλά αναφέρονται και για την ύπαρξη στοών κάτω από το κτίριο, στοές
που εκτείνονται σε μεγάλη απόσταση και οδηγούν σε σημαντικά σημεία της Αθήνας.
Με την είσοδό μου δεν βρήκα κάποιο σημάδι που να παραπέμπει στην ένδειξη
μιας τέτοιας αναφοράς , αντίθετα το μόνο που εντόπισα είναι οι χτισμένες είσοδοι
που συνέδεαν το κτίριο της Μαυρομιχάλη με αυτό της Ακαδημίας 58α καθώς
και κάποια χτισμένα παράθυρα (άγνωστο για ποιο λόγο).
οι φωτό 13-15 metafysiko.gr/
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι από όλα τα πατώματα, σε όλες τις αίθουσες
του χώρου είχε αφαιρεθεί το κεντρικό πλακάκι ή ξύλο.
Ρώτησα τους υπευθύνους που ήταν εκεί αλλά δεν ήθελαν ή δεν ήξεραν να μου
απαντήσουν (φωτό: 16-21).metafysiko.gr/
Το μόνο που μπορώ να φανταστώ, χωρίς να οργιάζει η φαντασία μου, είναι ότι
προφανώς υπήρχε κάποιο ψηφιδωτό μεγάλης αξίας και αφαιρέθηκε μαζί με τα
υπόλοιπα έργα του Μουσείου.
Αξίζει να αναφέρω πως ο φίλος Κώστας Σ. που μπήκε στο κτίριο άλλη περίοδο,
έλαβε μια εναλλακτική εξήγηση για το παραπάνω ζήτημα από άλλον ερευνητή,
μιας και τον πληροφόρησε πως το κεντρικό πλακάκι είχε να κάνει με θέμα
οικοδύναμης του σπιτιού…
του χώρου είχε αφαιρεθεί το κεντρικό πλακάκι ή ξύλο.
Ρώτησα τους υπευθύνους που ήταν εκεί αλλά δεν ήθελαν ή δεν ήξεραν να μου
απαντήσουν (φωτό: 16-21).metafysiko.gr/
Το μόνο που μπορώ να φανταστώ, χωρίς να οργιάζει η φαντασία μου, είναι ότι
προφανώς υπήρχε κάποιο ψηφιδωτό μεγάλης αξίας και αφαιρέθηκε μαζί με τα
υπόλοιπα έργα του Μουσείου.
Αξίζει να αναφέρω πως ο φίλος Κώστας Σ. που μπήκε στο κτίριο άλλη περίοδο,
έλαβε μια εναλλακτική εξήγηση για το παραπάνω ζήτημα από άλλον ερευνητή,
μιας και τον πληροφόρησε πως το κεντρικό πλακάκι είχε να κάνει με θέμα
οικοδύναμης του σπιτιού…
Εν κατακλείδι, το κτίριο της Οδού Ακαδημίας 58α-Μαυρομιχάλη αποτελεί ένα μέγαρο μεγάλης αρχιτεκτονικής και διακοσμητικής αξίας που ουδεμία σχέση έχει με ύπαρξη
στοών, σατανιστικών τελετών και Ναϊτών Ιπποτών.
Εξηγήσαμε το θέμα των ιερουργιών όσο πιο λογικά θα μπορούσαμε με βάση τις τεκμηριωμένες ιστορικές αποδείξεις.
Όσον αφορά τις στοές, ακόμη κι αν υπήρχαν δεν θα έχει μείνει ούτε μία όρθια πλέον
με το πέρασμα σεισμών και μετρό.
Τέλος, δεν ανέφερα κάτι ως τώρα για τον περίφημο θυρεό που υπήρχε στην είσοδο
της οδού Ακαδημίας 58α.
Πρόκειται για σύμβολο που δήλωνε το έμβλημα, στην περίπτωση μας,
μίας αριστοκρατικής οικογένειας όπως η οικογένεια Λοβέρδων, ενώ ο δράκος ήταν
ο προστάτης των θησαυρών, δηλαδή είχε τοποθετηθεί για να φέρει προφανώς
καλοτυχία στα έργα τέχνης – ‘‘θησαυρούς’’ του μουσείου.
κι άλλες φωτό εδώ .metafysiko.gr/
στοών, σατανιστικών τελετών και Ναϊτών Ιπποτών.
Εξηγήσαμε το θέμα των ιερουργιών όσο πιο λογικά θα μπορούσαμε με βάση τις τεκμηριωμένες ιστορικές αποδείξεις.
Όσον αφορά τις στοές, ακόμη κι αν υπήρχαν δεν θα έχει μείνει ούτε μία όρθια πλέον
με το πέρασμα σεισμών και μετρό.
Τέλος, δεν ανέφερα κάτι ως τώρα για τον περίφημο θυρεό που υπήρχε στην είσοδο
της οδού Ακαδημίας 58α.
Πρόκειται για σύμβολο που δήλωνε το έμβλημα, στην περίπτωση μας,
μίας αριστοκρατικής οικογένειας όπως η οικογένεια Λοβέρδων, ενώ ο δράκος ήταν
ο προστάτης των θησαυρών, δηλαδή είχε τοποθετηθεί για να φέρει προφανώς
καλοτυχία στα έργα τέχνης – ‘‘θησαυρούς’’ του μουσείου.
κι άλλες φωτό εδώ .metafysiko.gr/
Η αίθουσα που έλεγαν ότι αποτελούσε εκκλησία
(δεν επρόκειτο για εκκλησία, αλλά ο Διονύσιος Λοβέρδος
είχε προσδώσει σε όλες τις αίθουσες ένα μυστικιστικό χριστιανικό
χαραχτήρα επηρεασμένος από το οικογενειακό του περιβάλλον).
(δεν επρόκειτο για εκκλησία, αλλά ο Διονύσιος Λοβέρδος
είχε προσδώσει σε όλες τις αίθουσες ένα μυστικιστικό χριστιανικό
χαραχτήρα επηρεασμένος από το οικογενειακό του περιβάλλον).
Το εσωτερικό του σπιτιού από την οδό Μαυρομιχάλη.
Είσοδος – έξοδος που οδηγεί στην εξωτερική περίβολο--------------------------------------------------------------
...κάποτε είχε και το δράκο του....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου