...προκειμένου να ταφούν...
Πολύς κόσμος πήγε στο μικρό χωριό της Γορτυνίας, για να τιμήσει τον Ήρωα.
Εκεί, ήταν η οικογένειά του, τα αδέρφια του, τα ανίψια του και τραγική φιγούρα
η ηλικιωμένη μητέρα του, η οποία μαυροφορεμένη κρατούσε ένα μαντήλι και
συνεχώς σκούπιζε τα δάκρυα της.
Μετά το τέλος της κηδείας, η ίδια είπε:
«Αισθάνομαι χάλια, πολύ χάλια, αλλά τι να κάνω.
Ήρθε το παιδί μας στο χώμα το δικό μας.
Η πολιτεία έκανε το καθήκον της, αφού το είχαν τόσα χρόνια εκεί, τώρα το
έφεραν εδώ.
Όταν έμαθα ότι σκοτώθηκε το 1974, μου έκαναν μία ένεση, κοιμήθηκα και
δεν είδα κανέναν».
«Αισθάνομαι χάλια, πολύ χάλια, αλλά τι να κάνω.
Ήρθε το παιδί μας στο χώμα το δικό μας.
Η πολιτεία έκανε το καθήκον της, αφού το είχαν τόσα χρόνια εκεί, τώρα το
έφεραν εδώ.
Όταν έμαθα ότι σκοτώθηκε το 1974, μου έκαναν μία ένεση, κοιμήθηκα και
δεν είδα κανέναν».
Στο χωριό ήταν και Άγημα του Στρατού, καθώς και η Στρατιωτική μπάντα
που συνόδευσε την σορό από την Εκκλησία ως το Κοιμητήριο.
Όλοι στο τέλος της ταφής, αναφώνησαν «ΑΘΑΝΑΤΟΣ», ενώ λίγο νωρίτερα
είχε γίνει η ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου.
που συνόδευσε την σορό από την Εκκλησία ως το Κοιμητήριο.
Όλοι στο τέλος της ταφής, αναφώνησαν «ΑΘΑΝΑΤΟΣ», ενώ λίγο νωρίτερα
είχε γίνει η ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Σχετικό βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=RYxkiDpVGeE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου