Τι είναι η "Ελπίδα"...;

*εννοιολογικός προσδιορισμός 

Ελπίδα είναι η προσδοκία του καλού και συνδέεται με την πίστη - πίστη είναι 

η βαθιά ριζωμένη εμμονή με κάτι.

Η ελπίδα είναι ένα αόρατο προϊόν το οποίο πωλείται από πολυεθνικές με ρίζες 
στα βάθη των αιώνων, τις θρησκείες δηλ. που επιβιώνουν επειδή ακριβώς 
πουλάνε το καλύτερο προϊόν, αφού είναι αόρατο.
Μία εκ των τριών χριστιανικών αρετών:
Αγάπη
Πίστις
Ελπίς

Μίλα στους ανθρώπους για αγάπη, πίστη και ελπίδα, και τους κάνεις ό,τι θέλεις...
μείζον δε όλων, η αγάπη, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Απ. Παύλος

ΕΛΠΙΔΑ = Προσδοκία, ρεαλιστική και βάσιμη ή μη.
Υπόσχεση για δυνατότητα πραγματοποίησης ονείρου...
ποιού ονείρου; 
της μετά θάνατον ζωής; καί όχι μόνο...οι άνθρωποι θέλουν να νοιώθουν πώς η ζωή τους 
έχει νόημα κάποιο ανώτατο σκοπό. Έτσι τους δίνεις όραμα , όνειρα, στόχο, ελπίδα, προσδοκία για κάτι καλύτερο καί ..τους ελέγχεις
...τους ελέγχεις αφού τους έχεις φοβίσει με κάτι, π.χ. αμαρτία, θάνατος κ.τ.λ. 
Ο φόβος υποδουλώνει τους ανθρώπους.
ο φόβος και η ελπίδα είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, (σωστά;) 
άρα μπορούμε να ορίσουμε την ελπίδα ως το αντίδοτο στον φόβο;
Δεν θα το έλεγα έτσι ακριβώς...διότι σε άλλους ανθρώπους πιάνει ο φόβος 
και σε άλλους η ελπίδα.
Τα χρησιμοποιείς ανάλογα την τάση που εχουν ή ανάλογα τις συνθήκες.

Έχω την εντύπωση ότι ελπίδα είναι η νοητή διέξοδος που φτιάχνει ο καθένας με 
τη σκέψη του όταν αντιμετωπίζει τα δύσκολα. Σαν κατηγορίες ελπίδας δεν μπορώ 
να σκεφτώ γιατί είναι κάτι που εξαρτάται απο τις ικανότητες τού ατόμου και τίς καταστάσεις 
που αντιμετωπίζει. Δεν φτάνουν δηλαδή οι εξωτερικές υποσχέσεις για να τις ακολουθήσεις πρέπει και να τις πιστέψεις και να τις θεωρείς ενδεχόμενη λύση στα προβλήματά σου.

ποιου ονείρου; της μετά θάνατον ζωής;Και οχι μόνο. Οι άνθρωποι θέλουν να νοιωθουν πως η ζωή τους εχει νόημα καποιο ανώτατο σκοπό. Έτσι τους δίνεις όραμα , όνειρα, στόχο, ελπίδα, προσδοκία για κάτι...τους ελέγχεις αφού τους έχεις φοβίσει με κάτι, π.χ. αμαρτία, θάνατος κ.τ.λ. Ο φόβος υποδουλώνει τους ανθρώο φόβος κ η ελπίδα ειναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματοσωστά. άρα μπορούμε να ορίσουμε την ελπίδα ως το αντίδοτο στον φόβΔεν θα το έλεγα έτσι ακριβώς. Σε άλλους ανθρώπους πιάνει ο φόβος κ σε άλλους η ελπίδα. Τα χρησιμοποιείς ανάλογα την τάση που εχουν ή ανάλογα τις συνθήΘετική προσδοκία για το μη ορθολογικά ξεκάθαρο  Έχω την εντύπωση ότι ελπίδα είναι η νοητή διέξοδος που φτιάχνει ο καθένας με τη σκέψη του όταν αντιμετωπίζει τα δύσκολα. Σαν κατηγορίες ελπίδας δεν μπορώ να σκεφτώ γιατί είναι κάτι που εξαρτάται απο τις ικανότητες του ατόμου και τις καταστάσεις που αντιμετωπίζει. Δεν φτάνουν δηλαδή οι εξωτερικές υποσχέσεις για να τις ακολουθήσεις πρέπει και να τις πιστέψεις και να τις θεωρείς ενδεχόμενη λύση στα προβλήματά σου. *Η προσδοκία ότι θα έχει καλή κατάληξη μια συγκεκριμένη κατάσταση

ΕΛΠΙΔΑ = Υπόσχεση για δυνατότητα πραγματοποίησης ονείρου.

Όταν αρνείσαι την πραγματικότητα επειδη θες κατι. δηλαδή ξέρω ότι είναι σκ@τ@ 
η κατάσταση αλλά θέλω να γίνει καλύτερα.δηλαδή ελπίζω.
Έλλειψη ορθολογισμού ένα πράγμα;
Ναι νομιζω οτι στον ορθολογισμο δεν χωραει ελπιδα
H ελπίδα είναι μιά άχρηστη λέξη,ο συναισθηματισμός που δημιουργείται με αυτήν 
την λέξη οδηγεί τον άνθρωπο σε καταστάσεις αδράνειας και εναπ'οθεσης της ενέργειας του σε κάτι μη ουσιαστικά υπαρκτό
η ελπίδα τη συντηρεί ωστόσο.
όχι
Τί συντηρεί;την ύπαρξη; τη ζωή;...
Την υπαρξή μας τη συντηρεί το θέλω μας για ζωή.... το ένστικτο. 
΄Ολα τ' άλλα είναι "ρομαντικές" εικασίες.


Η ελπίδα είναι μία μορφή αγάπης,όπως και η πίστη, όπως και αρκετές άλλες ιδέες, 
παίρνοντας ως δεδομένους ένα κάρο ορισμούς όπως τι είναι η ταυτότητα, οι στόχοι, 
οι λέξεις, οι σκέψεις, οι πράξεις, η ύπαρξη, η ζωή, οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις κ.λ.π, 
...εν ολίγοις:προϋπόθεση της ελπίδας είναι μια ιδεαλιστική θεώρηση της ζωής, 
δηλαδή η αποδοχή της ύπαρξης ιδεών και κατ'επέκταση ιδεατών καταστάσεων, 
βάσει των οποίων λειτουργεί στη συνέχεια ο άνθρωπος, πορευόμενος προς αυτές.
η ελπίδα είναι η προσδοκία μίας τέτοιας κατάστασης.
Αγαπάς κάτι που δημιούργησες στο μυαλό σου και πας προς τα εκεί. δημιουργείς την ιδεατή κατάσταση - πως θα ήθελες να ήταν τα πράγματα - και εν συνεχεία πράττεις προς αυτή την κατεύθυνση (αυτό το δεύτερο δεν είναι απαραίτητο επακόλουθο, 
η ελπίδα όμως είναι προϋπόθεση της υλοποίησης της ιδεατής κατάστασης). έτσι ξεκινά ένας διαδραστικός κύκλος όπου οι πράξεις επαναπροσδιορίζουν την εκάστοτε ιδέα και ούτω καθεξής.
Είναι πολύ ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου πως από την ύπαρξη βούλησης (και κατ'επέκταση ελπίδας) αναδύεται στο νου το Πρόβλημα:το πρόβλημα ορίζεται (στις φυσικές επιστήμες και το μάνατζμεντ) ως η απόκλιση ανάμεσα σε μία υπάρχουσα και σε μία ιδεατή κατάσταση.συνεπώς, χωρίς την αναγνώριση μίας υπάρχουσας και την ύπαρξη μιας ιδεατής κατάστασης, δεν υπάρχει και πρόβλημα, με την έννοια τού ότι δεν είναι δυνατόν να οριοθετηθεί, άρα να οριστεί. και ούτε και ελπίδα βεβαίως...