Σε ‘σάς που τη χάρισα, χωρίς σκέψη, απλόχερα, μιλάω.
Αλλά και σε μένα, που το έκανα – πρέπει να βρω τρόπο να το αλλάξω αυτό!
Αλλά και σε μένα, που το έκανα – πρέπει να βρω τρόπο να το αλλάξω αυτό!
Θέλω πίσω τη ζωή μου, θέλω να μη φοβάμαι, θέλω να μπορώ να ταξιδέψω,
θέλω να μπορώ να αφήσω τα παιδιά μου να τρέξουν στο δρόμο,
θέλω πίσω τα όνειρά μου!
θέλω να μπορώ να αφήσω τα παιδιά μου να τρέξουν στο δρόμο,
θέλω πίσω τα όνειρά μου!
Θέλω να αφήσω το πληκτρολόγιο και να βγω έξω, να ουρλιάξω,
αλλά δεν έχω το κουράγιο (πια).
αλλά δεν έχω το κουράγιο (πια).
Θέλω να βγούμε όλοι στους δρόμους και να απαιτήσουμε αυτό
που μας ανήκει: τη ζωή μας.
που μας ανήκει: τη ζωή μας.
Θέλω μια ώρα απόλυτης ανεμελιάς.
Θέλω να μη βλέπω πτώματα, γιατί δεν θα υπάρχουν πτώματα να βλέπω.
Θέλω τα παιδιά να μην κινδυνεύουν από τους ίδιους τους γονιούς.
Θέλω τα παιδιά να μην πεθαίνουν παιδιά, να μεγαλώνουν, να προλαβαίνουν!
Θέλω, όσα κιλά κι αν κουβαλάω στο σώμα μου, να αλαφρύνει η ψυχή μου.
Το απαιτώ, το προσπαθώ, αλλά δεν με αφήνετε. Μάλλον εγώ σας έχω εκχωρήσει
το δικαίωμα να το κάνετε, αλλά δεν αντέχω πια.
Το απαιτώ, το προσπαθώ, αλλά δεν με αφήνετε. Μάλλον εγώ σας έχω εκχωρήσει
το δικαίωμα να το κάνετε, αλλά δεν αντέχω πια.
Θέλω να έχω ασφάλεια, να αισθάνομαι σίγουρος όταν βγαίνω στο δρόμο
ό,τι ώρα και να είναι.
Θέλω να έχω τη δουλειά μου, και να είμαι κύριος στις υποχρεώσεις μου.
Θέλω να πληρώνομαι από τη δουλειά μου.
Θέλω να μπορώ να βοηθάω τους φίλους μου.
Θέλω να μπορώ να χαίρομαι με τις χαρές των άλλων, ευτυχώς ακόμη το κατορθώνω,
αυτό το έχω κατακτήσει, δεν το έχω παραχωρήσει ακόμη…
ό,τι ώρα και να είναι.
Θέλω να έχω τη δουλειά μου, και να είμαι κύριος στις υποχρεώσεις μου.
Θέλω να πληρώνομαι από τη δουλειά μου.
Θέλω να μπορώ να βοηθάω τους φίλους μου.
Θέλω να μπορώ να χαίρομαι με τις χαρές των άλλων, ευτυχώς ακόμη το κατορθώνω,
αυτό το έχω κατακτήσει, δεν το έχω παραχωρήσει ακόμη…
Θέλω να μην υπάρχουν γείτονες που κρύβονται το βράδυ ψάχνοντας
τα σκουπίδια, όχι μόνο γείτονες, να μην υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν
στα σκουπίδια γιατί δεν θα το έχουν ανάγκη!
τα σκουπίδια, όχι μόνο γείτονες, να μην υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν
στα σκουπίδια γιατί δεν θα το έχουν ανάγκη!
Θέλω να μπορώ να κλείνω τα μάτια μου και να βλέπω χρώματα και μουσικές
και όχι εφιάλτες.
και όχι εφιάλτες.
Θέλω να μπορώ, με καταλαβαίνετε;
Θέλω πίσω τη ζωή που σας χάρισα – με την απραξία μου.
Θέλω πίσω τη ζωή που μου κλέψατε – με την ανοχή μου!
Θέλω πίσω τη ζωή που μου κλέψατε – με την ανοχή μου!
Γιάννης Καφάτος
Γιάννης Καφάτος, 42 ετών, μπαμπάς του Αντώνη και της Μαρίνας, δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στο Παλαιό Φάληρο, σπουδασε Πολιτικές Επιστήμες, ταξίδεψε πολύ και λόγω δουλειάς αλλά κυρίως λόγω λόξας, ακούει μουσικές, κάνει
(αραιά και που) τον dj για να ξεσκάει και να «κάνει τους άλλους να χορεύουν»,
όπως λένε τα παιδιά του.
Δουλεύει στην τηλεόραση από το 1989 ως ρεπόρτερ και στη συνέχεια
ως αρχισυντάκτης.
´Ενα «φεγγάρι» εργάστηκε ως στέλεχος προγράμματος και ασχολήθηκε
με την αγορά και την παραγωγή προγραμμάτων.
Από το 2004 εργάζεται στο Mega Channel ως αρχισυντάκτης.
Μέσα σ´ όλα έχει και το δικό του blog: www.uhoo.gr/gianniskafatos
http://www.aixmi.gr/i
(αραιά και που) τον dj για να ξεσκάει και να «κάνει τους άλλους να χορεύουν»,
όπως λένε τα παιδιά του.
Δουλεύει στην τηλεόραση από το 1989 ως ρεπόρτερ και στη συνέχεια
ως αρχισυντάκτης.
´Ενα «φεγγάρι» εργάστηκε ως στέλεχος προγράμματος και ασχολήθηκε
με την αγορά και την παραγωγή προγραμμάτων.
Από το 2004 εργάζεται στο Mega Channel ως αρχισυντάκτης.
Μέσα σ´ όλα έχει και το δικό του blog: www.uhoo.gr/gianniskafatos
http://www.aixmi.gr/i
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου