Το αίμα λοιπόν και η τρύπα στο παντελόνι, είχες φάει σφαίρα φίλε μου στο γόνατο,
είχες δει κάτι στιγμιαία, λάμψεις στα πλακάκια, και γυρίζοντας να φύγεις το κάψιμο,
όπως το διάβαζες στα αστυνομικά του Τσάντλερ, μόνο που τώρα ζητούσες ένα πανί
να σταματήσει το αίμα, μα το αίμα σταμάτησε μόνο του, η κυρία σου έδωσε
σκαμνάκι να καθήσεις, σήκωσες το παντελόνι και είδες πως οι τρύπες ήταν δυο,
το γόνατο σοκαρισμένο, αλλά αίμα καθόλου, κι ένας πόνος που δεν αύξανε
αλλά μειωνόταν.
Έστριψες τσιγάρο κι ήταν ώρα να δεις απέναντι στο περίπτερο και να φαναταστείς
πίσω από τον κύκλο των περίεργων πως κάποιος είχε χτυπηθεί στην κοιλιά.
Μπορούσες να περπατάς, το είχες δοκιμάσει κι όταν έφτασαν με τις μηχανές οι πρώτοι αστυνομικοί, σου πήραν γρήγορα στοιχεία, ο ένας και τα καταχώρησε στο κινητό του.
Είπαν σε όλους να φύγουν αλλά κάποιος επέμεινε, ζήτησες νερό σου έδωσαν
ένα μπουκάλι κι αυτός ένα τσιγάρο κινγκ σάιζ, με λευκή επικάλυψη.
Κάποιος βγήκε στο δρόμο και καλούσε απεγνωσμένα το ασθενοφόρο με το κινητό του,
τώρα έχεις την αίσθηση ότι οι άνθρωποι εκεί γύρω έδειξαν κάτι σχεδόν σαν
επαγγελματισμό στο περιστατικό.
Ήρθε το ασθενοφόρο, τους είπες να προηγηθεί ο άλλος που ήταν πιο βαριά και πως μπορούσες να περπατήσεις να πας μόνος. Κάθισες όταν φέραν τον άλλον δίπλα.
Η νοσοκόμος γρήγορα μπεταντίν και επίδεση στο γονατό σου, ο διπλανός κάθε τόσο
ένα παραταεταμένο ωωωωω! και είπε δεν μπορώ να ανασάνω.
Η νοσοκόμα τον σήκωσε, τώρα σκέφτομαι τον έπνιγε η εσωτερική αίμοραγία,
την είχε φάει στο πνευμόνι.
Τον πήραν πρώτο στα έκτακτα περιστατικά, εγώ με τα πόδια, τα πέδιλα φορεμένα,
το βάρος του ποδιού ανεκτό ο πόνος πιο χαμηλά, η ευκινησία δεδομένη.
Μου είπαν να ξαπλώσω σ’ ένα φορείο κι έπεσαν απάνω του δίπλα μου,
δέκα άνθρωποι.
Θα πρέπει να είχα το χαζό πρόσωπο του τυχερού των πιθανοτήτων.
Εκείνος, φαινόταν από το ύφος των νοσοκόμων και των βοηθών που το πρωτόκολο
των περιπτώσεων τους έιχε μάθει να κρατιούνται μακριά αλλά κοιτάζοντας γεμάτοι ενδιαφέρον. Τη σοβαρότητα της κατάστασής του την ένιωσα όταν η προϊσταμένη
άρχισε τα ψαρωτικά φωνάζοντας άλλους να απομακρυνθούν άλλους να κρατήσουν
την τάξη της ησυχίας. Γύρισα και είδα πως τον είχανε γυμνό, το πρόσωπο
διασωληνωμένο, εμένα ρωτούσαν όνομα κι έκαναν ο καθένας τα τυπικά του,
αντιτετανικό καρδιογράφημα, παίρνετε κάποιο φάρμακο, α, αλεργικος στο ιώδιο,
ναι αλλά όχι στο μπεταντίν, είδα τους αστυνομικούς που ήρθαν πρώτοι τους ένευσα ευχαριστώ.
Εν τω μεταξύ είχαν αρχίσει τεχνητή αναπνοή στο διπλανό, το πάλαιβε ένας
νεαρός γιατρός, όμως εγώ ήξερα από την ώρα που μπήκαμε στο ασθενοφόρο
πως είμαι δίπλα σε μέλλοντα νεκρό.
Όταν πια το είχαν ξεκαθαρίσει ότι τέλειωσε είπαν κάτι για χειρουργείο τέταρτο όροφο
και τον πήραν μάλλον για να μη πάρουμε χαμπάρι ότι πέθανε.
Θυμάμαι πως τοξονόταν η κοιλιά του σε κάθε πίεση των μαλάξεων και
οι όρχεις του κάτω αδιάφοροι χαλαροί με ένα χρώμα χαλκού σαν άγαλμα. Πεθαίνουμε προς το τελευταίο μας άγαλμα.
Από
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου