Συνολικά η φαρμακευτική δαπάνη για τον καρκίνο παγκοσμίως έφτασε πέρυσι τα 107 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η απάντηση είναι επιφυλακτική. Στηριγμένη σε μία έκθεση του IMS Institute for Healthcare Informatics, αναφέρει ότι την τελευταία πενταετία εγκρίθηκαν 70 νέες θεραπείες για περισσότερες από 20 μορφές καρκίνου, γεγονός που συνέβαλε σημαντικά στην αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης στις ΗΠΑ (αυτά τα φάρμακα κόστισαν 9,4 δισ δολάρια από τη συνολική δαπάνη των 37,8 δις δολάρια).
Σήμερα υπάρχουν φαρμακευτικές θεραπείες που κοστίζουν 10.000$ το μήνα. Κάνοντας αναφορές σε μελέτες και ειδικούς επιστήμονες, αναφέρει ότι μόνο σε λίγα από τα νέα φάρμακα επιτεύχθηκε επιμήκυνση του χρόνου ζωής των ασθενών (μόνο σε 4 από τα 36 σύμφωνα με μία περυσινή μελέτη που δημοσιεύθηκε σε έγκριτο ιατρικό περιοδικό). Ολοένα και πιο πολύ, στην προσπάθεια να μην καθυστερούν οι εγκρίσεις κυκλοφορίας των νέων ελπιδοφόρων φαρμάκων, οι αρμόδιες αρχές και οι επιστήμονες αποδέχονται κριτήρια, όπως η σμίκρυνση του όγκου, ως ικανοποιητικά για να βεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα των νέων φαρμάκων. Αλλά αυτή η επίδραση στον όγκο δεν σημαίνει ότι ο ασθενής θα ζήσει περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και για διάφορα άλλα κριτήρια που έχουν προσδιοριστεί ως ενδεικτικά φαρμακευτικής επιτυχίας, τα οποία δεν σχετίζονται με τα βασικά: με το αν δηλ. επιμηκύνεται ή όχι η ζωή των ασθενών και αν η χορήγηση τους συνοδεύεται από λιγότερες παρενέργειες (θετικά αποτελέσματα στην ποσότητα και την ποιότητα ζωής, που είναι και τα ζητούμενα μία αποτελεσματικής θεραπευτικής παρέμβασης).
Επίσης ολοένα και εντονότερα προβάλλεται ως ισχυρό επιχείρημα που ωθεί τους γιατρούς να επιλέξουν τη χορήγηση ενός νέου φαρμάκου το γεγονός ότι σε κάποιες μελέτες φάνηκε να βελτιώνεται η επιβίωση για π.χ. 1,6 μήνες, όπως συμβαίνει για ένα από τα νέα φάρμακα για τον καρκίνο του πνεύμονα. Αν όμως, αναλογιστεί κάποιος ότι η χρήση αυτού του φαρμάκου κοστίζει 11 - 12.000$ το μήνα, μπορεί να θεωρηθεί αυτή η θεραπεία μία αποδοτική καινοτομία;
Από την άλλη, χρησιμοποιώντας ένα πίνακα στοιχείων, η συγγραφέας του άρθρου αναφέρει ότι η εξοικονόμηση από την πτώση των τιμών που παρατηρείται όταν ένα φάρμακο χάσει την αποκλειστικότητα του, είναι σημαντική, αλλά η φαρμακοβιομηχανία την εξισορροπεί με αύξηση της τιμής στα άλλα υπάρχοντα φάρμακα.
Το πρόβλημα του κόστους είναι υπαρκτό και οι διάφορες πολιτικές που ακολουθούνται μέχρι σήμερα, όπως οι επιστροφές (rebate) και η προώθηση των γενοσήμων συμβάλλουν στην εξοικονόμηση, αλλά δεν είναι πλήρως αποτελεσματικές.
Έτσι παραμένει ανοικτό ερώτημα το κατά πόσο μπορούμε να συνεχίσουμε στην ίδια πορεία και αν θεωρείται αυτή η δυσαναλογία κόστους και αποτελέσματος ως επιτυχής συνταγή για το μέλλον, που φαντάζει ακόμα πιο προβληματικό στο βαθμό που δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, νέα φαρμακευτικά σκευάσματα περιμένουν την τελική έγκριση για να κυκλοφορήσουν στην αγορά,
Τα πρόβλημα συζητείται ήδη έντονα στις ΗΠΑ, όπου η πρόσβαση στα νέα φάρμακα είναι πιο εύκολη, αλλά και η ίδια η χώρα επωφελείται από τη δραστηριότητα των φαρμακοβιομηχανιών και των ερευνητικών εργαστηρίων της.
Σε χώρες όπως η Ελλάδα, με κατεστραμμένο σχεδόν το ασφαλιστικό σύστημα και με φτωχοποιημένο τον πληθυσμό της είναι ένα ζητούμενο, και μάλιστα επείγον να απαντηθεί, το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθεί σ’ αυτή την ιδιότυπη ανισομέρεια κόστους θεραπειών και αποτελεσματικότητας τους. Να τις δεχθεί άκριτα ή να τις αρνηθεί; Αποφάσεις – απαντήσεις που ενέχουν τεράστιους κινδύνους και έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία.
Μερικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να προστατεύσουμε την υγεία των συμπολιτών μας σε πλαίσια οικονομικής κρίσης είναι: συλλογικές προσπάθειες με άλλα κράτη (όπως σωστά έπραξε το Υπουργείο Υγείας με τη σύσκεψη των χωρών του Νότου που έγινε πρόσφατα και όπου συζητήθηκε η φαρμακευτική δαπάνη), ειδικές συμφωνίες με φαρμακοβιομηχανίες (αποτελεσματικό μέτρο, αλλά δύσκολα διαχειρίσιμο), νοικοκύρεμα σε δαπάνες που δεν έχουν αντίκτυπο στην υγεία του πληθυσμού, προώθηση των γενοσήμων (που τόσο πολύ έχει διαστρεβλωθεί η χρήση τους στους Έλληνες), στήριξη της εγχώριας παραγωγής φαρμάκων, προώθηση της έρευνας και κυκλοφορίας βιο-ομοειδών σκευασμάτων, καθιέρωση κατευθυντήριων οδηγιών (με πολύ καλή τεκμηρίωση) και ενημέρωση της κοινωνίας για τα μέτρα που λαμβάνονται (ώστε να υπάρξει συναίνεση για κάθε βήμα εξορθολογισμού κα διασφάλισης της προσβασιμότητας σε αποτελεσματικές θεραπείες.
Και πάνω απ’ όλα νηφάλιο διάλογο όλων των κοινωνικών παραγόντων, με βασικό κριτήριο την καλύτερη εξυπηρέτηση όλων των πολιτών.
Ευάγγελος Φιλόπουλος
Ο Ευάγγελος Φιλόπουλος είναι Χειρουργός, Διευθυντής Κλινικής Μαστού Αντικαρκινικού Νοσοκομείου «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ» και Πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείαςhttp://www.cancer-society.gr
A flood of innovative cancer treatments helped fuel an 11.5 percent surge in spending on oncology drugs over the past year -- to $107 billion globally
The report from IMS Institute for Healthcare Informatics highlights 70 new cancer treatments, treating more than 20 types of tumors, all approved in the past five years. In the United States, where cancer drug spending was $37.8 billion last year, those new drugs alone account for $9.4 billion of the increase since 2010.
"The highlight, to us, is to see this surge of innovation in cancer treatments. ... That's a remarkable leap forward in terms of cancer care, in relatively short order," said Murray Aitken, executive director of the IMS institute. When Aitken and colleagues look forward, they see more of the same: Close to 600 drugs are in late-stage development, and will create another wave of new treatments.
But the 72 percent increase in spending over five years in the United States raises a trickier question, too: Are cancer patients getting their money's worth?
As $10,000-a-month cancer drugs have become a norm, doctors have begun to push back, insisting that many drugs aren't worth the price.
"I think with the current incentive structure where the sky's the limit [on price], it doesn’t matter if you make a great drug or a marginal drug," said Vinay Prasad, an oncologist at Oregon Health and Science University who studies cancer drug approvals. "The problem is, I’m certain with the amount we’re spending extra, we’re not getting the commensurate value with our patients being better off."
Not all approved cancer drugs are alike. Some may provide profound benefits, lengthening life by years; others may
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου