...ναί ρε φίλε...ναι ρε Ελλάδα...ο Λευτέρης της καρδιάς μας...!!!!

  

 Γεννήθηκε το 1990 στη Νέα Σμύρνη και μεγάλωσε 
ως το τρίτο παιδί της οικογένειας. 

Από μικρός του άρεσε να σκαρφαλώνει παντού, από τις καρέκλες 
μέσα στο σπίτι και από τα θρανία στο σχολείο, μέχρι τα δέντρα και 
τους τοίχους, γεγονός που είχε ανησυχήσει ιδιαίτερα τη δασκάλα 
του στο Δημοτικό σχολείο. 

Πρωτομπήκε σε γυμναστήριο στην ηλικία των 5 ετών, όμως είχε 
περάσει ήδη από το κολυμβητήριο του Πανιωνίου, ενώ κάποια στιγμή 
είχε εκφράσει την επιθυμία να ασχοληθεί και με το πατινάζ. 
«Όλα αυτά μέσα στο γυμναστήριο, το τραμπολίνο, το δίζυγο, τα στρώματα, 
τα είδα τότε σαν έναν μεγάλο παιδότοπο, σαν μια τεράστια παιδική χαρά», 
έχει πει ο ίδιος.
Στην εφηβεία του έκανε την «επανάστασή» του. 
Ενώ μέχρι τότε ήταν ιδιαίτερα επιμελής και στα μαθήματά του και στις 
προπονήσεις του, ξαφνικά σταμάτησε να διαβάζει και παράλληλα ανακοίνωσε 
στους γονείς του πως δεν θέλει να ξαναπατήσει στο γυμναστήριο και έτσι 
το 2005 σταμάτησε εντελώς τη γυμναστική. 

Στο Λύκειο υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής και στον κοριτσόκοσμο και στους 
συμμαθητές του, γεγονός που τον ανέδειξε σε πρόεδρο του 15μελούς. 
Εκείνη την εποχή ανακάλυψε την άλλη μεγάλη του αγάπη, το παρκούρ, 
και το οποίο όταν έχει χρόνο, συνεχίζει μέχρι σήμερα να κάνει, καθώς θεωρεί 
ότι τον βοηθά τόσο στην ελαστικότητά του όσο και ως εκτόνωση. 

 

Το 2007 αποφάσισε να επιστρέψει στο γυμναστήριο. 
Όμως στην αρχή οι προπονητές δεν ήθελαν να τον αναλάβουν, αφού θεωρούσαν 
πως η τρίχρονη απουσία του ήταν καθοριστική και πως ήταν σχεδόν αδύνατον 
να επανέλθει σε υψηλό επίπεδο. 
Ο ίδιος αποφάσισε να επιμείνει, δούλεψε σκληρά και το 2010 «συνάντησε» 
τον κατάλληλο άνθρωπο, καθώς προπονητής του αναλαμβάνει 
ο Δημήτρης Ράφτης, με τον οποίο στη συνέχεια θα πορευθεί σε όλες 
τις επιτυχίες του μέχρι σήμερα. 

Η πρώτη διεθνής επιτυχία έρχεται στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γάνδης 
τον Σεπτέμβριο του 2010, όπου καταλαμβάνει την 3η θέση. 
Το 2012 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Σόφιας εκτελεί στους κρίκους μια 
πολύ δύσκολη και πρωτότυπη άσκηση, στην οποία η Παγκόσμια Ομοσπονδία 
Γυμναστικής θα δώσει το όνομά του.

Η υψηλότερη βαθμολογία που έχει λάβει στην καριέρα του είναι 
οι 16.200 βαθμοί, στο Γκραν Πρι του Σομπατέλι το 2015.

Πριν από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γλασκώβης το 2015 
έχασε τον πατέρα του. 
Ο πατέρας του ο Παναγιώτης, ο οποίος θα γιόρταζε σήμερα, 
αν ένα καρδιολογικό πρόβλημα δεν του έκοβε το νήμα της ζωής 
τον περασμένο Σεπτέμβριο. 

Ήταν η πρώτη φορά που αγωνίστηκε κάπου χωρίς να τον έχει στο πλευρό του, 

γι' αυτό και ήταν ιδιαίτερα φορτισμένος συναισθηματικά τη στιγμή της απονομής 

του χρυσού μεταλλίου, το οποίο του αφιέρωσε. 

Η μεγάλη του αδυναμία είναι ο σκύλος του, ο Τσαμπ, με τον οποίο περνάει 

πολλές ώρες μαζί του και είναι το καλύτερο «παρεάκι» του, στο δύσκολο και 

φορτωμένο πλέον πρόγραμμα της καθημερινότητάς του, που περιλαμβάνει 

έξι ώρες προπόνηση και πολύ νωρίς για ύπνο. 

Του αρέσει πολύ το φαγητό, ακόμη και τα«βρώμικα», όπως τα λέει, 
όμως επειδή τα στερείται για πολύ μεγάλο διάστημα, γι αυτό και τις 
πρώτες μέρες αμέσως μετά το τέλος των αγώνων, προσφέρει στον 
εαυτό του αυτή την απόλαυση χωρίς... τύψεις και ενοχές. 

Έχει «χτυπήσει» ένα τατουάζ με τους πέντε Ολυμπιακούς κύκλους. 

  

Στο Ρίο έχει πάρει μαζί τη μητέρα του, γιατί ήθελε να ζήσει 
από κοντά την προσπάθειά του στον μεγάλο τελικό, ενώ στο Ρίο βρίσκεται 
και το κορίτσι του.

Ο Δημήτρης Ράφτης είναι ο προπονητής που έχει αναδείξει σπουδαίους 
πρωταθλητές της ενόργανης γυμναστικής, με παγκόσμιους και ευρωπαϊκούς 
τίτλους, όπως τον Βλάση Μάρα, όμως ποτέ δεν κατάφερε να δει έναν δικό του 
αθλητή σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων. 
Ο πρώτος αθλητής του που το κατάφερε είναι ο Λευτέρης Πετρούνιας κι έτσι 
αυτός είναι ο πρώτος τελικός και για τον Δημήτρη Ράφτη.

Ο Βασιλιάς των κρίκων είναι Έλληνας! Χρυσός Ολυμπιονίκης ο Λευτέρης Πετρούνιας
Ναί ρε φίλε...Ναί ρε Ελλάδα!
..και τα λόγια του χρυσάφι....
"έχουμε την ψυχή να πηγαίνουμε εκεί που μας αξίζει"