....όοοοταν φθάσεις... στο διάσελο αλλάζουν αυτά που βλέπεις...

Εκεί γύρω στο μέσο της ζωής σου, νιώθεις σαν να φθάνεις σε ένα μεγάλο διάσελο. 
Είναι κάτι σαν ένα βουνό, που μέχρι τότε το ανεβαίνεις.
Δεν βλέπεις το τέλος, παρά μόνο τον ουρανό και την διαδρομή που πρέπει να 
διανύσεις, που είναι πάντα προς τα πάνω. 
Και ανεβαίνοντας μαθαίνεις και προσδοκάς. 
Σκοπός είναι να φθάσεις και μέχρι τότε είσαι αθάνατος.
Και κάποτε πλησιάζεις την κορυφή, το ίσιωμα. 
Το βουνό που ανεβαίνουμε οι περισσότεροι δεν είναι απότομο. 
Θυμίζει περισσότερο ένα λόφο, σαν μια καμπάνα, που το ψηλότερο σημείο 
είναι ένα ήπιο, κυρτό, διάσελο. 
Στο βάθος υπάρχουν και πανύψηλες κορυφές, για λίγους.

Ζούμε σε ένα κόσμο που οι λίγοι χτίζουν βωμούς στην μοναδικότητά τους. 
Πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα στην ευτυχία. Και άλλοι, πολλοί, αγωνίζονται για 
το δικαίωμα να θεωρούνται άνθρωποι και όχι σκύλοι.
Όταν φθάσεις στο διάσελο αλλάζουν αυτά που βλέπεις. Ο ουρανός είναι εκεί αλλά 
ψηλότερα δεν έχει άλλο. Τώρα ο δρόμος έχει μόνο κάτω, το τέλος το βλέπεις, 
είσαι θνητός. Το κατέβασμα είναι αλλιώτικο. Αυτά που νόμισες ότι έμαθες πρέπει 
να τα ξεμάθεις.

Όταν όμως αρχίζεις να ξεμαθαίνεις σε πιάνει θλίψη. Πολλά από αυτά που νομίζεις 
για σταθερά, παύουν να είναι. Τώρα ξέρω πολύ λιγότερα από αυτά που νόμιζα ότι 
ήξερα και όταν θυμάμαι τον εαυτό μου που «ήξερε», αλαζόνα και αγέρωχο, 
ντρέπομαι και στεναχωριέμαι.

Ο ΛΙΜΙΤ-ΝΤΑΚ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΦΙΛΟΥΣΕ
ΧΑΡΗΣ Η. ΜΑΘΙΟΠΟΥΛΟΣ

Εικόνα: ο θρυλικός Anton Krupicka (http://www.adventureinc.co.za/wp-content/uploads/2014/05/Anton-running.jpg)

Το «Μικρό Εγχειρίδιο του Επενδυτή» είναι μια περιπλάνηση στα άδυτα της οδού Σοφοκλέους - στο ελληνικό χρηματιστήριο. 
Απευθύνεται σε κάθε επενδυτή - μικρό ή μεγάλο, ιδιώτη ή θεσμικό - που ενδιαφέρεται 
να καταλάβει καλύτερα τους μηχανισμούς και να προφυλαχθεί από τους κινδύνους 
μιας δύσκολης αγοράς που ενηλικιώνεται. 
Γραμμένο απλά, με πολλά παραδείγματα από την καθημερινή χρηματιστηριακή ζωή, 
αντλεί από την προσωπική εμπειρία του συγγραφέα. 
Ο Χάρης Ματθιόπουλος διαχειρίζεται ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά μετοχικά χαρτοφυλάκια και έχει επανειλημμένα δεχθεί τα πυρά του τύπου για την ανορθόδοξη επενδυτική τακτική του. 
*(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Τον Αύγουστο του 1999 το αγοραστικό μένος των "νεοεπενδυτών", όπως επικράτησε 
να αποκαλούνται οι προσφάτως ανακαλύψαντες την χαρά της μετοχικής ιδέας, 
προσέλαβε διαστάσεις αμόκ. 
Χιλιάδες λουόμενοι "νέοι", με την ευχέρεια που δίνει η κινητή τηλεφωνία, και 
την αναίδεια που φέρνει η εφήμερη επιτυχία, βομβάρδιζαν την οδό Σοφοκλέους 
με εντολές αγορών. Η συντριπτική πλειοψηφία δεν ήξερε καν τι αγόραζε. 
Αγόραζε γενικώς. Με ύφος, μαγικά, τουπέ κι αυθάδεια.
Κάθε επενδυτικό πυραμιδωτό σχήμα έχει μια αχίλλειο πτέρνα που στο τέλος, 
σχεδόν πάντα, εάν δεν στραβώσει κάτι άλλο νωρίτερα, θα προκαλέσει την 
κατάρρευσή του. 
Αυτή είναι η αδυναμία του να μετατρέψει τις θεωρητικές, πέτσινες για να το πει 
κανείς πιο λαϊκά υπεραξίες, σε πραγματικά κέρδη.
Εάν η θέα των θεωρητικών υπεραξιών ευφραίνει τον άνθρωπο κάνοντάς τον 
απρόσεκτο και πρόσφορο θύμα για κάθε πυραμιδωτό σχήμα, τίποτε δεν 
τον καθιστά πιο άφρονα από την πρόσκαιρη αίσθηση επιτυχίας και αυτοπεποίθησης 
που του δημιουργεί μια "σωστή" του πρόβλεψη.
Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι κουβαλάμε πεποιθήσεις κι όχι γνώσεις. 
Προτιμάμε να διαβάζουμε αυτά με τα οποία συμφωνούμε, τα άλλα απλώς τα κοιτάμε. 
Οι διάλογοί μας στην πραγματικότητα αποτελούνται από την συρραφή 
αλληλοδιάδοχων μονολόγων όπου η ισηγορία σπάνια διασώζεται. 
Τούτο έχει αγχολυτική αξία, διαλεκτική όμως δεν έχει.

 Χάρης Μαθιόπουλος
Λίγα λόγια για τον γραφιά. 
Γεννήθηκα στην Ηλιούπολη το 1956 από έλληνες γονείς, τον Ηρακλή και την Στέλλα. 
Όταν ήμουνα πολύ μικρός μετακομίσαμε στο Κολωνάκι, που μου άρεσε πολύ, 
μετά όμως οι γονείς μου χώρισαν και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. 
Οι πρώτες μουσικές καταβολές μου ήταν το διαφημιστικό δισκάκι μιας εταιρίας 
γάλατος εβαπορέ: «το παιδί μόλις ξυπνήσει θέλει Σίσυ, γάλα Σίσυ». 
Μετά πήγα στο Κολέγιο Αθηνών που τότε δεχόταν μόνο αγόρια με σκοπό να 
τα εκθρέψει σε άντρες. 
Στο γυμνάσιο έπαιζα μανιωδώς σκάκι. Με είχε συνεπάρει το παγκόσμιο 
πρωτάθλημα, Φίσερ εναντίον Σπάσκυ. 
Μετά πήγα στο London School of Economics και παράλληλα μελετούσα μουσική 
για να εντυπωσιάζω τα κορίτσια. Επειδή αυτά δεν εντυπωσιαζόντουσαν με 
τον ρυθμό που περίμενα, αναγκάστηκα να συνεχίσω να μελετάω επί σειρά ετών. Παντρεύτηκα την Ρεγγίνα, κάναμε δύο παιδιά, τον Ηρακλή και τον Θάνο, 
πήγα να υπηρετήσω την πατρίδα, και μετά άρχισα να εργάζομαι. 
Το 1993 έγινα διαχειριστής ενός από τα μεγαλύτερα τότε μετοχικά αμοιβαία 
κεφάλαια. 
Επειδή ήμουνα κακότροπος, δηλαδή δεν ευθυγραμμιζόμουνα με τις επιθυμίες 
της αγοράς, μετά από τέσσερα χρόνια απολύθηκα. 
Ευτυχώς, ένας καλός μου φίλος χρηματιστής με πήρε στη δούλεψή του 
και έτσι παρέμεινα κοντά στο μόνο πράγμα που νόμιζα ότι ήξερα να κάνω. 
Έπειτα, μετά από 22 χρόνια γάμου χώρισα, έφυγα από το σπίτι, και τον ίδιο χρόνο, 
το 1998, πέθανε ο πατέρας μου. 
Η περίοδος εκείνη ήταν δύσκολη, και δεν μου άρεσε καθόλου. 
Τον Ιούνιο του 1999 μετά από 14 μήνες περιπλάνησης, γύρισα σπίτι μου. 
Μέχρι τον Σεπτέμβριο, όταν έφυγαν για να σπουδάσουν, έζησα με τα παιδιά μου 
τρεις ευτυχισμένους μήνες. Ένα χρόνο αργότερα παντρεύτηκα την Μαριώ.

http://www.lecturesbureau.gr/
http://www.politeianet.gr
http://www.biblionet.gr/
http://www.protoporia.gr

*διάσελο είναι...στενή δίοδος ανάμεσα σε δύο βουνά, λόφους ή κορυφές