τι.... σημαίνουν οι όροι αριθμητής και παρανομστής στα κλάσματα...? (παραΠΛΑΝΗΤΙΚΗ εΡώτησις)

...από την συμπαντική βιβλιοθήκη της οποίας το κλειδί κρατά κάθε 
σκεπτόμενο πνεύμα εις αναζήτηση της αλήθειας...
Ο Αριθμητής αριθμεί αυτό το οποίο κρίνουμε/θέλουμε να κατανοήσουμε. 
Το αριθμεί σύμφωνα με αυτόν που το ορά και σύμφωνα με τον τρόπο που 
αυτός το μετρά, δηλαδή το αριθμεί. 
Εδώ πρέπει να πω πως ο πιο αφηρημένος (όχι χαζός/άμυαλος όπως έχει 
καταλήξει να σημαίνει στην νεοελληνική) τρόπος του να βιώσεις κάτι και να
 το κρίνεις, είναι να το αριθμήσεις. Να το μετρήσεις. 
Έτσι δείχνεις πως το αντιλαμβάνεσαι στην πιο απλή και γενική μορφή του. 
Και τώρα φτάνουμε στον Παρονομαστή, γιατί αυτή η "κρίση" που προαναφέρω, 
για να γίνει πρέπει να υπάρξει ο κριτής αυτού του οποίου πριν λίγο μέτρησα. 
Τον ρόλο αυτό παίζει ο Παρονομαστής ο οποίος παρ-Ονομάζει τον 
κρινόμενο (Αριθμητή). Και παρ-Ονομάζει γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. 
Δεν γνωρίζουμε την αλήθεια του Αριθμητή κι έτσι παρά του πραγματικού 
Ονόματός του βάζουμε δικό μας κριτή ο οποίος το παρ-Ονομάζει και μας λέγει 
τι ή πόσο πραγματικά είναι. 
Ένα απλό κλάσμα π.χ. 5/3 διαβάζεται ως εξής: 
Πόσα 3 έχει το 5; 
Η απάντηση είναι 1.6666... , 
όμως εδώ τίθεται ένα άλλο σημαντικό ερώτημα. 
Άραγε το 3 μπορεί να ονοματίσει σωστά το 5; 
Μπορεί να το θέσει στην σωστή του βάση ώστε να το κατανοήσουμε, 
και πιο σημαντικά, να γνωρίσουμε την αλήθειά του; 
Αν το 3 είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε (έχει να κάνει με την 
αντίληψή μας ή με το όργανο που χρησιμοποιούμε για να κρίνουμε), τότε 
αναγκαζόμαστε να το χρησιμοποιήσουμε και να κρίνουμε και καταλάβουμε 
το 5 ημιτελώς. 
Αν συνεχίσουμε την σκέψη μας τότε θα καταλάβουμε πως το 1 είναι ο καλύτερος 
κριτής, γιατί θέτει τα πάντα στην σωστή τους βάση. 



Έχει να κάνει με την ιδιότητα του μοναδικού και Ενός Θεού και Δημιουργού. 
Από το 1 προκύπτουν όλα. 
Όταν αρχίζουμε να κρίνουμε ημιτελώς τότε καταλήγουμε στα κλάσματα 
(ρητούς αριθμούς) και έπειτα στους άρρητους αριθμούς (την κατάρα των Πυθαγορείων). 
Δεν είχαν άδικο οι Πυθαγόρειοι. 
Απλώς δεν κατάλαβαν γιατί και πως θα μπορούσαν να υπάρξουν οι άρρητοι αριθμοί. 
Και η απάντηση είναι: αποτελούν την αναζήτηση της αλήθειας με λάθος τρόπο, 
με τρόπο που δεν οδηγεί πουθενά. 
(δηλαδή η επιλογή του Παρονομαστή είναι κάκιστη). 

Όπως το 5/3...ο νοών νοείτω.



ΥΓ.  η λέξη παρονομαστής μόνο ελληνική δεν είναι.
Πως θα μπορούσε άλλωστε εφόσον όλες οι ελληνικές με σύνθετο 

το ουσιαστικό όνομα τρέπουν το ο σε ω. Είναι δάνειο από τα γαλλικά.

ΥΓ. 2 μιά πολύ απλή εξήγηση: 

Το κλάσμα στα αρχαία ελληνικά σημαίνει κομμάτι. 

Έτσι λοιπόν όταν στα μαθηματικά χρειάστηκε να εκφραστεί(υπολογιστεί) 
ένα κομμάτι από μια ακέραια μονάδα(δηλαδή ένα ολόκληρο αντικείμενο ή 
ένα σύνολο αντικειμένων) δανείστηκαν αυτό τον όρο. ο αριθμητής βρίσκεται 
πάνω από την γραμμή του κλάσματος και ο παρανομαστής από κάτω... 
ο αριθμητής αποτελεί το κομμάτι που θέλουμε να πάρουμε και ο παρονομαστής 
την ακέραια μονάδα. 

*Για περισσότερη βοήθεια ή για το πώς κάνουμε πράξεις με κλάσματα πατήστε 

πάνω σε αυτό -----> http://dimodidaskalos1.blogspot.gr/