Εναν άμοιρο πατέρα πουχε χάσει (εξαφανισθεί) η κόρη του.
Εκείνος γυρω στα 65… 30 η κόρη.
Τον λυπήθηκε η ψυχή μου: πρωί, την πηγαινα σχολείο, την πηγαινα στη δουλεια, της πλήρωνα τους λογαριασμούς, της μαγειρευα, της είχα φτιάξει ολόκληρο διαμερισμα απο πάνω μας… δεν ανακατευόμουν στην προσωπική της ζωη… της εκανα ολα τα χατηρια…γιατι έφυγε; Τι της έλειψε;
Τον λυπήθηκε η ψυχή μου σας λεωωωωω.
Ηταν και φάτσα του τέτοια.
Ετρεμε ολόκληρος.
Περνουσε η εκπομπή και ξαφνικά μια φωνή από το τηλέφωνο.
-Μπαμπά!
Το πρόσωπο του μπαμπά φωτίστηκε λες και δυναμωσε ο προβολέας.
-Αγάπη μου!
Η αλήθεια ειναι οτι η στιγμη ηταν πολυ συγκινητική.
Δυνατή.
-Εδώ είμαι μπαμπά… μην ανησυχείς είμαι καλά.
-Αγάπη μου…που είσαι;
-Εδώ μπαμπά!
-Που εδω; Ερχομαι αμεσως να σε πάρω, να σε φροντίζω, να σου μαγειρευω, να σου λύνω όλα τα πρόβλήματα….
-Αχ, μπαμπά…δεν καταλαβες τίποτα…σ' αγαπω… Γειά σου.
-Μην κλείνεις….
-……………….
Τον λυπήθηκε η ψυχή μου, αλλά πιο πολύ λυπήθηκα την κόρη του.
Τα κανε όλα για εκείνη.
Δεν της ειχε αφήσει ούτε ενα τετραγωνικο πόντο για εκείνη.
Οχι δεν είναι αγάπη αυτο.
Ε λ ε γ χ ο ς είναι.
Πνιγμός!
Γραφω εδω στο sdna…στους οπαδούς… στους φιλάθλους… γιατι όλοι είμαστε ή πατεράδες ή γιοί.
Σταματήστε ΤΩΡΑ!
ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ!
Η ζωη των παιδιών μας ειναι δική τους κι όχι δική μας… δεν ειναι καν ΚΑΙ δική μας… είναι ΜΟΝΟ δίκη τους.
Μένω έκπληκτος και διαολίζομαι με εκείνους τους γονείς που κτίζουν με τις αιματηρές οικονομίες μια ζωής ενα τριόροφο. Στο ισόγειο μένουν εκείνοι στον δευτερο το μεγαλύτερο παιδί και στο πάνω-πάνω το μικρότερο (ή αναποδα)… το κτίζουν πριν μεγαλώσουν τα παιδιά… και είναι σιγουροι ότι τα εχουν πόλα φτιάξει τέλεια. Λες και τα παιδια ειναι ο αναπνευστήρας τους.
Θεε μου τι απόχη είναι αυτή!!!!
Τι πάγίδα!
Και όταν τα παιδια δεν θελουν να μείνουν γιατι έχουν άλλα σχέδια με τον/την αγαπημένο/η αρχίζει η γκρινια "εγω που δουλεψα μια ζωη για σένα"… "που θα βρεις καλύτερα;" ολη αυτη η ψυχολογική βία… για μια απόφαση που πάρθηκε σε παρελθόντα χρονο για λογαριασμό αλλων που ερωτηθηκαν.
Και μετα ο πολεμος.
Γνωρίζω ανθρωπους (βασικά γυναίκες…. αλλά όχι μόνο) που δεν εχουν πάει ποτέ να πληρωσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ του σπιτιού τους…δεν εχουν πάει ποτέ σε Τραπεζα.... δεν εχουν πάει ποτέ στο σουπερ μαρκετ… δεν εχουν καν μεγαλώσει τα παδιά τους…γιατι πάντα ακούγεται το "Μη σε νοιάζει. Θα φροντίσω εγώ!"
Οχι δεν είναι υπερβολική αγάπη.
Υπερβολική μαλακία είναι.
Οι γονείς-ιδιοκτήτες.
Πιστέψτε με… τοχω πληρώσει πολύ ακριβά αυτο… οχι από τη δική μου οικογένεια.
Είναι τρομερή παγίδα γιατι είναι … βολικό.
Δεν εχεις εγνοιες.
Φροντίζουν οι άλλοι για σένα.
Και μια μερα ξαφνικά ανοίγεις τα μάτια… κατι σε ΠΝΙΓΕΙ,… και προσπαθείς απεγνωσμενα να χαλαρώσεις τη θηλειά…
Σχεδόν τα καταφερνεις…
και τότε ακούγεται μια φωνη:
-Μη σε νοιάζει αγάπη μου… εγώ είμαι εδω!
Και ο βρόγχος ξανασφίγγει.
http://www.sdna.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου