...ακούτε και εμάς πού ξέρουμε από ράψιμο...

Έτσι πρέπει να ράβονται οι σχέσεις και οι εξαρτήσεις...

Με αραιές, χαλαρές βελονιές, για να μπορούν να ξηλώνονται εύκολα....
*λέει η Κική Δημουλά

Έτσι πρέπει να ράβονται...συμφωνώ κι εγώ
Προσοχή στο γαζί να μην το κάνει περαστό...με συλλογή συναισθημάτων
"πλέκουμε" και ζεστές αγκαλιές...όχι με πισωβελονιά..
Ράβε....ράβε ξήλωνε....δουλειά να μη σου λείπει...

Κάποτε..όμως,η κλωστή θα τελειώσει...
Το πρόβλημα των ευαίσθητων ανθρώπων είναι, ότι αφήνουν την καρδιά τους παντού...
Ακόμα και όπου δεν απαιτείται και δεν αξίζει, δεν γίνεται...είμαστε πάντα ευάλωτοι
Πάντα αναρωτιόμουν...πώς θα επιζήσω με τούτη την καρδιά...

...οι πληγές μας, τα παράσημά μας.
Η δε σαρξ ασθενής...από το ράβε ξήλωνε...

Ευτυχώς που όταν η ψυχή παραφορτωθεί, περνά τα δεδομένα της στη λήθη...
όπως πολύ σοφά λέει πάλι η Δημουλά
Αργά και σταθερά οι βελονιές...δίνουν χρόνο στα συναισθήματα 
να απελευθερωθούν....
ώσπου να μας κατακλύσουν...
 έτσι είναι οι αγάπες 
Έτσι είναι...ακούτε και εμάς πού ξέρουμε από ράψιμο...
Έτσι, σε αυτή την απεραντοσύνη πνίγω τις σκέψεις μου...
    Και τί γλυκό που είναι το ναυάγιο σε αυτή τη θάλασσα!!! 
Πάντα εμπιστεύομαι τα αισθήματά μου....το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι
ότι δεν κάνουν ποτέ λάθος...

«...Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός;
- Ματώνει, δε σκοτώνει...»
φΡ