«Γιατί κάποιος γράφει; Αυτή είναι μια ερώτηση που μπορώ να απαντήσω εύκολα,
έχοντας ήδη απευθύνει αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου.
έχοντας ήδη απευθύνει αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου.
Πιστεύω ότι κάποιος γράφει γιατί πρέπει να δημιουργήσει έναν κόσμο στον οποίο
να μπορεί να ζήσει. Εγώ δεν θα μπορούσα να ζήσω σε οποιοδήποτε από τους
κόσμους που προσφέρονται για μένα - τον κόσμο των γονιών μου, τον κόσμο
του πολέμου, τον κόσμο της πολιτικής. Έπρεπε να δημιουργήσω έναν κόσμο δικό μου,
ένα κλίμα, μια χώρα, μια ατμόσφαιρα στην οποία θα μπορούσα να αναπνεύσω,
να βασιλεύω και να αναδημιουργήσω τον εαυτό μου, όταν καταστράφηκε από τους ζωντανούς. Αυτό, πιστεύω, είναι ο λόγος για κάθε έργο τέχνης».
να μπορεί να ζήσει. Εγώ δεν θα μπορούσα να ζήσω σε οποιοδήποτε από τους
κόσμους που προσφέρονται για μένα - τον κόσμο των γονιών μου, τον κόσμο
του πολέμου, τον κόσμο της πολιτικής. Έπρεπε να δημιουργήσω έναν κόσμο δικό μου,
ένα κλίμα, μια χώρα, μια ατμόσφαιρα στην οποία θα μπορούσα να αναπνεύσω,
να βασιλεύω και να αναδημιουργήσω τον εαυτό μου, όταν καταστράφηκε από τους ζωντανούς. Αυτό, πιστεύω, είναι ο λόγος για κάθε έργο τέχνης».
Η Αναΐς Νιν , 21 Φεβρουαρίου 1903 - 14 Ιανουαρίου 1977, ήταν Γαλλίδα συγγραφέας, ταξιδεύτρια και δοκιμιογράφος. Έγινε περισσότερο γνωστή μέσα από την έκδοση των ημερολογίων της. Ξόδεψε πάνω από 40 χρόνια, στο μεγάλο ταξίδι της αυτογνωσίας
κι έγινε πασίγνωστη για τούτο ακριβώς. Πίστευε πως την ελευθερία μας τη χαρίζει μόνο
το μακρύ κι επίπονο ταξίδι προς την αυτογνωσία.
κι έγινε πασίγνωστη για τούτο ακριβώς. Πίστευε πως την ελευθερία μας τη χαρίζει μόνο
το μακρύ κι επίπονο ταξίδι προς την αυτογνωσία.
Μέχρι το 1960, παρέμενε σχετικώς άγνωστη, μέχρι που δημοσίευσε τα Ημερολόγιά της, έργο που λογίζεται ως πρωτόλειο, δεδομένου ότι άρχισε να το κρατά από τα 11 της.
Το δημοσιευμένο κομμάτι από αυτά -δέκα ολόκληροι τόμοι-, καλύπτει τις χρονιές από
το 1934 μέχρι το 1974, όπου εμφανίζεται ανάγλυφα η πορεία της ως γυναίκας και καλλιτέχνιδος, με μια διαύγεια και διορατικότητα, ως προς τις αναλύσεις, αξιοθαύμαστη.
Το δημοσιευμένο κομμάτι από αυτά -δέκα ολόκληροι τόμοι-, καλύπτει τις χρονιές από
το 1934 μέχρι το 1974, όπου εμφανίζεται ανάγλυφα η πορεία της ως γυναίκας και καλλιτέχνιδος, με μια διαύγεια και διορατικότητα, ως προς τις αναλύσεις, αξιοθαύμαστη.
Το βιβλίο τής Αναΐς Νιν «Χένρι και Τζουν» (εκδόσεις Σμίλη) αναφέρεται στην περίοδο
όπου ο Μίλερ έγραφε τον «Τροπικό του Καρκίνου» και έδωσε θέμα και τίτλο σε ταινία
του Φίλιπ Κάουφμαν.
όπου ο Μίλερ έγραφε τον «Τροπικό του Καρκίνου» και έδωσε θέμα και τίτλο σε ταινία
του Φίλιπ Κάουφμαν.
Η συγγραφέας τού «Venus Erotica» κρατούσε σημειώσεις από την ηλικία των 11 ετών
ως τον θάνατό της, το 1977. Έλεγε μάλιστα ότι το ημερολόγιο είναι το «ναρκωτικό» της. Περιγράφει με άνεση την ερωτική της ζωή, μιλά για όλους τους άντρες που γνώρισε.
ως τον θάνατό της, το 1977. Έλεγε μάλιστα ότι το ημερολόγιο είναι το «ναρκωτικό» της. Περιγράφει με άνεση την ερωτική της ζωή, μιλά για όλους τους άντρες που γνώρισε.
Στα μικρά τετράδια, που έκρυβε επιμελώς, περιγράφεται πώς ο Χένρι Μίλερ της μαθαίνει
να απολαμβάνει τον έρωτα (παρ' όλο που είναι παντρεμένη με τον Αμερικανό Ούγκο Γκάιλερ).
να απολαμβάνει τον έρωτα (παρ' όλο που είναι παντρεμένη με τον Αμερικανό Ούγκο Γκάιλερ).
Τα ημερολόγιά της, έχουν εκδοθεί σε 8 τόμους.
Είπε..
- Πόσο λάθος είναι για μια γυναίκα να περιμένει έναν άντρα να φτιάξει τον κόσμο
που θέλει, αντί να τον δημιουργήσει μόνη της.
που θέλει, αντί να τον δημιουργήσει μόνη της.
- Η μόνη ανωμαλία είναι η ανικανότητα να ερωτευθείς.
- Μην ψάχνεις το γιατί -στην αγάπη δεν υπάρχει γιατί ούτε λογική
ούτε εξήγηση ούτε λύση.
ούτε εξήγηση ούτε λύση.
- Τα πράγματα δεν τα βλέπουμε όπως είναι, τα βλέπουμε όπως εμείς είμαστε.
- Η χειρότερη στιγμή των ασθενών μου ήταν όταν ανακάλυπταν ότι ήταν
κύριοι της τύχης τους. Δεν ήταν πια θέμα καλής ή κακής τύχης.
Όταν δεν μπορούσαν πια να κατηγορήσουν τη μοίρα, απελπίζονταν.
κύριοι της τύχης τους. Δεν ήταν πια θέμα καλής ή κακής τύχης.
Όταν δεν μπορούσαν πια να κατηγορήσουν τη μοίρα, απελπίζονταν.
- Η ζωή συρρικνώνεται ή μεγεθύνεται σε αναλογία με το θάρρος του καθενός.
- Αναβάλλω τον θάνατο ζώντας, υποφέροντας, κάνοντας λάθη, ρισκάροντας,
δίνοντας, χάνοντας.
δίνοντας, χάνοντας.
- Πέταξε τα όνειρά σου στο άπειρο σαν χαρταετό, και δεν ξέρεις τι θα φέρουν πίσω,
μια καινούργια ζωή, έναν καινούργιο φίλο, μια καινούργια αγάπη ή μια καινούργια χώρα.
μια καινούργια ζωή, έναν καινούργιο φίλο, μια καινούργια αγάπη ή μια καινούργια χώρα.
- Αυτός δεν χρειάζεται όπιο. Έχει το χάρισμα της ονειροπόλησης.
Συχνά τα ονόματα των λογοτεχνών συνδέονται με τις ερωτικές προτιμήσεις τους,
έτσι δεν εκπλήσσεται κανείς μαθαίνοντας ότι η βιογραφία τής Αναΐς Νιν που
κυκλοφόρησε στην Αμερική δεν είναι παρά ένας κατάλογος ερωτικών συναντήσεων
και μια προσπάθεια να καταγραφούν όλοι και όλες οι σύντροφοί της.
Η βιογράφος Ντίντρε Μπερ δεν αποκαλύπτει τίποτε καινούργιο αφού έχει εκδοθεί
το «Ημερολόγιο» της Αναΐς Νιν όπου περιγράφονται όλες οι ερωτικές περιπέτειες
σε πρώτο πρόσωπο.
Η Αναΐς Νιν μιλάει για τις στιγμές που πέρασε με τον συγγραφέα των «Τροπικών»
αλλά και με τη σύζυγό του Τζουν. Το τρίγωνο διευρύνεται και μέσα από τις γραμμές
του ημερολογίου καταγράφονται πολλές εμπειρίες πολυπληθών συνευρέσεων.
έτσι δεν εκπλήσσεται κανείς μαθαίνοντας ότι η βιογραφία τής Αναΐς Νιν που
κυκλοφόρησε στην Αμερική δεν είναι παρά ένας κατάλογος ερωτικών συναντήσεων
και μια προσπάθεια να καταγραφούν όλοι και όλες οι σύντροφοί της.
Η βιογράφος Ντίντρε Μπερ δεν αποκαλύπτει τίποτε καινούργιο αφού έχει εκδοθεί
το «Ημερολόγιο» της Αναΐς Νιν όπου περιγράφονται όλες οι ερωτικές περιπέτειες
σε πρώτο πρόσωπο.
Η Αναΐς Νιν μιλάει για τις στιγμές που πέρασε με τον συγγραφέα των «Τροπικών»
αλλά και με τη σύζυγό του Τζουν. Το τρίγωνο διευρύνεται και μέσα από τις γραμμές
του ημερολογίου καταγράφονται πολλές εμπειρίες πολυπληθών συνευρέσεων.
* Αντίδραση στην αδιακρισία
Ο γαλλικός Τύπος υποδέχθηκε μάλλον άσχημα τη βιογραφία τής Νιν.
Γράφτηκε ότι «προκαλεί αηδία» και ότι «αφαιρέθηκε η γοητεία μιας ζωής».
Υποστηρίχθηκε ότι «κανείς δεν μπορεί να επαναλάβει όσα είχε πει η Αναΐς».
Η Ντίντρε Μπερ προβαίνει σε εκτιμήσεις που εξοργίζουν τους θαυμαστές τής Νιν.
Γράφει ότι πρόκειται για «δευτεροκλασάτη συγγραφέα» ή για «σπουδαία συγγραφέα ήσσονος αξίας». Μέσα στο ογκώδες έργο της η αμερικανίδα βιογράφος προβάλλει τη συγγραφέα των «Παιδιών του Αλμπατρος» ως νάρκισσο, με βίτσια και μαζοχιστικές τάσεις. Ετσι δεν καταφέρνει να δει τον άνθρωπο στη διάσταση που του έδιδε η Νιν, η οποία
πάντοτε ανεδείκνυε τη μοναδικότητα του ατόμου.
Γράφτηκε ότι «προκαλεί αηδία» και ότι «αφαιρέθηκε η γοητεία μιας ζωής».
Υποστηρίχθηκε ότι «κανείς δεν μπορεί να επαναλάβει όσα είχε πει η Αναΐς».
Η Ντίντρε Μπερ προβαίνει σε εκτιμήσεις που εξοργίζουν τους θαυμαστές τής Νιν.
Γράφει ότι πρόκειται για «δευτεροκλασάτη συγγραφέα» ή για «σπουδαία συγγραφέα ήσσονος αξίας». Μέσα στο ογκώδες έργο της η αμερικανίδα βιογράφος προβάλλει τη συγγραφέα των «Παιδιών του Αλμπατρος» ως νάρκισσο, με βίτσια και μαζοχιστικές τάσεις. Ετσι δεν καταφέρνει να δει τον άνθρωπο στη διάσταση που του έδιδε η Νιν, η οποία
πάντοτε ανεδείκνυε τη μοναδικότητα του ατόμου.
Οι περιπέτειες των συγγραφέων στο Παρίσι της δεκαετίας του '30 προσφέρουν πλούσιο υλικό για σενάρια κινηματογράφου. Βέβαια η συγγραφέας του βιβλίου δεν ήταν παρούσα στα γυρίσματα ώστε να επηρεάσει την ατμόσφαιρα των εικόνων, καθώς η ταινία γυρίστηκε 13 χρόνια μετά τον θάνατό της. Στην περίπτωση του «Εραστή» του Ζαν-Ζακ Ανό συνέβη ακριβώς το αντίθετο: καθώς αποτελούσε κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος της Μαργκερίτ Ντυράς, η συγγραφέας ήταν ενήμερη
για τα πάντα, λέγεται μάλιστα ότι επέβλεπε τη σκηνοθεσία του Ανό και δεν δίσταζε να επεμβαίνει με πάσης φύσεως συμβουλές και οδηγίες.
για τα πάντα, λέγεται μάλιστα ότι επέβλεπε τη σκηνοθεσία του Ανό και δεν δίσταζε να επεμβαίνει με πάσης φύσεως συμβουλές και οδηγίες.
...η γαλλίδα συγγραφέας αμφισβητούσε το νόημα της βιογραφικής έρευνας.
Εγραφε:
«Εχει περάσει η εποχή κατά την οποία μπορούσαμε να απολαμβάνουμε "Αμλετ" χωρίς
να μας ενδιαφέρει ο Σαίξπηρ: η χυδαία περιέργεια για το βιογραφικό ανέκδοτο είναι ένα
από τα χαρακτηριστικά του καιρού μας και ενισχύεται από έναν Τύπο και μέσα
ενημέρωσης που απευθύνονται σε ένα κοινό που ξέρει ολοένα και λιγότερο να διαβάζει».[...] http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=81406
«Εχει περάσει η εποχή κατά την οποία μπορούσαμε να απολαμβάνουμε "Αμλετ" χωρίς
να μας ενδιαφέρει ο Σαίξπηρ: η χυδαία περιέργεια για το βιογραφικό ανέκδοτο είναι ένα
από τα χαρακτηριστικά του καιρού μας και ενισχύεται από έναν Τύπο και μέσα
ενημέρωσης που απευθύνονται σε ένα κοινό που ξέρει ολοένα και λιγότερο να διαβάζει».[...] http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=81406
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου