Σελίδες

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

...οἱ δημιουργοὶ τῶν πρώτων ὀνομάτων ἦταν νομοθέτες...


Ο Πλάτων μέσω τού διαλόγου τοῦ Σωκράτη με τον Κρατύλο μάς εξηγεί, ότι 
τά ονόματα τής εποχής ακολουθούσαν δύο τάσεις:

Την Ηρακλείτεια θεωρία περί κινήσεως και μεταβολής,πού δηλώνει την εξέλιξη 
της γλώσσα αλλά και τών ονομάτων αφ΄ενός και τήν ακινητότητα και σταθερότητα 
τής γλώσσας και τών αρχικών ονομάτων αφ’ ετέρου με βάση την θεωρία τῶν Ελεατών.
Κατά την Κλασσική εποχή η σπουδαιότητα των ονομάτων και η σωστή ονοματοδοσία 
ήταν πολύ σημαντική υπόθεση:
«Κατὰ πᾶσα πιθανότητα,Ἑρμογένη,ὁ καθορισμὸς ἑνὸς ὀνόματος δὲν εἶναι ἀμελητέα ὑπόθεσις οὔτε ἔργο ἀσήμαντων ἀνθρώπων ἢ τῶν πρώτων τυχόντων.» 
(«Κρατύλος»390e.) 

Ὁ Σωκράτης μᾶς λέει ,ὅτι οἱ δημιουργοὶ τῶν πρώτων ὀνομάτων ἦταν νομοθέτες.

Όταν ο Πλάτων αναφέρεται σε ονοματοθεσία εννοεί πώς δίνονται τα ονόματα στα πράγματα δηλαδή στα φαινόμενα και όχι με ποια κριτήρια δίνονται τα ονόματα στους ανθρώπους...με άλλα λόγια έψαξε το αιώνιο πρόβλημα της σχέσης 
τού ονόματος με το ονομαζόμενο.

Ο Πλάτωνας υποστήριξε ότι η ψυχή μας, πριν να έλθουμε στον επίγειο κόσμο, βρέθηκε στους ουράνιους τόπους, όπου γνώρισε τις ιδέες. Οι ιδέες, σε αντίθεση με τα γήινα,
διαρκώς μεταβαλλόμενα αισθητά πράγματα, είναι άϋλες οντότητες, που μένουν αναλλοίωτες και αιώνια σταθερές υπάρξεις, είναι τα όντως όντα.
Παρά την ουσιαστική διαφορά των ιδεών προς τα αισθητά πράγματα, υπάρχει 

εντούτοις μεταξύ τους μια αναγκαία σχέση αντιστοιχίας. 
Για κάθε κατηγορία αισθητών πραγμάτων
υπάρχει μια ιδέα. Το υλικό αντικείμενο φαίνεται να υπάρχει και έχει τις ιδιότητες 

που φαίνεται να έχει, γιατί παρίσταται σε αυτό η ιδέα του αντικειμένου.
Δρ Μάνος Δανέζης
Επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής
Τμάημα Φυσικής ΕΚΠΑ


Κάθε όνομα [λέξη] με τα σύμβολα του, αναπαριστά την ενεργειακή συμπεριφορά 
τού ονομαζόμενου φαινομένου. Κάθε γράμμα είναι σύμβολο ενεργειακής κατάστασης 
που συλλαμβάνεται αισθητηριακά. Δέκα επτά (αναφ. στη γλώσσα η οποία υπήρχε 
πρίν ονομαστεί ελληνική) ενεργειακές συμπεριφορές έχουν αναπαρασταθεί με 
σύμβολα γραφικά και έχουν επενδυθεί με ήχους,
Με τα φωνήεντα δηλώνεται το αντικείμενο στο οποίο αναφέρεται η ενέργεια 

Κάθε φαινόμενο παίρνει το όνομα του από μόνο του σύμφωνα με τα σύμβολα στα οποία αντιστοιχούν οι ενεργειακές του αισθητηριακές συμπεριφορές. 
Είναι γι αυτό το λόγο που ο *[1]Παρμενίδης στο ποίημα του ΙΧ λέει ότι 
"το κάθε τι ονομάστηκε σύμφωνα με τις δυνάμεις του". 
Είναι γι αυτό που στην αρχαιότητα πίστευαν ότι τα ονόματα δεν είναι τυχαία δοσμένα.

Oi πλατωνικές ιδέες είναι άϋλα αντικείμενα ?
oi πλατωνικες ιδεες ειναι ''ιδεες'',προαιωνιες και αναλλοίωτες.
Βρίσκονται στον κόσμο των ιδεών που γίνεται αντιληπτός μέσω της νόησης και όχι 
στον αισθητό κόσμο. 
Κάθε υλικό αντικείμενο στον αισθητό κόσμο είναι αυτό πού είναι γιατί μοιάζει με 
την ιδέα που βρίσκεται στον κόσμο των ιδεών,Πχ. όλα τα τραπέζια του αισθητού 
κόσμου είναι αυτό πού είναι γιατί εμπεριέχουν ''την ιδέα'' του τραπεζιού...

Ο κόσμος των ιδεών είναι άυλος ή απλά μη αισθητός?
Είναι ενας κοσμος που γινεται αντιληπτος μεσω του νου και μεσω της ορθης διαπαιδαγωγησης απο τους φιλοσοφους-βασιλεις.
Η ύλη υπόκειται στη φθορά,ο κόσμος τών ιδεών είναι άφθαρτος,συνεπώς άϋλος
Ο άφθαρτος δεν είναι απαραίτητα και άϋλος, και ο Πλάτων το κόσμο των ιδεών 
τόν χαρακτήριζε ως υπεραισθητό 

Τί υλικο μπορεί να είναι άφθαρτο?
 το άτομο
Παρ' όλα αυτά θεωρώ ότι ένας κόσμος που προσεγγίζεται μέσω διαδικασιών 
ορθής σκέψης και νόησης,ένας κόσμος που είναι ένα θεωρητικό κατασκεύασμα, 
είναι αυλός (μπορεί όμως καί όχι...)
Μπορεί ο Πλάτων να εννοούσε έναν κόσμο που εμείς αντιλαμβανόμεθα μόνο 
τις προβολές του , γι αυτό και κατασκεύασε τον μύθο του σπηλαίου.
...το άτομο είναι υλοενέργεια, δέν είναι αμιγώς υλικό
...το άτομο είναι ύλη, καθαρή, αλλά ας μείνουμε σ' αυτό...
-----------------------------------------------------------
*[1] θα απορρίψει συλλήβδην τον αισθητό κόσμο ως απατηλό και θα θεωρήσει ως μόνο υπαρκτό το «Είναι», που αναγνωρίζεται από τον «λόγον» και ταυτίζεται με αυτόν: «Το γαρ αυτό νοείν εστίν τε και είναι», δηλαδή, αυτό που εννοείται αυτό και είναι. Ό,τι «Είναι» είναι νοητό και μόνο ό,τι είναι νοητό υπάρχει. Το ον υπάρχει και είναι αδύνατον να μην υπάρχει. Διότι το «Είναι» υπάρχει, ενώ το μηδέν δεν υπάρχει. 
*********
Από το πλούσιο και σεβαστό γένος του Πύρητα θα γεννηθεί στην Ελέα της Κάτω Ιταλίας ο Παρμενίδης, περίπου το 515 π.Χ. Διακρίθηκε ως εξέχουσα φυσιογνωμία της Ελεατικής σχολής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου