....νηστεία...υποκρισία?

  

...το νόημα της νηστείας είναι η εγκράτεια στά αγαθά τής ζωής...
όχι η στέρηση αυτών...όπως πρέπει να απολαμβάνουμε τήν 
καθημερινότητα μας....μέ μέτρο.

Τό μέτρο πού χάσαμε στήν υπερβολή τής απόλαυσης...στίς κραιπάλες...
τού λόγου καί τών πράξεων μας...μέ άλλοθι 
τήν νηστεία...άλλη μιά υποκρισία τών ημερών μας...που τα 
νοσοκομεία είναι γεμάτα ασθενείς που μάς χρειάζονται...καί 
οι εκλησσίες τον Δεκαπενταάγουστο....θα γεμίσουν μέ τον κόσμο 
της νηστείας...

Από την Αρχαία Ελλάδα ακόμα υπήρχε ο θεσμός της νηστείας ως "αντίδοτο" 
στην καθημερινή κραιπάλη. 
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όποιοι νηστεύουν καταναλώνουν σηνήθως 
όσπρια, λαχανικά και φρούτα, αποφεύγοντας το κρέας και τα παράγωγά του. 
Και ο λόγος είναι απλός: ο άνθρωπος ως ον, έχει ανάγκη να τρέφεται περισσότερο με καρπούς και φρούτα και ο,τι παράγει η γη, παρά με τα ζώα 
που εκείνος εκτρέφει για να καλύψει την ανάγκη του για τροφή. 
(Αλκαλικές και όξινες τροφές) 

Το θέμα "νηστεία" δεν είναι τόσο απλό. 
Έχει πολλές παραμέτρους και εξηγήσεις αλλά βασικά είναι αυτό που λες: 
η εγκράτεια για την ομαλή ισορροπία ψυχής και σώματος. 
Όταν νηστεύεις, "κρατιέσαι" από την κατανάλωση τροφών που σού 
παρέχουν ευχαρίστηση (κρεατικά) εν αντιθέση με τις τροφές που 
σου παρέχουν περισσότερα και πιό απαραίτητα διατροφικά στοιχεία 
προκειμένου να υπάρχει ισορροπία και αρμονία (που συνήθως τα υποτιμάμε). 
Με την "στέρηση" (εγκράτεια) των μεν, εμπλουτίζεις τον οργανισμό σου 
με τις απαραίτητες δόσεις εκείνων των συστατικών που ούτως ή άλλως 
χρειάζεται ο οργανισμός σου για να είναι υγιής. 
Σε αυτήν την διαδικασία εμπλέκεται και ο εγκέφαλος, τον οποίον 
"εκπαιδεύεις" και δεν τον αφήνεις να σε κυβερνά, λόγω των παρορμήσεων, 
των απολαύσεων και τα λοιπά.
Συνεπώς, με την "νηστεία", πετυχαίνεις κέρδος και στις δύο πλευρές 
της φύσης σου: την υλική και την πνευματική.

Από κει και πέρα, το πώς έχει "εξελιχθεί" η όλη κατάσταση, είναι κάτι 
πολύ "έξω" από τον πραγματικό (και αρχικό) λόγο της ανάγκης του 
ανθρώπου να "νηστεύσει", δλδ. να "φρενάρει" τα πάθη του.
Όσον αφορά στην θρησκεία, η "λογική" που κρύβεται από πίσω είναι 
ότι δεν γίνεται ταυτόχρονα να θες να αποκτήσεις μια ανώτερη 
πνευματικότητα και να "ενωθείς" με το Θείον και από την άλλη να 
κραιπαλιάζεις χωρίς όριο. 
Η πνευματικότητα (ακόμα και σε εκείνους που δεν είναι θρησκόληπτοι) είναι 
μια κατάσταση που ξεπερνά τα ανθρώπινα καθημερινά όρια και σε καλεί 
σε καταστάσεις αντίληψης που πιστεύω δεν χρειάζεσαι μπριζολίδια για να 
τις κατακτήσεις, αλλά ενσυναίσθηση, διαλογισμό, αυτοέλεγχο, αυτοαναίρεση, αυτογνωσία κλπ. 

φΡ

i-rena