Ο μήνας Αύγουστος ήταν ...

...για τις μάγισσες ένας πολύ σοβαρός λόγος για 
να ετοιμάσουν τις κασέλες τους,

να ανοίξουν τα τεφτέρια τους και να δημιουργήσουν τα πιο όμορφα βότανα 
για τα φίλτρα τους, τις σκόνες τους και τα μαγικά τους λάδια.
Μάζευαν τα βότανα στην γέμιση του φεγγαριού τα άφηναν να ψηθούν σε μεγάλα 
μπουκάλια με νερό για να βγάλουν τα πολύτιμα λάδια τους. 
Στην κουζίνα έπαιρναν τα βότανα που είχαν αποξηράνει και τα έκαναν σκόνη 
και δημιουργούσαν μαγικές σκόνες του έρωτα, του πλούτου, της προστασίας κ.λ.π.

Στην πανσέληνο του Αυγούστου
Μία ιεροτελεστία γεμάτη αγάπη από τη Μάνα Φύση και τη Μάνας των Μαγισσών….
Μόλις ανοίξουν οι μεγάλες πύλες για την μεγαλύτερη γιορτή των μαγισσών, 
θα φάνε και θα πιούνε τα καλύτερα ποτά και φαγητά και θα φτιάξουν την μοίρα 
των παιδιών τους. Με λαχτάρα για ζωή επάνω στην πέτρα θα ανοίξουν τα χαρτιά 
της μοίρας και θα πιούνε κρασί της αγάπης. 
Θα κάψουν φύλλα δάφνης και θα ταξιδέψουν στα παλιά χρόνια των συνάξεων 
των μαγισσών. Θα τραγουδούν με τον άνεμο, θα παλέψουν με την φωτιά, 
θα λατρέψουν τα νερά, και θα φυτέψουν τα φυτά της ζωής.

Μετά θα λαχταρήσουν την ευλογία της Μάνας *Θεάς Διώνης και μετά θα φύγουν 
για να βρουν την προσφορά του Αυγούστου. 
Αφού δώσουν τα στολίδια τους και τα δώρα τους, θα κλείσουν και πάλι τις 
πύλες τους και θα επιστρέψουν μετά από πέντε μήνες τα Χριστούγεννα 
στην Πανσέληνο του Δεκεμβρίου.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

[...]*Σύμφωνα με μερικούς ερευνητές, η ύπαρξη της Διώνης προέκυψε 
ως αναγκαιότητα μετά την αλλαγή της θεότητας που λατρευόταν στο θέατρο 
της Δωδώνης. Στην αρχή (εποχή του χαλκού) και για πολλούς αιώνες στην 
Δωδώνη λατρευόταν η Γαία αλλά μετά την είσοδο του Δωδεκάθεου στη θρησκεία 
των αρχαίων Ελλήνων η λατρεία του μαντείου μετατέθηκε στον Δία. 
Οι πανάρχαιες λατρευτικές συνήθειες των ιερέων και των κατοίκων της 
περιοχής όμως δεν μπορούσαν να αφήσουν το μαντείο χωρίς θηλυκή θεότητα. 
Έτσι αναγκάστηκαν να «εφεύρουν» τη Διώνη κατά την προσφιλή τους μέθοδο 
να παράγουν το γυναικείο όνομα από αυτό του συζύγου: (Δίας > Διώνη) [...] https://el.wikipedia.org/
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
[...]Η ονομασία της Διώνης δεν είναι τίποτα άλλο από την θηλυκή ονομασία 
του Διός για να καλυφθεί το πραγματικό όνομα της γυναικείας θεότητας. 
Παλαιότατη πελασγική θεότητα, που αντιπροσωπεύει τη γονιμοποιό δύναμη 
του υγρού στοιχείου. 
Είναι η θεά της υγρής φύσης (το επίθετο Νάια από το νάιω: ρέω, κυλώ). 

Ταυτόχρονα την θέλουν και σύζυγος του Διός, πατέρα θεών και θνητών και 
μητέρα της Αφροδίτης και του Έρωτος, και κατ΄αλλους μητέρα και του Διωνύσσου. 
Είναι  η Διώνη ή η"Δωδωναίαν νύμφην", η "Υάδα", 

Ο Κάρλ Κερένϋι στο βιβλίο του "Ελληνική Μυθολογία" αναφέρει: 
"Δεν ήταν βέβαια σ' εμάς το όνομα Αφροδίτη το μοναδικό όνομα της μεγάλης Θεάς 
του έρωτος. Ονομαζόταν επίσης με το ελληνικό όνομα Διώνη. 
Έτσι αντηχεί ο θηλυκός τύπος του Διός. Μπορεί κιόλας να συγκριθεί με τη λατινική Διάνα. Διώνη σημαίνει: θεά του γαλάζιου ουρανού. 
Η Διώνη ήταν επίσης γνωστή και ως θεά των νερών. 
Στη Δωδώνη λατρεύτηκε μαζί με τον Δία ως πηγαίο θεό, ως σύζυγος του ύψιστου θεού 
και ως θεά των πηγών, από την οποία δεχόταν χρησμούς. 
Ο Ησίοδος την συναριθμεί στις Ωκεανίδες αλλα και τις Τιτανίδες.

Για τους ορφικούς η Διώνη ήταν κόρη του Ουρανού. 
Η θεμελίωση του μαντείου της Δωδώνης αναγόταν σ' ένα περιστέρι. Εκείνοι, όπως 
ο Όμηρος, που θέλαν να υποτάξουν τη μεγάλη θεά Αφροδίτη τελείως στον Δία, 
την παρουσίασαν ως κόρη του Διός και της Διώνης. 
Πλάι σ' αυτή τη διήγηση για την καταγωγή της Αφροδίτης από τον Δία και την Διώνη συμβάδιζε και η ιστορία της άμεσης καταγωγής της από τον Ουρανό, με την οποία 
αρχίζουν οι ιστορίες για τη μεγάλη Θεά του έρωτος. 
Επίσης, ως μαντική θεότητα ταυτίζονταν με τις αδελφές της Θέμις και Φοίβη. 
Η Φοίβη είχε τον έλεγχο του μαντείου των Δελφών, ενώ η Θέμις ήταν μαντική χθόνια θεότητα τόσο του δελφικού όσο και του δωδωναίου μαντείου
[...]ellinikiglossa-lexarithmoi.blogspot.gr