...απέκτησε θέση στην αρχαία λατρεία ως προσωπικότητα που ελέγχει την εναλλαγή της ευ-τυχίας και της δυσ-τυχίας, ευμενής, «Αγαθή Τύχη», πλουτοδότρα... στη «Θεογονία» του Ησίοδου και στον Ομηρικό Ύμνο στη Δήμητρα αναφέρεται ανάμεσα στις πολλές κόρες του Ωκεανού και της Τηθύος.
Στα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια θεωρείται μια δύναμη «τυφλή»... Γλυπτά της Τύχης και επιβλητικά οικοδομήματα προς τιμήν της κοσμούσαν πόλεις που ζητούσαν την εύνοια της…Συνήθως απεικονίζεται ως νεαρή κόρη με πυργωτό διάδημα (πού συμβόλιζε τα τείχη της πόλης), καθισμένη σε θρόνο να κρατά το κέρας της αφθονίας ή σκήπτρο ακόμη και πηδάλιο…. Στα ρωμαϊκά χρόνια η Τύχη εξελίσσεται σε πρωτεύουσα θεότητα, τα ιερά της αυξάνονται με επιβλητικότερο της Αλεξάνδρειας, το ονομαστό Τυχαίον που οι Πτολεμαίοι στολίζουν με πλήθος από αγάλματα... Έκτοτε δεν έχουμε αποχωριστεί ποτέ το «αν έχεις τύχη διάβαινε»...
*φωτό:
Κεφαλή της θεάς Τύχης (Fortuna), με την οποία συνδέθηκε η τύχη της πόλης της Κορίνθου. Από τον ρωμαϊκό Ναό Ε (Οκταβίας;). Αρχαιολογικό Μουσείο Κορίνθου, 1ος αι. μ.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου