...στα μισά του δρόμου...

...κοιτώντας πίσω έρχονται οι μικρότεροι που νιώθουν δυνατοί κι έχουν ερωτήματα, κοιτώντας μπροστά 
γερνούν οι μεγαλύτεροι που νιώθουν αδύναμοι 
και θέλουν βοήθεια...τους πρώτους συνήθως αντιμετωπίζουμε λησμονώντας ότι έχουμε υπάρξει εκεί 
και τείνοντας συνεχώς το δάκτυλο, με τους δεύτερους συνήθως οργιζόμαστε αρνούμενοι ότι κι ίδιοι 
θα γεράσουμε...
σε αυτές τις συμπεριφορές δοκιμάζονται οι αντοχές, η μνήμη, η πείρα, 
η δυνατότητα αγάπης... κυρίως, καθρεφτίζεται ο πραγματικός εαυτός, 
και οι γέφυρες που μπορεί να στήνεις όταν δεν χρειάζεται να "παίζεις" 
επί ίσοις όροις και δεν διαθέτεις οργανωμένες και γνώριμες 
γραμμές άμυνας...

φΡ