...δεν ήταν συνετός στην τόλμη του...

...στην Οδύσσεια οι Κύκλωπες θεωρούνται ένας πληθυσμός 
γιγάντιων και άγριων όντων. Ασχολούνται με την εκτροφή προβάτων, κατοικούν σε σπήλαια, δεν έμαθαν να σχηματίζουν κοινωνίες. Έχουν μόνο στοιχειώδη μορφή οργάνωσης του 
τόπου κατοικίας και της ζωής τους, είναι μονόφθαλμοι, 
έχουν όμως τεράστια δύναμη.

Εικοσιδυό αμάξια τετράτροχα, γερά, δεν θα μπορούσαν να μετακινήσουν τον βράχο 
που μόνος του ο Πολύφημος σήκωσε, κι έφραξε την είσοδο της σπηλιάς όπου λιάνισε, 
έκοψε και έφαγε με την ησυχία του πολλούς συντρόφους του Οδυσσέα.

Το "δώρο" που έκανε ο σκληρός Πολύφημος στον Οδυσσέα όταν τον γλύκανε με 
κρασί που όμοιό του δεν είχε δοκιμάσει, ήταν απλά να "τον φάει τελευταίο από τους συντρόφους του". 
Ο εξερευνητής και πονηρός όμως ήρωας νίκησε τον Κύκλωπα βγάζοντάς του το μάτι 
και φροντίζοντας ώστε να μη μπορεί να ζητήσει βοήθεια από τους γείτονές του...

Ο Οδυσσέας θα μπορούσε να αποφύγει αυτήν την καταστροφή αν δεν είχε 
λαχτάρα, ίσως απληστία, να γνωρίσει από κοντά αυτά τα τρομερά πλάσματα
που έβλεπε με τους συντρόφους του από το πλοίο.
Δεν ήταν συνετός στην τόλμη του, έτσι έχασε τους ίδιους του τους ανθρώπους. Έκλαψε πολύ, όπως έκλαιγε και σε όλην την πορεία της ζωής του... όμως 
το κλάμα του έμοιαζε πάντα με κάθαρση μάλλον της ψυχής του παρά με 
φόβος και σύνεση. 
Τα όρια του ρίσκου είναι κρίσιμα και ο άνθρωπος στην πράξη πληρώνει το τίμημα
και δρέπει τους καρπούς κάθε του πράξης.
Η δικαιοσύνη παρόλα αυτά του κόσμου είναι ευρύτερη απ' ότι μπορούμε να δούμε
με τον κοινό νου, για αυτό η πορεία της ζωής είναι διαφορετική απ' ότι ελπίζουμε
με την παιδική ή σοβαρή και ώριμη καρδιά...