Μήνιν άοιδε θεά...

Μήνις, θυμός... η Ιλιάδα που πιστεύουμε ότι 
εξιστορεί έναν πόλεμο, τον Τρωικό, 
ξεκινά με τη δήλωση ενός συναισθήματος... 
Η πρώτη φράση της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, 
Ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον...» 
είναι μια συναισθηματική δήλωση: 
είναι η έκκληση του ποιητή στη Μούσα να διηγηθεί 
το θυμό του Αχιλλέα, που προκλήθηκε από μια προσβολή...

το δεύτερο έπος θα καταπιαστεί με το νόστο, 
ένα ακόμη συναίσθημα φυτεμένο στην 
ανθρώπινη φύση...ο αρχαίος κόσμος που οικοδομήθηκε στην ορθή σκέψη και τη διανόηση, είναι ένας κόσμος που δεν μπορεί 
να γίνει κατανοητός μόνο δια αυτής της οδού...είναι ένας κόσμος γεμάτος 
συναισθήματα, όπως προδίδει και ο τίτλος της πρόσφατης ομώνυμης έκθεσης...
είναι ένας κόσμος ολόκληρος, διότι μόνο με το ένα ή το άλλο θα ήταν ελλιπής...
για αυτό και παραμένει διαχρονικός...



Αττική ερυθρόμορφη κύλικα. 
Αποδίδεται στον Ζωγράφο της Πενθεσίλειας (470-460 π.Χ.)

το συναίσθημα δεν είναι ποτέ ένα...Η βασίλισσα των Αμαζόνων Πενσεσίλεια πολεμά στο πλευρό των Τρώων και στοχεύει το 
κοντάρι της στον ακαταμάχητο Αχιλλέα για να γίνει κομμάτια 
στην ασπίδα του...τότε εκείνος χιμάει καταπάνω της και μπήγει 
στο στήθος το ξίφος του ενώ εκείνη πιάνει τα χέρια του ικετευτικά 
και συνάμα ερωτικά ...εκείνος τραβά τη μάσκα και αντικρίζει 
το βλέμμα που ετοιμάζεται για το επέκεινα...ο αναπόφευκτος ύστατος 
έρωτας θα καταβάλλει την καρδιά του άτρωτου και θα την παραδώσει 
στο ανέφικτο... μια κορυφαία στιγμή όλων των πιθανών 
συναισθημάτων...