...κι’ όσο η ευθύνη θα ψάχνει ιδιοκτήτη,το μέλλον μας θα μοιάζει με το χθές...

Τι ειναι αυτό...που μας κάνει δεύτερους στην ίδια μας την χώρα ;...
Τι μας λείπει ;...
Από τις πολυεθνικές...στα κλειστά μαγαζιά...και από τους ξένους επενδυτές
...στην ανεργία...
Κάτι φταίει....
Τα πορτοκάλια θα σαπίσουν κάτω από τα δέντρα...και στα μεγάλα μπακάλικα 
θα πωλούνται εισαγόμενα...
Το λάδι θα τα αγοράσουν Ιταλοί που θα το εξάγουν...και εμείς θα φάμε το περσινό...
Οι καναπέδες μας θα ειναι από το IKEA ....και επάνω θα μας αποκοιμίζει το 
τουρκικό σήριαλ...
Τα κόμματα θα αρχίσουν τα συνέδρια ...
Οι νέοι θα μαραζώνουν στα όνειρα τους...
Οι άλλοι θα φταίνε πάντα...
Και εμείς στην αίθουσα αναμονής της ανάπτυξης...θα περιμένουμε...και 
θα περιμένουμε για πολλή ακόμα...
Την παρθένο ραφή μιας βιασμένης Ελλάδας...με την ντροπή κρυμμένη κάτω 
από το πέπλο του δικού μας ραγιαδισμού ...της ανοχής....και της ενοχής.
Μεγαλομανία και πονηριά λέγεται, ζωή χωρίς κόπο και καμία χαρά.
Μήπως,φταίει ότι κάποιοι αλωνίζουν, διαλύουν και ξεσαλώνουν με τις ευλογίες μας;
Μήπως, σαν λαός, μας αρέσει μόνο να μας χαϊδεύουν τ' αυτιά; 
Μήπως, επί χρόνια, ο διακαής πόθος μας ήταν να " πιάσουμε την καλή ", 
να κάνουμε διακοπές με δανεικά, η να βρούμε κανένα "παραθυράκι" να κάνουμε 
κάτι για τις υπερχρεωμένες κάρτες μας η για την κλήση που πήραμε;
Μήπως λείπει η ντροπή κι ενώ μας λένε όλους "κλέφτες", μας ταπεινώνουν και 
μας φτύνουν, δεν αντιδρούμε αλλά νομίζουμε ότι "βρέχει";
Και το πιο τρομακτικό...
Μήπως τελικά έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε το...σκοτάδι;