Ναπολέων Λαπαθιώτης,ποιητής...δηλωμένος ομοφυλόφιλος και οι γάτες…

...ο ποιητής Ναπολέων Λαπαθιώτης αγαπούσε πολύ τα ζώα και ιδιαίτερα τις γάτες. 
Ο ίδιος ομολογεί:
«Το πόσο πόνεσε για τα ζώα πολλές φορές με τις αρρώστιες και με τους θανάτους των, 
το ξέρουν μόνον όσοι με γνωρίζουν, κι όσοι παρακολούθησαν τη σπιτική ζωή μου. 
Αλλά αν τα ζώα γενικά τα συμπαθώ η γάτα είναι η προτίμησή μου. 
Το σιωπηλό, μυστηριώδες αυτό λεπτούργημα με συγκινεί σαν κάτι πιο δικό μου, 
σαν ένα κομμάτι της ψυχής μου! 
Με συγκινεί σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο. 
Και όσοι την αγαπούν καθώς εγώ δεν είναι δυνατόν, κατά τη γνώμη μου, 
παρά να είναι οι λεπτοί και οι ραφιναρισμένοι. Η αγάπη προς αυτό το ζώο είναι 
για μένα η λυδία λίθος της πραγματικής ευαισθησίας και της ευγένειας αισθημάτων 
– ένα λεπτό γνώρισμα των διανοουμένων από τα βαθύτερα χαρακτηριστικά…».
Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1888 σε ένα σπίτι στην 
πλατεία Αγίων Θεοδώρων και αυτοκτόνησε στις 07 Ιανουαρίου 1944 στην Αθήνα. 
Η ενασχόλησή του με την ποίηση ξεκίνησε με σαφή επιρροή από το ρεύμα του 
αισθητισμού με πρότυπο τον Όσκαρ Ουάιλντ.



Προσπάθησε να αντιδράσει στο συντηρητικό πνεύμα της εποχής του με 
τολμηρούς στίχους και προκλητικές εμφανίσεις. Υπήρξε γνωστός δανδής 
της αθηναϊκής κοινωνίας και δηλωμένος ομοφυλόφιλος.
...έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στα Εξάρχεια. 
Σε κτήριο στην οδό Οικονόμου. Το σπίτι υπάρχει ακόμη, έρημο και ερειπωμένο. 
Όχι ακριβώς.. Γιατί στο σπίτι αυτό, ζούνε εδώ και χρόνια, βρήκαν καταφύγιο 
τα αγαπημένα του ζώα. Νομίζω ότι θα ήταν χαρούμενος αν ήξερε ότι στο σπίτι 
που έζησε τόσα χρόνια στα Εξάρχεια ζούνε γατούλες… 
Πολλές, όμορφες γατούλες που σιτίζονται καθημερινά και αντιμετωπίζονται με 
πολύ αγάπη από ανθρώπους των Εξαρχείων. 
Θα τις δείτε να περιμένουν για φαγητό. 
Θα τις δείτε να κάθονται σε μαξιλαράκι που τους βάζουν για να κοιμούνται. 
Να παίζουν και να κυνηγιούνται, να κάνουν αγάπες και τρυφερότητες μεταξύ τους, 
να τσακώνονται ή να κοιμούνται μαζί με κάποιον άστεγο που κοιμάται τον χειμώνα εκεί. 
Οι εικόνες δεν είναι μόνο ευχάριστες, γιατί η ζωή στο δρόμο ποτέ δεν είναι όμορφη 
για τα αδέσποτα.


...είναι και η Μάγια,μία ευγενέστατη ψυχή, μία φοβερή γυναίκα η οποία 
προθυμοποιήθηκε να πληρώσει κάποιες στειρώσεις των κατοίκων του σπιτιού. 
Γιατί, όσο και αν ταΐζεις μια γατοαποικία, αν δεν στειρώσεις δεν κάνεις τίποτα… 
και σίγουρα όσες γατούλες καταφέρουν να στειρώσουν οι γείτονες στο σπίτι 
του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη θα έχουν , όσο ζήσουν, μια πιο όμορφη και υγιή ζωή.

Ανθρωποι, όμορφοι που περνάν από εκεί και βάζουν φαγητό και νερό στους 
«απόγονους» του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη.

Ο ποιητής αυτοκτόνησε. 
Το να είσαι αντισυμβατικός και ομοφυλόφιλος ειδικά εκείνη την εποχή φαντάζομαι 
δεν ήταν καθόλου εύκολο. Εδώ δεν είναι καθόλου εύκολο στις μέρες μας, 
υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τον θυμούνται και μιλούν γιαυτόν με αγάπη
... γιατί είχαν μια κοινή αγάπη.
Τα απερίγραπτα όμορφα, έξυπνα, ευαίσθητα, αγέρωχα και τρυφερά πλάσματα. 
Τις γάτες.

Η τραγική φιγούρα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
εδώ:http://mikros-romios.gr/%CE

Ερωτικό
Στίχοι: Ναπολέων Λαπαθιώτης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη 
~
Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου. 
Στενό βαθύ και θλιβερό
που θα θυμάμαι για καιρό
τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμά του. 
Ας είν' ωστόσο, τι ωφελεί
γυρεύω πάντα το φιλί
στερνό φιλί, πρώτο φιλί
και με λαχτάρα πόση. 
Γυρεύω πάντα το φιλί
αχ, καρδιά μου
που μου το τάξανε πολλοί
όμως δε μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.
 Ίσως μια μέρα όταν χαθώ
γυρνώντας πάλι στο βυθό
και με τη νύχτα μυστικά
γίνουμε πάλι ταίρι 
Αυτό το ανεύρετο φιλί
που το λαχτάρησα πολύ
σαν μια παλιά της οφειλή
να μου το ξαναφέρει.