Το ύψιστο (προπατορικό) αμάρτημα στην Ελληνική φιλοσοφία...

Ένα αμάρτημα είναι το αίτιο της μετενσάρκωσης του ανθρώπου 
για την αρχαία ελληνική θρησκεία. 
Οι Ορφικοί με το διήγημα τους, του διαμελισμού του Διόνυσου από τους 
Τιτάνες μας εξηγούν ποιο ήταν αυτό. 
Έτσι σύμφωνα με τους Ορφικούς, για όλα ευθύνονται οι ανήθικοι προγονοί 
των ανθρώπων, οι Τιτάνες. 
Παρ' αυτό το μύθο ο Διόνυσος, γιος του Δια και της Περσεφόνης 
(νόμιμη γυναίκα του Πλούτωνα) και τελευταίος κάτοχος του βασιλικού 
σκήπτρου, όταν ήταν παιδί, προσεγγίστηκε από τους Τιτάνες, 
στα ανάκτορα της Κρήτης. 
Στο μικρό Διόνυσο πρόσφεραν δώρα, μεταξύ αυτών και έναν καθρέφτη. 
Τη στιγμή που ο μικρός Διόνυσος κοίταζε το είδωλο του στο καθρέφτη, 
οι Τιτάνες του επιτέθηκαν και τον σκότωσαν για να πάρουν την εξουσία του. 
Για να μην αποκαλυφθεί το απαίσιο έγκλημα τους, διαμέλισαν το νεκρό σώμα 
και το έφαγαν. 
Στην Αθηνά, που πήρε μέρος κι αυτή, στην ανόσια αυτή πράξη, 
έτυχε η καρδιά. Εκείνη όμως αποφάσισε να σώσει το τελευταίο μέλος και 
να μη το φάει. Πήγε και κατέδωσε στον Δια τους Τιτάνες. 
Ο Δίας εξοργισμένος κατακεραύνωσε τους Τιτάνες και από τη στάχτη τους, προσθέτοντας λίγο νερό, έφτιαξε την ανθρώπινη φυλή. 
Επειδή όμως οι Τιτάνες είχαν φάει τον Διόνυσο πέρασε μέσα τους το θεϊκό στοιχείο, και από αυτούς σε εμάς. Και γι αυτό οι άνθρωποι ξεχώρισαν από 
όλο το ζωικό βασίλειο. 
Είχαν πλέον μέσα τους θεϊκή φύση αλλά και ένα βαρύ αμάρτημα. 
Αργότερα ο Διόνυσος αναστήθηκε από το κομμάτι που είχε φυλάξει η Αθηνά.

Η αμαρτία είναι λέξη της ελληνικής γραμματείας 
μάλιστα ο Σοφοκλής στον "Φιλοκτήτη" λέει: 
"λύσων ὅσ᾽ ἐξήμαρτον ἐν τῷ πρὶν χρόνῳ. . 
δεινόν γε φωνεῖς· ἡ δ᾽ ἁμαρτία τίς ἦν;" 
Δηλαδή ρωτά ο Νεοπτόλεμος: 
Δε θα μου πεις τι πάλι αυτό σημαίνει που έτσι πίσω γυρνάς με τόση βιάση; 
Και απαντά ο Οδυσσέας: Όσ᾽ αμάρτησα πριν να διορθώσω...
Γνωρίζω βέβαια ότι δεν σήμαινε/εννοούσε ότι στην σημερινή εποχή διαστρεβλωμένη η λέξη. Διότι η αρχαία της απόδοση ήταν καθαρά η αστοχία 
είτε η αποτυχία όπως εδώ στον ορφισμό βλέπουμε να αποτυγχάνει η ψυχή 
και αναγεννάτε. 

Στον Χριστιανισμό, αμαρτία σημαίνει αστοχία. 
Όταν ο Χριστιανός λέει ότι είναι αμαρτωλός, απλώς παραδέχεται πως είναι ατελής. Το προπατορικό αμάρτημα δεν είναι το σεξ, όπως νομίζουν κάποιοι, 
αλλά η οίηση και η αλαζονία της Εύας και του Αδάμ, που νόμισαν 
ότι έγιναν θεοί. Το προπατορικό αμάρτημα διαιωνίζεται από κάθε άνθρωπο 
που νομίζει ότι δεν δεσμεύεται από τίποτα και είναι η κορωνίδα του 
σύμπαντος, καλύτερος από όλους και από όλα. 
Κάθε αδικία, κάθε έγκλημα που έγινε από γενέσεως κόσμου, έγινε από 
κάποιον άνθρωπο που θεωρούσε ότι ήταν ανώτερος από τους άλλους, 
μόνον αυτός ήταν τέλειος και σοφός και δίκαιος, και έδινε στον εαυτό του 
το δικαίωμα να επιβάλλει το θέλημά του στον άλλο. Α, και μια υποσημείωση. Όποιος νομίζει ότι ο Χριστιανισμός είναι "εξ Ιουδαίας" πλανάται 
πλάνην οικτράν. Ο Χριστιανισμός είναι ελληνική θρησκεία, αφού 
το δόγμα του διαμορφώθηκε στον ελληνικό κόσμο, από 
τις Οικουμενικές Συνόδους που έγιναν στα ελληνικά. 
Ο Χριστιανισμός έχει την ίδια σχέση με τον Ιουδαϊσμό που έχει το 
πανεπιστήμιο με το νηπιαγωγείο. Το νηπιαγωγείο είναι η βάση, αλλά 
ο φοιτητής δεν το χρειάζεται πια. 
Η αρχαία θρησκεία έχει κι αυτή αναφορές στην Ανατολή, αφού πολλές 
θεότητες είναι εισαγόμενες από την προελληνική Μικρασία, την Ασσυρία 
και την Αίγυπτο.