Πάτησα στις μύτες των ποδιών μου...
και σιγά σιγά προσπάθησα να ξεφύγω για λίγο από την ζωή μου...
Η πόλη ήταν έρημη και μόνο κάτι καμπαναριά έδειχναν τον Θεό...Οι εκκλησίες κλειστές...
Σ’ενα προαύλιο είδα λίγο κόσμο...Ήταν στρατόπεδο...Και μπήκα να δω...
Τα ίδια....Αφέντες και δούλοι....Φυλακισμένοι και δραπέτες...Άνθρωποι ράτσας και πεινασμένα σκυλιά...Πάτησα σε κάτι όπλα...Μερικά είχαν αίμα...
Είδα τους φοβους μου για την ζωή...
Στο βάθος είδα ένα μεγάλο παράθυρο...Ήταν το σχολείο...Τα παιδιά ζωγράφιζαν
την άνοιξη...Τραγουδούσαν...
Είδα τα όνειρα και τις ελπίδες...
Και έμεινα εκεί...,Στα αθώα βλέμματα των παιδιών....Να βλέπω μια άλλη ζωή...
Και θα μείνω για πάντα εκεί...
Καλημέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου