Ένα απέραντο εθνικό μουσείο...κάπως έτσι είναι η ΜΑΝΗ...

...δύσκολα μπορείς να συναντήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο  τόπο όπου όλη η ιστορία του είναι ορατή κομμάτι-κομμάτι ακόμη και σήμερα.

 

η παραλία Αλμυρό με κόσμο και χωρίς ΦΩΤΟ:Αναστάσιος Λαμπρινάκος

Την ιστορία της Μάνης την μαρτυρούν τα περίφημα σπήλαια της εκεί κάτω στον όρμο του Διρού , δείγματα προϊστορικής και παλαιολιθικής εποχής, την μαρτυρά η περίφημη θαμμένη αρχαία πόλη Λας που βρίσκεται στον αμαξιτό δρόμο Γυθείου-Αρεόπολης κοντά στο κάστρο Πασαβά. Την μαρτυρούν οι δεκάδες (118 λένε ) οχυρωματικοί πύργοι που στέκονται περήφανα σε κάθε χωριό όπου πατάς το πόδι σου, την μαρτυρούν  εκατοντάδες βυζαντινές εκκλησίες 12ου και 13ου αιώνα, τα ερείπια  βυζαντινών κάστρων που φαίνονται όταν την διαβαίνεις , την μαρτυρούν τα Σλαβικά  ονόματα των χωριών της-δείγμα  παρουσίας Σλάβων στον τόπο- , αλλά την μαρτυρούν και τα αγάλματα των ηρώων της Ελληνικής επανάστασης με κορυφαίο εκείνο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στο κέντρο της Αρεόπολης, αλλά και των αγωνιστών του μακεδονικού αγώνα (  Δεμέστιχας) αλλά και του 1940 ( Δαβάκης)!!

Δικαίως η Μάνη έχει χαρακτηρισθεί από πολλούς ένα απέραντο εθνικό Μουσείο αφού είναι ένα κομμάτι ξεχωριστό στην ιστορία ολόκληρης της χώρας.

 

Η διαφορετικότητα της Μάνης γίνεται ορατή ακόμα και από το έδαφος της. 
Ένα κομμάτι της το οποίο ξεκινά από το διάσελο του Ομηρικού Οιτύλου προς το Κουσκούνι στο δυτικό μέρος της ή από το διάσελο Γυθείου-Σκουταρίου στο ανατολικό  και έπειτα-ως το ακρωτήρι- είναι ξερό, άγονο, πετρώδες. Όλο το υπόλοιπο έδαφος της είναι εύφορο καταπράσινο και διαθέτει τις χάρες που της προσφέρει απλόχερα το πανέμορφο μεγάλο βουνό της ο Ταΰγετος.Έτσι συναντάς φαράγγια, πηγές , σπήλαια, ανάμεσα σε κουκλίστικα χωριά που κρύβονται μέσα στην αγκαλιά του.

 

Οι παραλίες της, και αυτές συμμετέχουν αρμονικά στην διαφορετικότητα του τόπου. Έτσι στην Μέσα Μάνη είναι γεμάτες βότσαλο ανάμεσα από απότομους βράχους με κρύα νερά και πολλές μυστηριώδεις σπηλιές, ενώ στην υπόλοιπη Μάνη, αμμώδεις , ζεστές και ήμερες.

Κάπως έτσι είναι η Μάνη!!
Ένα απέραντο εθνικό μουσείο με την ιστορία να ορθώνεται μπροστά στον επισκέπτη ακόμα και στις ημέρες μας, αλλά με καταγάλανα νερά, με υπέροχα ηλιοβασιλέματα και απολαυστικές νύχτες δίπλα στο κύμα μέσα σε ένα μεσαιωνικό περιβάλλον μακριά από την βουή των πόλεων και ίσως μακριά και από τον χρόνο…!!!

 

Όπως κοιτάς τον χάρτη της Πελοποννήσου, το μεσαίο της πόδι που εκτείνεται σε περίπου 1800 τ. χλμ, συνολικού μήκους 75 χλμ και μέγιστου πλάτους 28 χλμ και έχει για σπονδυλική της στήλη τον πανέμορφο , περήφανο και γόνο 29 φυτών . σπάνιο φαινόμενο παγκοσμίως, τον Ταΰγετο και ο οποίος  απλώνεται  ανατολικά και δυτικά με διαδοχικά χάσματα, είναι: 
η Μάνη!!

Το τέλος του ποδιού αυτού καταλήγει  στον χάρτη ,σαν ένα σουβλερό καρφί,  στο νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης , το διαβολικό και  μυστηριώδες Ακρωτήριο Ταίναρο ή Κριτήρι όπως το έλεγαν οι παλαιοί Μανιάτες κει που όπως λέγεται βρίσκεται η πύλη του Άδη!

Το κομμάτι της Μάνης που απλώνεται γύρω από το ακρωτήρι σε ακτίνα 20 περίπου χλμ  είναι η Μέσα Μάνη, ή η Κακαβουλία για τους Μανιάτες  και διακρίνεται από το καραφλό τοπίο της, τους πολλούς πύργους και την άγονη και πετρώδες γη της. Οι πολλές παραλίες της είναι ντυμένες με λαλούδες (παραδοσιακό βότσαλο της Μάνης) και βρίσκονται θαρρείς κρυμμένες ανάμεσα από κρημνώδης βράχους και απότομα βουνά. 

 

Στην Μέσα Μάνη διακρίνεις σε κάθε χωριό δεκάδες πύργους ενώ στην υπόλοιπη η αντιστοιχία είναι σε κάθε δέκα χωριά να συναντάς ένα πύργο. Εκεί είναι και η ειδοποιός διαφορά. 

Η Μέσα Μάνη ήταν τόπος κατάκτησης της γης από κάθε ισχυρή οικογένεια σε βάρος της άλλης, ενώ στα υπόλοιπα τμήματα της, την Μάνη, την διοικούσαν καπετάνιοι στους οποίους αντιστοιχούσαν  μερίσματα ανά περιοχή και για εχθρό είχαν τον κάθε επίδοξο ξένο κατακτητή.